Ε.Ο.Ν.: Εκκλησιαστικώς και εθνικώς επιζήμια η αναγνώριση Εκκλησίας των Σκοπίων

Πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής της κατάπτυστης, αισχρής και απαράδεκτης αναγνώρισης του συρφετού των ρασοφορούντων στον σιτοβολώνα της γηραιάς Ηπείρου ως αυτοκέφαλης “Εκκλησίας της Ουκρανίας” και την τοποθέτηση του ψευδοεπισκόπου Επιφανίου ως προκαθημένου αυτής, το Οικουμενικό Πατριαρχείο πιστό στον ρόλο του ως προαγωγού των συμφερόντων των δυτικών δυνάμεων προχώρησε σ’ αυτό που απηργάζετο σκαιώς εδώ και καιρό, στην αναγνώριση της “εκκλησίας της Μακεδονίας” υπό τον ψευδεπίγραφο τίτλο της πάλαι ποτέ εν δόξη λαμψάσης Αρχιεπισκοπής Αχριδών.

Πάρα τη φιλότιμη προσπάθεια καλύψεως της αλήθειας, ωστόσο κανέναν δεν ξεγελούν ότι ανάγουν σε επίσημη αυτοκέφαλη Εκκλησία την περιφερειακή Επισκοπή του κράτους των Σκοπίων.

Ένα προκλητικό σχηματικό μόρφωμα ψευδοιερωσύνης, ένας φορέας ανθελληνικού μισούς και ψευδομακεδονικού αλυτρωτισμού περιεβλήθη πλέον με τις ευλογίες του Φαναρίου τον τύπο της επίσημου αυτοκεφάλου εκκλησίας.

Σε γραμμή καταφανούς υποκρισίας και πνεύμα υπερβάλλοντος θεατρινισμού το Πατριαρχείο του Βαρθολομαίου, το προ πολλού εσβεσμένο φανάριον, έθεσε ως όνομα της νέας “Εκκλησίας” εκείνο της “Αχρίδος”, αρνούμενο δήθεν οιανδήποτε χρήση του όρου “Μακεδονία-μακεδονικός”, όταν ταυτοχρόνως δέχεται ρητώς ότι η δικαιοδοσία του εν λόγω θρησκευτικού προσώπου θα εκτείνεται στα όρια της επικρατείας του προτεκτοράτου της “Βορείου Μακεδονίας”.

Παλιά ιστορία που φέρνει νύστα εκείνη των ψευδεπίγραφων αναγνωρίσεων, των ψευδεπίγραφων θρόνων και των ανύπαρκτων πατριαρχικών μητροπόλεων.

Η παρούσα υπόθεση ανακαλεί ευστόχως στη μνήμη μας την υπόθεση της ονομασίας του Πατριαρχείου Ιπεκίου, το οποίο σε ελαχίστους πλέον είναι γνωστό μ’ αυτόν τον όρο, αλλά με τον ευρέως διαδεδομένο ως “Πατριαρχείο Σερβίας”, προοιωνίζοντας με βεβαιότητα την πρωτοφανή δυσάρεστη εξέλιξη : όλοι στη διεθνή κοινότητα να αποκαλούν τελικά την “Εκκλησία της Αχρίδος” ως “Μακεδονική Εκκλησία”.

Η αλήθεια συνοψίζεται στον στίχο του Βερναδου του Κλουνύ: “Nomina nuda tememus” (Δεν έχουμε παρά ονόματα κενά), από το έργο του «De Contemptu Mundi».

Ο γελοίος ελιγμός του γηρασμένου όσο και εκκλησιαστικώς ξεθωριασμένου Φαναριώτικου θιάσου όχι μόνο δεν πείθει κανένα, αλλά προσβάλλει κατάφωρα την νοημοσύνη και την ιστορική μας συνείδηση.

Το Πατριαρχείο δεν έπραξε τίποτε άλλο πέραν του να συμμορφωθεί εξ ολοκλήρου με τις πολιτικές επιδιώξεις της προδοτικής Συμφωνίας των Πρεσπών και τις επιταγές του αμερικανικού λόμπι.

Πολύ σύντομα ο Ελληνισμός θα βιώσει τα οδυνηρά αποτέλεσμα αυτών των αποφάσεων τόσο στο πεδίο των εθνικών και εκκλησιαστικών μας σχέσεων με την Σερβία όσο και στο επίπεδο της κλιμάκωσης της ρήξης με την Ρωσία και τη συνέχιση διακοπής της κοινωνίας με το Πατριαρχείο Μόσχας που ήδη υφίσταται.

Μετά την εξέλιξη αυτή ας μην προξενεί σε κανέναν εντύπωση και δη αλγεινή η όξυνση του σκοπιανού επεκτατισμού και η διεύρυνση των ιστορικών, πολιτισμικών και εδαφικών διεκδικήσεων του κρατιδίου της Μπαρντάσκα σε βάρος της ημετέρας Πατρίδος. Κάστρο χωρίς προδοσία δεν πέφτει.

Ήρθησαν οι κερκόπορτες του φρουρίου και η άλωσις του Έθνους και της Ορθοδόξου Πίστεως, αν δεν έχει ήδη επισυμβεί, ίσταται αμιγώς ως ζήτημα χρόνου. Οι Σκοπιανοί απέκτησαν αναγνωρισμένη “Μακεδονική Εκκλησία” και το σχίσμα στην ορθοδοξία εδραιώνεται με τις φιλότιμες προσπάθειες του “οικουμενικού θρόνου”.