Επιστήμονες λένε ότι ανακάλυψαν «το σημείο όπου ο Μωυσής χώρισε στα δύο την Ερυθρά Θάλασσα»

Επιστήμονες ανακοίνωσαν πως ανακάλυψαν το σημείο όπου ο Μωυσής χώρισε στα δύο την Ερυθρά Θάλασσα.

Ειδικότερα, βρήκαν λίμνες άλμης σχεδόν 4.000 πόδια κάτω από την επιφάνεια του Κόλπου της Άκαμπα, οι οποίες είναι έως και 10 φορές πιο αλμυρές από το κανονικό θαλασσινό νερό και στερούνται οξυγόνου, σκοτώνοντας ουσιαστικά κάθε ζωή που εισέρχεται στο εσωτερικό.

Οι λίμνες άλμης είναι σπάνιες, με μόνο περίπου 40 να έχουν ανακαλυφθεί ποτέ στην Ερυθρά Θάλασσα, τη Μεσόγειο και τον πρόσφατα ονομασμένο Κόλπο της Αμερικής.

Η ομάδα σημείωσε ότι οι λίμνες λειτουργούν επίσης ως γεωλογικές κάψουλες, διατηρώντας αρχεία του παρελθόντος του Κόλπου της Άκαμπα λόγω του αδιατάρακτου ιζήματος.

Οι λίμνες άλμης βρέθηκαν σε μια περιοχή της Ερυθράς Θάλασσας που πιστεύεται ότι είναι το σημείο όπου ο Μωυσής χώρισε τα νερά.

«Οι λιμνούλες άλμης NEOM, όπως τις ονομάζουμε, επεκτείνουν το γνωστό γεωγραφικό εύρος των λιμνών άλμης της Ερυθράς Θάλασσας και αντιπροσωπεύουν ένα μοναδικό περιβάλλον διατήρησης των ιζηματογενών σημάτων των περιφερειακών κλιματικών και τεκτονικών γεγονότων», δήλωσαν οι ερευνητές.

Ο Κόλπος της Άκαμπα θεωρείται μυστηριώδης λόγω των μοναδικών γεωλογικών χαρακτηριστικών του, όπως τα ακραία βάθη, η ηφαιστειακή δραστηριότητα και οι ασυνήθιστες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας σε βάθος.

Η περιοχή είναι μια επιμήκης λωρίδα της Ερυθράς Θάλασσας που χωρίζει το αιγυπτιακό Σινά από τη Σαουδική Αραβία και ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι είναι το σημείο όπου ο Μωυσής χώρισε τα νερά.

Αυτό συμβαίνει επειδή ο Κόλπος της Άκαμπα είναι βαθύτερος και ευρύτερος από άλλες περιοχές της Ερυθράς Θάλασσας, γεγονός που θα μπορούσε να ευθυγραμμιστεί με την ιστορία του Μωυσή στο βιβλίο της Εξόδου.

Η Βίβλος μοιράζεται επίσης πώς οι Ισραηλίτες ταξίδευαν μέσα από την έρημο πριν φτάσουν στη θάλασσα, και ορισμένες διαδρομές κοντά στην Άκαμπα μπορεί να ταιριάζουν στην περιγραφή.

Ο καθηγητής Σαμ Πέρκις δήλωσε: «Ήμασταν πολύ τυχεροί. Η ανακάλυψη ήρθε στα τελευταία πέντε λεπτά της δεκάωρης κατάδυσης με ROV που μπορούσαμε να αφιερώσουμε σε αυτό το έργο».

Δεδομένου ότι αυτή η άλμη είναι τόσο πυκνή, βρίσκεται στον πυθμένα του ωκεανού και δεν μπορεί εύκολα να αναμιχθεί με το περιβάλλον αλμυρό νερό.

Σε μέρη όπου το αλμυρό νερό αναδύεται από το έδαφος, οι «λίμνες άλμης» μπορούν να σχηματίσουν παράξενες υποβρύχιες λίμνες και λίμνες.

Ενώ οι περισσότερες μορφές ζωής θα χάνονταν τη στιγμή που θα επέπλεαν μέσα σε αυτές, οι επιστήμονες εντόπισαν ακραιφνείς προκαρυώτες να ευδοκιμούν.

Πρόκειται για μονοκύτταρους οργανισμούς που ζουν σε ακραία περιβάλλοντα με συνθήκες όπως υψηλή θερμοκρασία, πίεση, αλατότητα, οξύτητα ή ακτινοβολία.

Η ομάδα βρήκε επίσης βακτήρια που ανάγουν τα θειικά άλατα, τα οποία μετατρέπουν τα θειικά άλατα σε ενέργεια.

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι αυτά τα βακτήρια έχουν μειώσει τα επίπεδα θειικών τόσο πολύ στον Κόλπο της Άκαμπα, ώστε η αναλογία θειικών προς χλωριούχα στην άλμη είναι η χαμηλότερη που έχει καταγραφεί ποτέ στην περιοχή.

Αυτό σημαίνει ότι τα βακτήρια παίζουν μεγάλο ρόλο στην αλλαγή της χημικής σύνθεσης του νερού.

Ενώ τα περισσότερα πλάσματα δεν μπορούν να ζήσουν στις πισίνες, πολλά παραμένουν κοντά τους λόγω των βακτηρίων που δημιουργούν πηγές τροφής για αυτά. Η ομάδα εντόπισε χέλια, γαρίδες και μαλάκια σε κοντινή απόσταση.

Η ομάδα πιστεύει επίσης ότι οι λίμνες θα μπορούσαν να προσφέρουν στοιχεία για τη ζωή σε άλλους πλανήτες, μοιράστηκαν στη μελέτη.

Οι δεξαμενές άλμης της βαθιάς θάλασσας είναι ένα εξαιρετικό ανάλογο για την πρώιμη Γη και, παρά το γεγονός ότι στερούνται οξυγόνου και είναι υπεραλατούχες, βρίθουν από μια πλούσια κοινότητα των λεγόμενων «ακραιόφιλων» μικροβίων.

Τα ευρήματα ζωγράφισαν μια εικόνα των καιρικών φαινομένων των τελευταίων 1.000 ετών, δείχνοντας ότι οι μεγάλες πλημμύρες από βροχή «συμβαίνουν περίπου μία φορά κάθε 25 χρόνια, και τα τσουνάμι [λαμβάνουν χώρα] περίπου μία φορά κάθε 100 χρόνια».