Πατριαρχεία
Η πρώτη τακτική Συνεδρία της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος συνήλθε χθες, Τετάρτη 2 Οκτωβρίου, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.
Στις εργασίες της Συνόδου οι οποίες ολοκληρώνονται σήμερα στην Αίθουσα Συνεδριών της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας, ο Αρχιεπίσκοπος εξέφρασε την ανησυχία του για τα Πατριαρχεία Αντιοχείας και Ιεροσολύμων εξαιτίας του πολέμου στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Για τους πολέμους και τις καταστροφικές επιπτώσεις τους, δήλωσε ότι:
«Εκτός όλων αυτών ακούμε όλο και συχνότερα τον ήχο των τυμπάνων του πολέμου, βλέπουμε ανθρώπινες ζωές να χάνονται η να τραυματίζονται ψυχικά και σωματικά. Παιδικές ψυχές να εξαναγκάζονται να βιώνουν την φρίκη του πολέμου με συνέπειες καταστροφικές.
Τα γεγονότα αυτά μας κάνουν να ανησυχούμε και για τα παλαίφατα Ορθόδοξα Πατριαρχεία της Αντιοχείας και των Ιεροσολύμων. Εκφράζουμε στον Μακαριώτατο Πατριάρχη Αντιοχείας κ. Ιωάννη και στον Μακαριώτατο Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλο και τους περί αυτούς Κληρικούς και λαϊκούς την συμπαράστασή μας και μάλιστα εμπράκτως, εφόσον χρειασθεί, όπως και στο παρελθόν.
Είθε ο Θεός της ειρήνης να φωτίσει τους ισχυρούς της γης, ώστε να παύσουν να εργάζονται τα έργα του σκότους και να στραφούν προς το Φως το Αληθινόν».
Στη συνέχεια, ο Μακαριώτατος τόνισε την ανάγκη για ποιμαντική ανταπόκριση στις σύγχρονες προκλήσεις σε συνδυασμό πάντα με έργα αγαθής προελεύσεως, που διέπονται από πνεύμα αλληλεγγύης, καθώς τα λόγια που παραμένουν χωρίς πρακτική εφαρμογή, είναι “κούφια”. Όπως ανέφερε ακριβώς:
«Μέσα σε αυτό το κλίμα και την πραγματικότητα συνερχόμαστε σήμερα εδώ, αδελφοί μου, και για κάποια από αυτά που ακροθιγώς προσεγγίστηκαν παραπάνω θα ακούσουμε τις εισηγήσεις των εκλεκτών ομιλητών, θα ανταλλάξουμε απόψεις, θα καταλήξουμε σε συμπεράσματα και φυσικά θα ενισχυθούμε όλοι μας στην προσπάθεια που κάνουμε με τη Χάρη του Θεού να ανταποκριθούμε ποιμαντικά σε όλες αυτές τις προκλήσεις, χωρίς να παραθεωρούμε και την πρακτική διάσταση των πραγμάτων ως προς την αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων.
Είναι αλήθεια ότι η Πίστη μας οφείλει να συνοδεύεται από καλά έργα, έργα για τον κάθε ελάχιστο αναγκεμένο αδελφό μας. Ειδάλλως η πίστη μας είναι κενή και τα λόγια μας ακούγονται κούφια και άνευ περιεχομένου».
