Ο Άγιος Σπυρίδων του οποίου η μνήμη εορτάζεται στις 12 Δεκεμβρίου ήταν μία από τις κορυφαίες προσωπικότητες στον χώρο της (πρώιμης) Ορθόδοξης Εκκλησίας και αυτό αποδεικνύεται όχι μόνο από τα γραπτά έργα του, αλλά επίσης και από τα απτά θαύματα που επιτέλεσε.
Την εποχή που η χριστιανική πίστη δοκιμαζόταν από την αίρεση του Αρείου και τις παραθρησκευτικές του απόψεις σχετικά με την φύση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας, ο Άγιος Σπυρίδων έδωσε στον Άρειο αλλά και στους θιασώτες του την κατάλληλη απάντηση, μέσω ενός θαύματος.
Στο πλαίσιο της Α’ Οικουμενικής Συνόδου που έλαβε χώρα το 325 μ.Χ. κατόπιν διαταγής του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ο λόγος δόθηκε και στον Άγιο Σπυρίδωνα για να εκφράσει την δική του άποψη σχετικά με το μείζον ζήτημα της τριαδοκεντρικής φύσης του Θεού.
Εκείνος έβαλε από την τσέπη του ένα κεραμίδι, έκανε με το δεξί του χέρι το σημείο του σταυρού λέγοντας «Εις το όνομα του Πατρός» και αμέσως ανέβηκε προς τα πάνω η φωτιά με την οποία είχε ψηθεί το κεραμίδι «και του Υιού» και τότε έτρεξε προς τα κάτω το νερό με το οποίο είχε ανακατωθεί το χώμα για να γίνει το κεραμίδι «και του Αγίου Πνεύματος» και στην παλάμη του έμεινε το χώμα.
Με το θαύμα αυτό έδειξε χειροπιαστά ότι, όπως το κεραμίδι είναι ένα αλλά αποτελείται από τρία στοιχεία, έτσι και η Αγία Τριάδα είναι μία, αλλά αποτελείται από τρία Πρόσωπα.