Μύδροι Πατριάρχη Ρωσίας σε Βαρθολομαίο: «Με τους σχισματικούς πήρες το Κίεβο και έχασες την Αγιά Σοφιά στην Πόλη»

Η ιδέα ότι η πίστη στον Θεό θα σώσει ένα άτομο από μόλυνση είναι λανθασμένη και η παραμέληση της υγείας είναι αμαρτία”, δήλωσε ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών κ. Κύριλλος σε τηλεοπτική του συνέντευξη.

“Απευθυνόμενος στους πιστούς, θα ήθελα να πω: μην προκαλείτε τον Κύριο τον Θεό σας <…> Ποτέ και κανένας από τους ειλικρινείς πιστούς δεν μπορεί να προκαλέσει τον Κύριο, ισχυριζόμενος: αφού είμαι πιστός, αφού πήγα στο ναό, γιατί σεβόμουν το ιερό, σίγουρα δεν θα αρρωστήσω “, δήλωσε ο Πατριάρχης απαντώντας σε μια σχετική ερώτηση σε μια Χριστουγεννιάτικη συνέντευξη στο τηλεοπτικό κανάλι της Russia 1 .

Υπενθύμισε ότι με τον ίδιο τρόπο ο Κύριος ανταποκρίθηκε στον πειρασμό του διαβόλου όταν τον κάλεσε να πέσει κάτω από την οροφή του ναού της Ιερουσαλήμ, “έτσι ώστε, χωρίς να πεθάνει, να αποδείξει τη Θεότητά του, τη Θεία του δύναμη.” «Τι απάντησε ο Κύριος; «Μην προκαλείτε τον Κύριο τον Θεό σας », είπε ο Ρώσος Πατριάρχης.

Ο πατριάρχης Κύρλλος πιστεύει ότι η παραμέληση της υγείας είναι αμαρτία και “η φροντίδα της ζωής είναι απαραίτητο καθήκον κάθε ατόμου.” “Αυτός είναι κι ο λόγος για τον οποίο η αυτοκτονία είναι μια ασυγχώρητη αμαρτία. Η ζωή και η υγεία είναι ένα δώρο από τον Θεό, και το ίδιο το άτομο φέρει την ευθύνη για αυτό το δώρο. Επομένως, κάθε ενέργεια που μπορεί να καταστρέψει την ανθρώπινη ζωή, να υπονομεύσει την υγεία, είναι αναμφίβολα αμαρτία », τόνισε.

Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία έχει χαρακτηρίσει τη χρήση μάσκας στις εκκλησίες χριστιανικό καθήκον.

Σημείωσε ότι τα μέτρα που λαμβάνονται στην Εκκλησία σήμερα δεν είναι καινούργια και ανέφερε ως παράδειγμα την πανούκλα στην Οδησσό το 1837. “Για δύο μήνες οι εκκλησίες έκλεισαν, τότε η πρόσβαση στους ναούς ήταν περιορισμένη: σε κάθε ναό υπήρχε αστυνομική ομάδα”, είπε ο πατριάρχης.

Για Αρμενία

Σχετικά με την κατάσταση μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας ο Πατριάρχης Μόσχας επισήμανε:

“Ελπίζω ότι θα υπάρξει ειρήνη και ξεκινώ από τη θέση της εκκλησίας και των θρησκευτικών αρχών τόσο της Αρμενίας, του Καραμπάχ όσο και του Αζερμπαϊτζάν. Γνωρίζετε ότι η Ρωσική Εκκλησία ξεκίνησε μια συζήτηση για το πρόβλημα του Καραμπάχ με τη συμμετοχή του Πατριάχη όλων των Αρμενίων και με τη συμμετοχή του Ανώτατου Μουφτή, του Ανώτατου Μουσουλμάνου ηγέτη του Αζερμπαϊτζάν.

Πραγματοποιήσαμε αρκετούς γύρους τέτοιων διαπραγματεύσεων και συμφωνήσαμε σε πολλά πράγματα. Και νομίζω ότι το κύριο αποτέλεσμα αυτών των διαπραγματεύσεων είναι ότι οι δύο θρησκευτικοί ηγέτες, πίσω από τους οποίους στέκονται οι περισσότεροι, μίλησαν ο ένας στον άλλο και αυτή η συνομιλία ήταν πολύ ήρεμη υπό την έννοια ότι δεν υπήρχαν κατηγορίες, ούτε ένταση. Αν και ο καθένας είχε τα δικά του επιχειρήματα και αυτά τα επιχειρήματα εκφράστηκαν με ειλικρίνεια, δεν συνοδεύονταν από αυτό που ονομάζεται σφίξιμο των δοντιών, όταν ο διάλογος μετατρέπεται σε σχεδόν λεκτική μάχη.

Επομένως, ο ρόλος των θρησκευτικών ηγετών είναι σημαντικός – δεν υπερβάλλουμε, αλλά ούτε και τον υποτιμούμε. Και τελικά, κατά τη διάρκεια αυτών των διαπραγματεύσεων, επιτεύχθηκαν πολύ συγκεκριμένα αποτελέσματα – η ανταλλαγή κρατουμένων, η μη χρήση θρησκευτικών συμβόλων, η θρησκευτική φρασεολογία, τα θρησκευτικά κίνητρα για να εμπνεύσουν τα αντιμαχόμενα μέρη. Έχοντας βγάλει το θρησκευτικό παράγοντα από αυτήν την αντιπαράθεση, φυσικά, μειώσαμε σημαντικά τον πιθανό βαθμό αυτής της σύγκρουσης με όλες τις επακόλουθες συνέπειες. Επομένως, χωρίς να υπερβάλλουμε για το ρόλο των θρησκευτικών ηγετών, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αγνοηθεί αυτός ο ρόλος.

Η Ρωσική Εκκλησία είναι επίσης έτοιμη να συμμετάσχει σε αυτήν τη διαδικασία προκειμένου να συμβάλει στη διατήρηση της ειρήνης, στην επίλυση ενός πολύ δύσκολου προβλήματος, το οποίο, δυστυχώς, αυτή τη στιγμή θα μπορούσε να ανασταλεί μόνο με την παρουσία Ρώσων ειρηνευτών”.

Εκκλησία στην Ουκρανία

Η συζήτηση δεν μπορούσε να μην περιστραφεί και γύρω από το μέγιστο ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα, ιδίως από την στιγμή που χθες συμπληρώθηκαν 2 χρόνια από την παράδοση του Τόμου Αυτοκεφαλίας στην νέα Εκκλησία από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

“Το Φανάρι δεν έκανε λάθος, αλλά διέπραξε έγκλημα, το λέω αυτό με πικρία. Με τις σκέψεις κάποιου άλλου και με τα λόγια κάποιου άλλου, ο Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης πέτυχε αυτό που έκανε. Δεν είναι τυχαίο που τονίζω πως από αγνώστους, γιατί έχω πληροφορίες ότι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος δέχθηκε πίεση από μια ισχυρή πολιτική δύναμη που σχετίζεται με μία από τις υπερδυνάμεις.

Γνωρίζουμε ότι η θέση του στην Τουρκία είναι πολύ δύσκολη. Προσευχόμαστε πάντα για τον Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης, συνειδητοποιώντας ότι δεν είναι εύκολο να εκτελέσει την πατριαρχική του υπηρεσία. (…) Και ποια ήταν η λογική εκείνων που στέκονταν πίσω από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, οι οποίοι, πραγματικά, ενέπνευσαν αυτή τη σύγκρουση;

Και η λογική ήταν να αποκόψουμε τη Ρωσία, την Ορθόδοξη Ρωσία από τους Ορθόδοξους αδελφούς στη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Διότι, κατά την άποψη αυτών των στρατηγικών, η Ορθοδοξία έχει παίξει και παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση μιας πνευματικής, πολιτιστικής κοινότητας με ισχυρούς τους Ορθόδοξους δεσμούς, και θα ήταν αδύνατο να καταστρέψει κανείς αυτήν την πνευματική κοινότητα από κάποιους εξωτερικούς παράγοντες. Επομένως, το σχέδιο είναι απλό: να απομακρυνθεί η Ρωσική Εκκλησία από την Ορθόδοξη Ελλάδα, τον Αραβικό κόσμο και τη Μέση Ανατολή, έτσι ώστε η Ορθοδοξία να γίνει πιο αδύναμη” απάντησε ο κ.Κύριλλος.

Για την Αγιά Σοφιά

“Δεν θέλω να επικρίνω τους αδέλφους μου στην Κωνσταντινούπολη, αλλά, αναμφίβολα, όλα όσα συνέβησαν στην Κωνσταντινούπολη, μαρτυρούν την τιμωρία του Θεού. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος πήρε με τους σχισματικούς το ναό της Αγίας Σοφίας του Κιέβου, και έχασε την Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης που έγινε τζαμί….

Νομίζω ότι είναι δύσκολο να φανταστούμε τις πιο προφανείς συνέπειες που προέρχονται από την εντολή του Θεού, και οι συνέπειες ήρθαν αμέσως, επομένως η αμαρτία ήταν πολύ μεγάλη” τόνισε.

Σημείωσε πάντως πως πρέπει να προσευχηθεί ο ένας για τον άλλον για την κρίση στην Ορθοδοξία, και πως η Ρωσική Εκκλησία είναι έτοιμη να βαδίσει στο κομμάτι της πορείας που της αναλογεί για να επιτύχει αυτόν τον στόχο.