Ορθοδοξία
Την Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ η Εκκλησία μας παρουσιάζει την Σταύρωση του Θεανθρώπου, με τον Ιησού να ανεβαίνει στον Σταυρό για να διδάξει τους ανθρώπους με το παράδειγμά του.
Ο Υιός του Θεού, ο άφθαρτος και αθάνατος, δέχτηκε να φθαρεί, να υποφέρει, να χλευαστεί και να πεθάνει για να λυτρώσει το ανθρώπινο είδος από τις αμαρτίες που έχει σωρεύσει κατά τη διάρκεια της πορείας του στα μονοπάτια της Ιστορίας.
Μετά τη Σταύρωση και τον θάνατό Του, ο Χριστός αναστήθηκε για να στείλει το μήνυμα στο είδος μας ότι ακόμα κι ο θάνατος μπορεί να ηττηθεί. Μπορούμε να αποδράσουμε από τα άχαρα πεδία του Άδη αν ακολουθήσουμε τα βήματά Του, αντλώντας δυνάμεις από το παράδειγμα της αυταπάρνησης και της αγάπης που είχε κι ακόμα έχει για εμάς.
Τα Θεία Πάθη, το πικρό ποτήρι της Σταύρωσης και του θανάτου του Χριστού τα έχουμε διδαχτεί στο σχολείο, τα έχουμε ακούσει στην καθημερινότητά μας. Τα θυμόμαστε κάθε Μεγαλοβδομάδα. Ωστόσο, καλό θα είναι η ψυχρή γνώση, η παράδοση και η μηχανική επανάληψη συμπεριφορών να μετασχηματίζονται σε βίωμα, σε συναίσθημα, κι αυτά με τη σειρά τους να οδηγούν σε άλλον τρόπο ζωής, καλύτερο και αρμονικότερο από ό,τι έχουμε συνηθίσει.
Ο Κύριος, έχοντας και την ανθρώπινη ιδιότητα μαζί με τη θεϊκή και γνωρίζοντας τι έπρεπε να πράξει, ένιωθε βαρύ το φορτίο της θλίψης στην καρδιά Του. Γι’ αυτό και στον κήπο της Γεθσημανή, προσευχόμενος, είπε τη φοβερή φράση «Πάτερ μου, εἰ δυνατόν ἐστιν, παρελθέτω ἀπ’ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο». Όμως, αμέσως μόλις διατύπωσε την ανθρώπινη επιθυμία, ζήτησε από τον Πατέρα Του να γίνει ό,τι είχε σχεδιάσει Εκείνος και όχι ό,τι επιθυμούσε η ανθρώπινη πλευρά του Χριστού.
Κι εμείς, που είμαστε άνθρωποι αλλά παραμένουμε δημιουργήματα του Θεού, μπορούμε και πρέπει να εντάξουμε την έννοια και την πρακτική της αυτοθυσίας στον βίο μας. Ο θεσμός της οικογένειας, άλλωστε, μας το διδάσκει πολύ καλά αυτό – κι αυτός είναι ο βασικός λόγος που όλες οι αντιχριστιανικές δυνάμεις επιδιώκουν συστηματικά να πλήξουν καίρια τον θεσμό τούτο.
Η θυσία του Χριστού στον Σταυρό, μεταξύ άλλων, μας διδάσκει ότι σε μια κοινωνία προσφοράς και αυτοθυσίας δεν έχουν χώρο η εκμετάλλευση, η αδικία και η κακομεταχείριση του πλησίον.
