«Άνθρωπον ούκ έχω»

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη Ευλογία Θεού από το να ευρεθούν άνθρωποι ανώτεροι

Τό << Άνθρωπον ούκ έχω >> είναι τό παράπονο τού κάθε μοναχικού ανθρώπου καί τού κάθε παραγκωνισμένου υπό οποιανδήποτε μορφή. Αυτό ήταν καί τό μεγάλο παράπονο του Παραλύτου τής Βηθεσδά. Καί τό εξωτερικεύει πρός τόν Κύριόν μας Ιησούν Χριστόν. Τριάντα οκτώ ολόκληρα έτη δέν κατορθώνει νά επωφεληθεί από εκείνην τήν θαυματουργικήν στιγμήν , όταν << Άγγελος Θεού κατά καιρόν κατέβαινεν εν τή κολυμβήθρα καί ετάρασσε τό ύδωρ >> .

Καί ο λόγος ; Δέν είχε έναν άνθρωπον νά τόν βοηθήσει, νά είναι καί αυτός << ο πρώτος εμβάς μετά τήν ταραχήν τού ύδατος>> , όστις , << υγιής εγίνετο >> . Καί δυστυχώς αυτό τό παράπονο, όπως είπαμε καί πιό πάνω , δέν είναι σπάνιον .
Είς πάμπολλα ζητήματα καί περιστάσεις , τό πρώτιστον πού χρειάζεται τό άτομο καί η κοινωνία είναι ο ανθρώπινος παράγων. Καί πολλές φορές δέν λείπουν οί όποιες άλλες προϋποθέσεις καί δυνατότητες.

Είναι αρκετό νά βρεθεί ένας άνθρωπος , όχι ο όποιος άνθρωπος , αλλά ο κατάλληλος άνθρωπος , ο ανθρωπιστής Χριστιανός θά λέγαμε , διά νά βοηθήσει είς τήν ανάλογον περίπτωσιν . Θά πρέπει νά γνωρίζουμε δέ ότι καί αυτός ο ίδιος ο Θεός , συνήθως ενεργεί διά τών ανθρώπων . Σπάνιες είναι οί περιπτώσεις τών αμέσων ουρανίων επεμβάσεων στά όποια ζητήματά μας καί τίς ανάγκες μας

Τό σχέδιον τού Θεού είναι νά ενεργεί διά τών ανθρώπων . Ακόμη καί είς αυτό τό έργον τής ατομικής μας σωτηρίας καί είς τό θέμα τής κοινωνικής αναπλάσεως είναι πολύ σημαντικός ο ανθρώπινος παράγοντας , ο οποίος δρά καί ενεργεί ώς κατάλληλον όργανον τού Θεού .

Απ’ αυτής τής απόψεως έλεγε καί ο Θεόπνευστος Απόστολος τών Εθνών Παύλος είς τήν πρός Κορινθίους Α’ επιστολήν, << Θεού έσμεν συνεργοί>> , γιά νά τονίσει ότι ο Ύψιστος Θεός προσλαμβάνει , θά λέγαμε κατά κάποιον τρόπον , συνεργάτες Του ανθρώπους εμπνεομένους υπ’ Αυτού , γιά νά απευθυνθεί πρός τόν κόσμον καί δι’ αυτών ( τών ανθρώπων) νά μεταδώσει τίς δωρεές Του πρός αυτούς πού έχουν τήν ανάγκην αυτών . Δυσεύρετοι αυτοί οί άνθρωποι . Όχι μόνον γιά τά άτομα καί τά προβλήματά τους , αλλά καί διά τήν Κοινωνίαν καί τήν Εκκλησίαν υπάρχει κυρίως θέμα ανθρώπων εκλεκτών καί όχι τόσον ζήτημα συστημάτων καί νόμων .

Ο,τι επιδιώκουν οί νόμοι καί τά συστήματα , ο άνθρωπος θά τά μελετήσει , θά τά εκτελέσει καί θά τά αξιοποιήσει , ή θά τά ματαιώσει καί θά τά πετάξει στό καλάθι τών αχρείστων .

Δέν υπάρχει μεγαλύτερη Ευλογία Θεού από τό νά ευρεθούν άνθρωποι ανώτεροι , χριστιανικώς καλλιεργημένοι , ακέραιοι καί άμεμπτοι καί << ζηλωταί καλών έργων >> είς τάς διαφόρους επάλξεις τής Κοινωνίας μας . Καί η έλλειψις τέτοιων ηθικών κεφαλαίων είναι η χειρότερη λειψανδρία , τήν οποίαν αντιμετωπίζουν , η οικογένεια ,η Κοινωνία καί η Εκκλησία γιά τήν επάνδρωσιν καί πλαισίωσίν τους μέ έμψυχο υλικό , παρ’ όλην τήν άλλην ίσως καλήν προοπτικήν τους εξ επόψεως μορφωτικών κεφαλαίων . Τά πλούσια βιογραφικά σπανίως δημιουργούν ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ !

‘ Ας θυμηθούμε τόν αρχαίον φιλόσοφον Διογένην ,ο οποίος κυκλοφορούσε μέρα μεσημέρι μέ τό φανάρι του καί νά λέγει• άνθρωπον ζητώ !Πολλές φορές αρκεί << είς άνθρωπος ζήλω πεπυρωμένος >> νά αναπλάσση ένα αρκετά μεγάλο κοινωνικόν περιβάλλον .
Πολλώ δέ μάλλον όταν υπάρχει πλούσιον ανθρώπινον δυναμικόν σέ ομάδες καί πυρήνες πνευματικώς καί ηθικώς καλλιεργημένων .

Εμείς ανήκουμε σ’ αυτήν τήν κατηγορίαν ;

Είμαστε οί κατάλληλοι στά χέρια τού Θεού ;

Κήρυγμα πρωτ. Παν. Δ. Ρούβαλη

Πηγή :Μητρ. Πατρών Κυρός Νικόδημος Βαλληνδράς