Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου σε Σ. Τσιόδρα και Ν. Χαρδαλιά: «Ζητήστε και ένα “συγγνώμη” στον κόσμο για όσα υφίσταται»

Ο Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου Μακάριος απέστειλε επιστολή στους Στέλιο Πέτσα, Νίκο Χαρδαλιά και Σωτήρης Τσιόδρα, στην οποία του ασκεί κριτική για τα ζητήματα της απαγόρευσης της Θείας Κοινωνίας και της τέλεσης των Ιερών ακολουθιών δίχως μεγάφωνα.

Στην επιστολή του ο Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου επισημαίνει πως κανείς δεν έχει το δικαίωμα να στερεί τη θεία κοινωνία από τους πιστούς και τους προτρέπει να ζητήσουν συγνώμη από τον κόσμο, για τα όσα υφίσταται αυτό το διάστημα.

Αναλυτικά, η επιστολή του Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου κ. Μακάριου:

“Ἀγαπητοί μου Ὑπουργοί κ. Πέτσα καί κ. Χαρδαλιά καί Λοιμοξιολόγε κ. Τσιόδρα,
Μέ τήν παροῦσα μου ἀνοικτή ἐπιστολή ὡς ὁ ἔσχατος Ἀκρίτας Ἕλλην Πολίτης, καί ὄχι ὠς μέλος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, θέλω νά σᾶς πῶ μαζί μέ τά συγχαρητήριά μου καί τίς εὐχές μου στό Θεό γιά τόν τιτάνιο ἀγῶνα πού κάνετε ὅτι:

Α) Ἐμεῖς μέχρι σήμερα δείξαμε μεγάλη ὑπακοή καί ὑπομονή στά ὅσα σεῖς νομοθετήσατε καί καλῶς ἐπράξατε γιά τό κοινό καλό καί τήν ὑγιεία ὅλων τῶν Ἑλλήνων καί θά συνεχίσουμε τό αὐτό νά πράττουμε.

Β) Εἰς οὐδέν τῶν μέτρων ἀντιταχθήκαμε καί δέν θά τό κάνουμε γιατί δέν ἐπιδιώκουμε νά διχάσουμε τόν λαό μας παρά μέ ἑνότητα καί ἀλληλοϋποστήριξη νά ξεπεράσουμε τίς δυσκολίες πού διερχόμεθα.

Γ) Σᾶς ἐκφράζω τήν ὅλο καί πιό πολύ διογκούμενη ἔντονη ἀντίδραση τῶν πολιτῶν τῆς περιοχῆς μας καί εὐρύτερα γιά τά πολύ σκληρά μέτρα ἐνάντια στήν πίστη μας, στήν Ἐκκλησία μας καί στίς παραδόσεις μας κατά τήν δύσκολη περίοδο τῶν ἑορτῶν τοῦ Πάσχα πού διερχόμεθα.

Δ) Λυπούμεθα πού δέν δεχθήκατε νά ὑλοποιήσετε μέ πνεῦμα συνεργασίας καί μέ τίς δικές σας σοφές ὑποδείξεις οὔτε ἕνα ἐκ τῶν μέτρων πού σᾶς πρότεινε ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος.

Ε) Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι ἕνα ἐκ τῶν σπουδαίων εὐεργετημάτων καί τῶν δωρεῶν τοῦ Θεοῦ σέ μᾶς τούς ἀνθρώπους καί δέν τό διαπραγματευόμεθα.
Οὐδείς λαϊκός, Βασιλιάς, Πρόεδρος, Πρωθυπουργός ἤ Ὑπουργός ἔχει τό δικαίωμα νά στερεῖ τήν Θεία Κοινωνία ἀπό τούς πιστούς.
Τοῦτο εἶναι ἀποκλειστικό δικαίωμα τῆς Ἐκκλησίας καί μέ πολλή συστολή τό στεροῦμε ἀπό κάποιον ὅταν πρέπει καί γιά λόγους καθαρά πνευματικούς καί ὄχι γιά ἄλλο λόγο. Γι’ αὐτό δέ σᾶς τό ἐκχωροῦμε.

Στ) Ὁ καθείς μπορεῖ νά ἔχει τίς ἀπόψεις του γιά τή Θεία Κοινωνία καί δέν ὑποχρεοῦται νά κοινωνήσει. Γιά μᾶς ὅμως εἶναι ἡ ζωή μας καί τό περίσσευμα τῆς ζωῆς μας.

Ζ) Στούς Χριστιανούς μας πού ἐνήστευσαν καί νηστεύουν 50 μέρες γιά νά κοινωνήσουν τί θά τούς πεῖτε; Τό ἀπαγορεύει ὁ νόμος; Νά τούς τό πεῖτε καθαρά καί νά ἀναλάβετε τήν εὐθύνη. Γιατί τώρα κατηγοροῦν μόνον ἐμᾶς.

Η) Τηρουμένων τῶν ἀποστάσεων ὅλα γίνονται. Χωρίς νά ὑπάρξει πρόβλημα. Ὅπως στίς τράπεζες, στά Super Market, στίς παραλιακές, στά Delivery κ.τ.λ.

Θ) Ἡ Μ. Βδομάδα καί τό Πάσχα στήν Ἑλλάδα εἶναι συνυφασμένα μέ τή ζωή πιστῶν καί μή. Μέ τό νά τούς κουνοῦμε τό δάχτυλο δέν ἔχουμε τά ἐπιθυμητά ἀποτελέσματα.
Μᾶλλον θά ἔχουμε τά ἀντίθετα. Πεῖτε σ’ αὐτόν τόν ὑπέροχο κόσμο καί μιά συγγνώμη γιά ὅσα ὑφίσταται. Φανεῖτε ὅτι στέκεστε δίπλα στίς ἀγωνίες καί στά βάσανά του.

Ι) Ἐκκλησία καί Πολιτεία σέ πολύωρες συσκέψεις νά βρεῖτε καί θά βρεῖτε λύσεις κοινά ἀποδεκτές πού νά ἱκανοποιοῦν τό κοινό αἴσθημα. Ἕνας δύο μῆνες διαρκῶν ἀπαγορεύσεων θά δημιουργήσουν μεγαλύτερα προβλήματα.
Ια) Ἐρωτοῦν οἱ πάντες: Μήπως ἡ πίστη εἶναι ἐν διωγμῷ; Εἶναι ἀπορίας ἄξιον. Αὐτό λένε ὅλοι ἄν καί δέν θέλουμε νά τό πιστέψουμε.
Ιβ) Ποιά ἡ ἐνόκληση τῆς κωδωνοκρουσίας καί τῶν μεγαφώνων; Μεταδίδουν περισσότερο τόν ἰό ἀπό ὅλους τούς ἄλλους χώρους πού κυριολεκτικά συνωστίζονται οἱ ἄνθρωποι;
Ὁ κόσμος θέλει νά ἀκούει τίς ἀκολουθίες ἀπό τά σπίτια του καί μ’ αὐτόν τόν τρόπο τούς ἀποτρέπουμε νά πλησιάσουν στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας.
Ιγ) θά θέλαμε νά μᾶς πεῖτε: ἄν πάμε στήν Ἀνάσταση, θά κάψουμε τά μαλλιά μας; Αὐτό παθαίνει κάποιος πού συμμετέχει στά ἐκκλησιαστικά δρώμενα;

Προσέχετε τί δείχνουν οἱ τηλεοράσεις καί τί σερβίρουν. Δηλαδή ἄν ἀποφασίσουμε καί θέλουμε νά κάψουμε τά μαλλιά μας, μποροῦμε νά πάμε στήν Ἀνάσταση;

Τέλος, σᾶς μεταφέρω μιά συγκινητική εἰκόνα. Ἄν θέλετε τήν κρατᾶτε: Ἕνας νέος 30 ἐτῶν οἰκογενειάρχης μέ δυό παιδιά καί μιά ὑπέργηρη γιαγιά σέ σκοτεινά σημεῖα ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία κοντά στά παράθυρα παρακολουθοῦσαν λάθρα τήν ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου μέσα στήν ψύχρα τῆς Ἄνοιξης.

Ὅταν τούς εῖδα φεύγοντας ἀπό τή δική μου κρύα χοροστασία στήν ἀκολουθία στενοχωρήθηκα. Γιατί; Γιατί δέν ἔτρεξα νά τούς φιλήσω τά πόδια.

Αὐτό δέν σᾶς λέει τίποτα; Γιατί ἐμᾶς τό «καί τοῦ Χρόνου θά κάνουμε Πάσχα» καί τό «Δέν ὑπάρχουν πιό καλοί Χριστιανοί ἀπό ἄλλους», πού λέτε διαρκῶς, δέ μᾶς λένε ἀπολύτως τίποτα. Τό Πάσχα τοῦ 2020 εἶναι ἐφέτος καί ὄχι τοῦ χρόνου. Τό χάπι δέν χρυσώνεται”.