Η ελληνική εκδοχή του Αγίου Βαλεντίνου που καταχράστηκε ο Παπισμός – Πού βρίσκονται τα λείψανά του

Παρά τις αμφισβητήσεις περί ύπαρξης του Αγίου Βαλεντίνου, ο οποίος θεωρείται ο προστάτης των «ερωτευμένων και των ζευγαριών», διάφορα σημεία αποδεικνύουν την γνησιότητα του προσώπου του, αλλά με διαφορετική εκδοχή από αυτή που γνωρίζουμε.

Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι το συγκεκριμένο πρόσωπο που έχει συνδεθεί άρρηκτα με την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, έζησε τον 3ο αιώνα μ.Χ., ενώ τα λείψανά του βρίσκονται από το 1908 στην εκκλησία των καθολικών της Μυτιλήνης.

Το όνομα του Αγίου Βαλεντίνου έχει συνδεθεί με την ελληνική εκδοχή ενός ιερωμένου, με την αρχαιότερη απεικόνιση του να φέρει την επιγραφή «O ΑΓΙΟC BAΛΕΝΤΙΝΟC» στα ελληνικά.

Η συγκεκριμένη περιγραφή, βρίσκεται στην εκκλησία της Παναγίας της Αρχαίας (Santa Maria Antiqua) του 6ου αιώνα και ήταν η ενορία των Ελλήνων της Ρώμης. Στο ναό αυτό τιμούσαν ιδιαίτερα τους Έλληνες αγίους και γενικά τους εξ’ Ανατολής.

Την αγιογράφηση και την ανακαίνιση του ναού είχε παραγγείλει ο Έλληνας Πάπας Ιωάννης ο Ζ’ (705-707) και την αποπεράτωσαν οι διάδοχοί του, μεταξύ των οποίων ο τελευταίος Έλληνας Πάπας Ρώμης Ζαχαρίας (741-752).

Πολλοί όμως τονίζουν πως και η επιγραφή αυτή, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μετά από 17 αιώνες τα λείψανα ήρθαν στην Ελλάδα, δεν αποτελούν τυχαίο γεγονός.

Σύμφωνα με την παράδοση, η Αγία Πρίσκιλλα, που μαζί με τον σύζυγό της Ακύλα είναι οι «Ορθόδοξοι προστάτες» των ερωτευμένων (σ.σ. άλλωστε για αυτό η Ορθόδοξη Εκκλησία περιχαράκωσε την ύπαρξη του Αγίου Βαλεντίνου) μετέφερε περί το 270 μ.Χ. τα λείψανά του στην πρωτεύουσα της Λέσβου, την Μυτιλήνη.

Ο Βαλεντίνος, συνδέθηκε με τον έρωτα και την προστασία των ζευγαριών, καθώς φαίνεται πως προστάτευε ζευγάρια ερωτευμένων και προχωρούσε στην γαμήλια ένωσή τους, παρά τις διαφωνίες των γονιών τους.

Το γεγονός αυτό, προκάλεσε την έντονη αντίδραση του Κλαύδιου του Γοτθικού, με αποτέλεσμα να συλληφθεί για την πράξη του αυτή και να φυλακιστεί.

Παρά την επικρατέστερη και πιο ρεαλιστική εκδοχή αυτού του προσώπου, υπάρχουν και άλλες εκδοχές για έναν άνθρωπο που μαρτύρησε το 169 μ.Χ. δια του αποκεφαλισμού και ονομαζόταν Ουαλεντίνης (αργότερα Βαλεντίνος) αλλά και ενός επισκόπου του Terni, μίας πόλης στην νότια Umbria στην κεντρική Ιταλία που έζησε τον 14ο αι, μ.Χ.

Η «πολυπληθής» εκδοχή του Αγίου Βαλεντίνου, σε συνδυασμό με την ύπαρξη ίδιας «ιδιότητας» των Αγίων Ακύλας και Πρισκίλλης, έκανε την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία να παραμερίσει την συγκεκριμένη εορτή, πράγμα που όπως αποδεικνύεται για λόγους κυρίως καταναλωτισμού, η Δύση προβάλλει ως δική της.