Θεσσαλονίκη: Στα 200 ευρώ το μήνα η ενοικίαση θέσης πάρκινγκ – Η λύση που εξετάζουν οι πολίτες

Το πρόβλημα με τη στάθμευση, ταλανίζει τη Θεσσαλονίκη εδώ και πολλά χρόνια, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι της πόλης να προσπαθούν να βρουν λύσεις μέσω της επιχειρηματικότητας.

Συγκεκεριμένα, η ταλαιπωρία από την εξαντλητική αναζήτηση θέσης στάθμευσης στη Θεσσαλονίκη στρέφει αρκετούς στην αγορά κενού καταστήματος για να το μετατρέψουν σε πάρκινγκ.

Όπως σημειώνει το GRTimes, το ενδιαφέρον για τη «λύση» αυτή δείχνει να αναθερμαίνεται, επειδή οι τιμές ενοικίασης χώρου σε ιδιωτικούς σταθμούς, έχουν ξεπεράσει τα προ κρίσης επίπεδα και ήδη είναι άνω των 200 ευρώ/ μήνα στο κέντρο της πόλης.

Το φαινόμενο «αγοράζω κατάστημα και το μετατρέπω σε πάρκινγκ», δεν είναι τωρινό, αλλά δείχνει να παίρνει διαστάσεις, εξ’ αιτίας της έλλειψης δημοσίων θέσεων στάθμευσης, αλλά και της ανόδου των τιμών στα ιδιωτικά πάρκινγκ. Στους δρόμους του κέντρου, είτε έχεις σήμα μονίμου κατοίκου, είτε είσαι επισκέπτης, το να βρεις θέση πάρκινγκ, μέσα στη θάλασσα των διπλοπαρκαρισμένων ΙΧ, ισοδυναμεί με ένα μικρό θαύμα. Και το πρόβλημα βεβαίως, έχει επεκταθεί πολύ πέραν του ιστορικού κέντρου της Θεσσαλονίκης.

Σήμερα, η ενοικίαση χώρου στάθμευσης με το μήνα, σε ιδιωτικά πάρκινγκ εντός του κέντρου της Θεσσαλονίκης, ξεκινάει από τα 160 ευρώ και φθάνει στα 200 και 230 ευρώ, όπως π.χ. στο πάρκινγκ της ΧΑΝΘ και στα πάρκινγκ που είναι στη Βασ. Ηρακλείου, ενώ η θέση στα μικρά πάρκινγκ π.χ. της Προξένου Κορομηλά, έχει πιάσει τα 280 ευρώ/μήνα. Φθηνότερο είναι το υπόγειο πάρκινγκ του Δημαρχείου στα 120 ευρώ/μήνα και του Βελλιδείου, στα 140 ευρώ/μήνα.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, λόγω του συγκοινωνιακού αλαλούμ αρκετοί έχουν αναζητήσει και βρει καταστήματα, σε οδούς που έχουν χάσει το εμπορικό τους ενδιαφέρον, καταστήματα άδεια επί χρόνια. Διαθέτουν λοιπόν 15.000-20.000 ευρώ, αγοράζουν ένα κατάστημα το οποίο μπορεί να πάρει άδεια εισόδου- εξόδου από τη Διεύθυνση Βιώσιμης Κινητικότητας του οικείου Δήμου, βγάζουν άδεια εργασιών μικρής κλίμακας ( σ.σ. υποβάθμιση πεζοδρομίου κλπ) και κάνουν, με ιδιώτη μηχανικό, τη διαδικασία αλλαγής χρήσης του ακινήτου.

Όσοι λοιπόν επιλέγουν αυτή τη λύση, εξασφαλίζουν χώρο για να σταθμεύουν το αυτοκίνητό τους, σχετικά κοντά στο σπίτι τους ή στο χώρο εργασίας τους εάν είναι μόνιμος, γλυτώνοντας την καθημερινή ταλαιπωρία της αναζήτησης θέσης πάρκινγκ. Αυτοί οι “τυχεροί”, λύνουν μερικώς το πρόβλημά τους- γιατί προφανώς στις μετακινήσεις τους στην πόλη πάλι τις ίδιες δυσκολίες θα συναντούν- όμως στο ισοζύγιο των χώρων στάθμευσης αφαιρούν μία κοινόχρηστη θέση στάθμευσης, από άλλους οδηγούς, προκειμένου να έχουν ελεύθερη πρόσβαση στο πάρκινγκ τους.

Όπως επισήμανε στο GRTimes.gr η κα. Γωγώ Αϋφαντοπούλου, συγκοινωνιολόγος και αναπλ. διευθύντρια του Ινστιτούτου Μεταφορών/ΙΜΕΤ του ΕΚΕΤΑ, μία τέτοια επιλογή δεν επιλύει το τεράστιο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί στην πόλη από την είσοδο και κίνηση στην περιοχή του ιστορικού κέντρου, χιλιάδων αυτοκινήτων. Η Θεσσαλονίκη, ευρύτερα, θα πρέπει στη βάση των κατευθύνσεων των ΣΒΑΚ, να λάβει μέτρα ενίσχυσης της βιώσιμης κινητικότητας. Θα έπρεπε, πριν ακόμη τεθεί σε λειτουργία το μετρό, να έχει προετοιμαστεί για να περιοριστεί η χρήση των ΙΧ αυτοκινήτων. Μάλιστα προτείνει μέτρα οικονομικού χαρακτήρα, τύπου “ο έχων δύο, πληρώνει παραπάνω”, μέτρα δηλαδή που θα “χτυπάνε” στο πορτοφόλι των κατοίκων που διατηρούν δεύτερο αυτοκίνητο, αλλά και μέτρα ελέγχου των κατόχων ΙΧ που βγάζουν άδειες για θέσεις στάθμευσης, στο όνομα ατόμων ηλικιωμένων ή ατόμων με αναπηρίες.

«Δεν θα είχα καμία αντίρρηση, ένα κενό κατάστημα να μετατραπεί σε χώρο στάθμευσης, αλλά όχι για ένα μόνο αυτοκίνητο, oύτε δίχως να λαμβάνονται ποιοτικές προϋποθέσεις. Δεν θέλουμε οι άλλοτε ζωντανοί δρόμοι να υποβαθμιστούν ακόμη περισσότερο, άρα το θέμα δεν είναι στενά πολεοδομικό, ούτε στενά συγκοινωνιακό, είναι εν τέλει ζήτημα σχεδιασμού μέτρων για την αναγέννηση ολόκληρων περιοχών», δήλωσε στο GRTimes.gr.