«Της τρελής» στην Εκκλησία: Η βάπτιση των gay δημιουργεί μείζον εκκλησιαστικό ζήτημα – Η Μητρόπολη Γλυφάδας «ήξερε»…

Με καθυστέρηση ημερών και αφού πρώτα ανέδειξε το θέμα το pronews.gr, ορισμένα -ελάχιστα- στελέχη της Εκκλησίας, όπως ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ αντιδρούν στην «ασύμβατη» με την χριστιανική-ελληνορθόδοξη πίστη της βάπτισης στην Ναό της Παναγίας Φανερωμένης στη Βουλιαγμένη των δύο παιδιών που γέννησε παρένθετη μητέρα, του Ελληνοαμερικανού επιχειρηματία Ευάγγελου Μπούση και του συντρόφου του Peter Dundas.

Μια ιερή πράξη που έγινε εντός των ορίων και των αρμοδιοτήτων της Μητρόπολης Γλυφάδας – Ελληνικού – Βούλας – Βουλιαγμένης και Βάρης και συνεπώς ανακύπτουν και ερωτήματα «Γιατί η Μητρόπολη έδωσε την έγκριση» όσο και αν τώρα ο Μητροπολίτης Αντώνιος (φωτό αριστερά) «νίπτει τα χείρας του».

Το θέμα πλέον αγγίζει το ίδιο το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης: Ο Ελπιδοφόρος είναι προσωπική επιλογή του Βαρθολομαίου, ο οποίος είναι σαφώς εκτεθειμένος.

«Το ήξερε;», αυτό ρωτούν όλοι.

Από την άλλη οι δικαιολογίες του Μητροπολίτη Γλυφάδας – Ελληνικού – Βούλας – Βουλιαγμένης και Βάρης, Αντώνιου ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής δεν τον ενημέρωσε ποτέ ότι οι γονείς των νεοφώτιστων είναι gay, είναι επιεικώς έωλες.

Όλοι οι γονείς που έχουν βαπτίσει παιδιά και όλοι οι Έλληνες πολίτες που έχουν γίνει νονοί, γνωρίζουν ότι για την βάπτιση χρειάζεται η υπογραφή ΚΑΙ των δύο γονέων και βέβαια τα στοιχεία της ταυτότητάς τους.

Όλα αυτά κατατίθενται στο ναό μήνες ή εβδομάδες ΠΡΙΝ την βάπτιση.

Μόνο έτσι μπορεί να γίνει η βάπτιση.

Βάπτιση χωρίς τα πλήρη στοιχεία ταυτότητας των δύο ζώντων γονέων, δεν έχει γίνει σε καμία ελληνική εκκλησία.

Το ζήτημα δεν είναι καθόλου τυπικό: Πρέπει και οι δύο γονείς να συναινέσουν στο όνομα του παιδιού.

Επίσης  προσκομίζεται και το χαρτί το οποίο πιστοποιεί ποιο επώνυμο θα πάρει το παιδί, αν δηλαδή πάρει μόνο του πατέρα ή και της μητέρας ή μόνο της μητέρας, ένα χαρτί που υπογράφεται πριν τον γάμο. Και στον θρησκευτικό και στον πολιτικό γάμο.

Αυτά είναι προαπαιτούμενα και απαραίτητα για να γίνει η βάπτιση.

Άρα η δικαιολογία του Αντώνιου Γλυφάδας ότι «Δεν ήξερα» είναι επιεικώς έωλη, αφού η Μητρόπολη δίνει την άδεια της βάπτισης.

Αν ήξερε η Μητρόπολη Γλυφάδας – Ελληνικού – Βούλας – Βουλιαγμένης και Βάρης, ότι οι γονείς ήταν και οι δύο άνδρες, παρανόμησε δίνοντας την άδεια της βάπτισης.

Αν δεν γνώριζε και πάλι παρανόμησε γιατί πολύ απλά έπρεπε εκ της διαδικασίας να γνώριζε βδομάδες αν όχι μήνες πριν την ταυτότητα των γονέων.

Κάποιοι αναζητούν πίσω από όλο αυτό και δύο άλλους Μητροπολίτες στενούς φίλους του Ελπιδοφόρου: Τον Νέας Ιωνίας Γαβριήλ και τον Σύρου Δωρόθεος.

Ο πρώτος με εξαιρετικά καλές σχέσεις με τον αμερικανικό παράγοντα.

Συμφωνούν με αυτό που έγινε; Γνώριζαν; Μην ξεχνάμε ότι και οι δύο είναι υποψήφιοι για την θέση του διαδόχου του Ιερώνυμου στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο.

Για τον Αντώνιο δεν το συζητούμε. Αυταπόδεικτο ότι η Μητρόπολη ήξερε ότι οι γονείς ήταν άντρες (αν πάση περιπτώσει, γεννήθηκαν άνδρες). Το είχαν κρύψει όλοι από τον Μητροπολίτη; 

Τι λέει στην ανακοίνωσή του ο Πειραιώς Σεραφείμ;

Βαριά πράγματα: «…η συγκεκριμένη ιερατική πράξις του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Ελπιδοφόρου και η ουσιαστική επιβράβευσις των αμεταμελήτων σοδομιτών και η προβολή αυτών εν μέση Εκκλησία, ως δήθεν «θεοσεβών προσώπων», που βαπτίζουν ορθοδόξως τα τέκνα τους, και η κατά συνέπειαν αμνήστευσις του θανασίμου κακουργήματος του σοδομισμού και της ανατροπής της ανθρωπίνης οντολογίας και φυσιολογίας, προσβάλλει ευθέως την ανθρωπολογίαν και την σωτηριολογίαν της Μιάς Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και οδηγεί τον συγκεκριμένον Ιεράρχην υπόδικον ενώπιον των Ιερών Κανόνων και του Κυρίου της Εκκλησίας, διότι διά της εμπράκτου «διδαχής»του ακύρωσε το σχετικό σωτηριώδες ένταλμα της Αγίας Γραφής». 

«Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος και το “νέον ευαγγέλιον”»

Έχομεν τονίσει σε πάμπολλες παρεμβάσεις μας ότι η Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού κατά τόν ουρανοβάμονα Απόστολο Παύλο (Εφεσ.1,23) είναι η χώρα των μεταποιουμένων αμαρτωλών και ο αποκαλυφθείς Θεός Λόγος διεκήρυξε «οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους ἀλλά ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν»( Μαρκ.2,17). Είναι δε πολυσήμαντος η διακήρυξις του ιδίου Αποστόλου των Εθνών (Α΄Τιμ.1,15-16) που διεξεδίκησε ένα και μόνον πρωτείον, αυτό του πρώτου των αμαρτωλών.

Διά αυτό και η Εκκλησία του Χριστού περιέβαλε πάντοτε με άπειρη αγάπη τον πεπτωκότα άνθρωπο, διότι δεν υπάρχει αμαρτία και κακούργημα που να μην θεραπεύεται και αποκαθίσταται από την απερινόητη μακροθυμία και στοργή του Παναγίου Δημιουργού της ζωής και του ανθρώπου.

Η αντίθεσις του Ευαγγελικού μηνύματος, του κηρύγματος των Θεοφόρων Αποστόλων και των Θείων και Ιερών Κανόνων των Αγίων Θεοφόρων Πατέρων, δεν αφορά εις τα πρόσωπα των ατυχών θυμάτων του αρχεκάκου όφεως, αλλά εις την δυσώνυμον αμαρτίαν, που χωρίζει από του Παναγίου Θεού και που χωματοποιεί τον άνθρωπον και τον αποστερεί από την προοπτικήν της αλληλοπεριχωρήσεως μετά του Παναχράντου Προσώπου Του Κυρίου της δόξης και της εγχρίστωσης και ενθέωσης.

Κατά ταύτα, η αγάπη και η επιείκεια προς τον αμαρτωλό είναι η έμπονος πράξις και εντολή του Σωτήρος, που εκφράζεται δι’ όλης της επί γης παρουσίας Του και με συγκινητικόν τρόπον με τις παραβολέςτου απολωλότος προβάτου και της απολεσθείσης δραχμής (Λουκ.15,3-10) και η καταδίκη της αμαρτίας ως γενεσιουργού αιτίαςτης ασθενείας και του θανάτου (Ιω.5,14).

Όλα τα ανωτέρω τα αναφέρομεν δια την απαράδεκτον, και ως προκύπτει εκ της εγγράφου και πεπαρρησιασμένης αναφοράς προς την Ιεράν Σύνοδον, του Σεβ. Μητροπολ. Γλυφάδος, κ. Αντωνίου, ενέργειαν του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αμερικής, κ. Ελπιδοφόρου, να τελέσει μετά πομπής και ιδιαιτάτης δημοσιότητος το μυστήριο της βαπτίσεως δύο παίδων, που έχουν «τεκνοθετηθεί» από ένα «ζεύγος» ομοφυλοφίλων.

Ασφαλώς η βάπτισις και η δι’ αυτής πολιτογράφησις εις την Βασιλεία του Θεού κάθε ανθρωπίνου προσώπου είναι έργον χάριτος και ευλογίας και υπακούει εις την εντολήν του ενανθρωπήσαντος Κυρίου «πορεύθεντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη βαπτίζοντες αὐτούς»(Ματθ.28,19-20).

Η μετά πομπής, όμως,επιτέλεσις του μυστηρίου της βαπτίσεως δύο ατυχών παίδων που – ένεκεν της τραγικότητος της εποχής μας, η οποία έχει θεσμοθετήσει την ανατροπή της ανθρωπίνης οντολογίας και φυσιολογίας, ως δήθεν ανθρωπίνου δικαιώματος, την στιγμή κατά την οποίαν ουδεμία σχέση έχει με την ανθρώπινη φύση, αλλά αποτελεί μία ψυχοπαθολογική εκτροπή που ευτελίζει το ανθρώπινο πρόσωπο και χωματοποιεί την ψυχήν του και πραγματώνει τον ορισμό του μεγάλου Ιταλού Εγκληματολόγου Cesare Lombroso ότι «ο αρρενοθήλυς δεν έχει ουδεμίαν ηθικήν αναστολήν και ουδέν μεταφυσικόν ιδεώδες» – βρίσκονται με αποκλειστική ευθύνη της Πολιτείας που «νομοθέτησε» σχετικώς, εις την δίνην των δύο ομοφυλοφίλων δήθεν γονέων, με αποτέλεσμα να στερηθούν το ζωοποιό χάδι της μητέρας και την στιβαρά προσωπικότητα του πατέρα, να στερηθούν δηλαδή τα πρότυπα της ζωής, γίνεται το εφαλτήριον δια την Εκκλησιαστικήν αμνήστευσιν του Εκκλησιαστικού κακουργήματος του σοδομισμού, που αποτελεί θανάσιμον αμάρτημα που αποστερεί της κοινωνίας με τον Ζώντα Θεόν και οδηγεί αναπόδραστα το ατυχές θύμα του εις την αιώνιαν απώλειαν.

Επομένως, η συγκεκριμένη ιερατική πράξις του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Ελπιδοφόρου και η ουσιαστική επιβράβευσις των αμεταμελήτων σοδομιτών και η προβολή αυτών εν μέση Εκκλησία, ως δήθεν «θεοσεβών προσώπων», που βαπτίζουν ορθοδόξως τα τέκνα τους, και η κατά συνέπειαν αμνήστευσις του θανασίμου κακουργήματος του σοδομισμού και της ανατροπής της ανθρωπίνης οντολογίας και φυσιολογίας, προσβάλλει ευθέως την ανθρωπολογίαν και την σωτηριολογίαν της Μιάς Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και οδηγεί τον συγκεκριμένον Ιεράρχην υπόδικον ενώπιον των Ιερών Κανόνων και του Κυρίου της Εκκλησίας, διότι διά της εμπράκτου «διδαχής»του ακύρωσε το σχετικό σωτηριώδες ένταλμα της Αγίας Γραφής (Λευιτ.18,22, Γένεσ.19,24, Ρωμ. 1,27-28).

Συνεπώς, ο συγκεκριμένος Ιεράρχης διά προφανείς λόγους δημοσιότητος ή και άλλους που δεν γνωρίζομεν, προτίμησε της διδαχής της Εκκλησίας το «σύγχρονον ευαγγέλιον» του όφεως και ευρίσκεται πλέον υπό τας αράς των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων και την Κανονικήν πρόβλεψιν των Κανονικών Δικαστικών οργάνων του Σεπτού Οικουμενικού Πατριαρχείου. Προσωπικώς, και επειδή συνδέομαι μετ’ αυτού με φιλίαν, τον καλώ δημοσίως να αποκαταστήσει την γενομένη πνευματικήν ζημίαν εκζητών την συγγνώμην του Παναγίου Κυρίου της Εκκλησίας και του Εκκλησιαστικού Σώματος.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ΟΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ»