Θρησκεία
Το Πεσάχ είναι μεγάλη γιορτή του Ιουδαϊσμού και σημαίνει διάβαση. Εορτάζεται προς ανάμνηση της εξόδου των Εβραίων από την Αίγυπτο, δηλαδή την απελευθέρωση από την σκλαβιά του Φαραώ και την διάβαση προς την Γη της Επαγγελίας.
Γιορτάζεται κάθε χρόνο από τη δύση του ηλίου της 15ης του μηνός Νισάν έως το βράδυ της 21ης του ίδιου μήνα. Στο αντίστοιχο πασχαλινό τραπέζι υπάρχουν σύμβολα της ιστορίας του εβραϊκού Πάσχα. Το αρνί, ως θυσία στον θεό για την απελευθέρωση, το βρασμένο αυγό, το οποίο συμβολίζει τον δεύτερο ναό που υπήρχε στην Ιερουσαλήμ, πικρά χόρτα, σε ανάμνηση της πικρής ζωής των υπόδουλων Εβραίων, και την κρέμα από μήλα, ξηρούς καρπούς, κανέλα και κρασί, που συμβολίζει το μείγμα λάσπης που χρησιμοποιούσαν για τα τούβλα οι ισραηλίτες σκλάβοι, όταν δούλευαν στα φαραωνικά έργα.
Και τις επτά ημέρες που κρατά το Ιουδαϊκό Πάσχα καταναλώνεται άζυμος άρτος. Κι αυτό έχει συμβολισμό. Όταν οι Εβραίοι εγκατέλειψαν την Αίγυπτο, δεν είχαν χρόνο να περιμένουν να φουσκώσει το ζυμάρι και το έψηναν αζύμωτο στις καυτές πέτρες της ερήμου.
Το Ιουδαϊκό Πάσχα το τίμησε και ο Ιησούς Χριστός με τους μαθητές του στον Μυστικό Δείπνο, το οποίο αποτέλεσε και συνδετικό κρίκο του Χριστιανικού και του Εβραϊκού Πάσχα. Οι Εβραίοι γιορτάζουν την απελευθέρωσή τους από την δουλεία, οι Χριστιανοί την ανάσταση του Χριστού και την απελευθέρωσή τους από την αμαρτία και τον θάνατο.
Ο Χριστιανισμός υιοθέτησε το Πάσχα ως γιορτή από τους Εβραίους και του έδωσε διαφορετικό νόημα. Άλλωστε η κορύφωση του θείου δράματος και η ανάσταση του Χριστού, έκλαβε χώρα κατά τη διάρκεια του Ιουδαϊκού Πάσχα.
Με απόφαση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου το 325 μ.Χ., το Πάσχα σε όλη τη χριστιανοσύνη γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας και μετά το εβραϊκό Πάσχα, ώστε να τηρηθεί η σειρά των ιστορικών γεγονότων. Κάτι που η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία δεν ακολουθεί, ύστερα από την υιοθέτηση του Γρηγοριανού ημερολογίου.
