Το μεγαλύτερο «νεκροταφείο» πλοίων του κόσμου βρίσκεται σε μία πόλη 100.000 κατοίκων

Από τη δυτική ακτή της Αφρικής εκτείνεται το Ras Nouadhibou, μια μικρή χερσόνησος που μοιράζονται η Μαυριτανία και η Δυτική Σαχάρα. Η ανατολική πλευρά της χερσονήσου ανήκει στη Μαυριτανία και φιλοξενεί το Nouadhibou, μια πόλη με σχεδόν 100.000 κατοίκους και τον δεύτερο μεγαλύτερο οικισμό της χώρας.

Η οικονομική πρωτεύουσα της περιοχής, το Nouadhibou κατέχει κι έναν ακόμα τίτλο: φιλοξενεί το μεγαλύτερο νεκροταφείο πλοίων στον κόσμο.

Οι οικονομικές δυσκολίες οδήγησαν τις αρχές να κάνουν τα στραβά μάτια στους πλοιοκτήτες που πρόσφεραν δωροδοκίες για να πετάξουν μεταχειρισμένα πλοία στο λιμάνι. Μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες αυτής της πρακτικής, η ακτογραμμή του Nouadhibou είναι ένα μοναδικό τοπίο με περισσότερα από 300 σάπια πλοία μαζεμένα.

Το Nouadhibou

To Nouadhibou ονομάστηκε αρχικά Port-Étienne από Γάλλους εμπόρους που εγκαταστάθηκαν εκεί λίγο πριν από τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι έμποροι εκτιμούσαν την ανατολική πλευρά της χερσονήσου καθώς τα ήρεμα νερά της προσέφεραν προστασία στα πλοία από τα τραχιά νερά του Ατλαντικού Ωκεανού. Αρχικά η τοπική οικονομία βασιζόταν στο ψάρεμα και το εμπόριο, αλλά η τοποθεσία στη χερσόνησο αποδείχθηκε ιδανική για ναυτιλιακό εμπόριο. Το Nouadhibou άρχισε σύντομα να επεξεργάζεται και να διανέμει το σιδηρομετάλλευμα που εξορύσσεται στη Μαυριτανία.

Όπως οι περισσότερες παραμεθόριες πόλεις, η ανομία και το χρήμα οδήγησαν στην πρώιμη πολιτική. Στο Nouadhibou, οι επιχειρηματίες θα μπορούσαν να κάνουν τα πάντα αν είχαν τα χρήματα. Τελικά οι έμποροι ναυτιλίας ανακάλυψαν ότι η πόλη ήταν πρόθυμη να παραβλέψει τους οικολογικούς κινδύνους από την απόρριψη παλαιών σκαφών και να συγχωρήσει τη σωστή διαδικασία διάλυσης – έναντι αμοιβής.

Το πρώτο πλοίο που εγκαταλείφθηκε στον κόλπο ήταν ένα καταδρομικό του Γαλλικού Ναυτικού, το Chasseloup-Laubat. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε ως πλωτή σκηνή στη δεκαετία του 1920. Καθώς περνούσε ο καιρός, οι οικονομικές δυσκολίες της πόλης χειροτέρευαν και η ναυτιλιακή κοινότητα έγινε δημοφιλής. Μέχρι τη δεκαετία του 1980, η συχνότητα με την οποία τα εγκαταλελειμμένα πλοία εμφανίζονταν στον κόλπο του Nouadhibou αυξήθηκε δραματικά.

Γιατί στο Nouadhibou;

Υπήρχαν πολλές πηγές των πλοίων που σαπίζουν. Οι Μαυριτανοί θα αγόραζαν παλαιότερα πλοία από διεθνείς μεταφορείς, ελπίζοντας να έχουν τη δική τους ναυτιλιακή επιχείρηση και να ανταγωνιστούν.

Όμως τα παλαιότερα πλοία δεν ήταν οικονομικά ανταγωνιστικά. Τα έξοδα συντήρησης και οι επισκευές ήταν υπερβολικά μεγάλα. όταν χρεοκόπησαν τα πλοία εγκαταλείφθηκαν.

Από τα μέσα του 2013, οι αριθμοί συνεχίζουν να αυξάνονται. Αποστολείς από όλο τον κόσμο εξακολουθούν να στέλνουν παλιά πλοία στο τελευταίο τους ταξίδι στη Μαυριτανία.

Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για τους επιχειρηματίες Μαυριτανούς να ξεκινήσουν υπηρεσίες διάσωσης.

Για ένα μικρό αντίτιμο έπαιρναν παλιά πλοία από διεθνείς ναυλωτές και τα απέρριπταν – επιστρέφοντας στη Μαυριτανία και πετώντας τα στο Nouadhibou, φυσικά.

Η United Malika

Αν όχι το πιο διάσημο, σίγουρα το πιο φωτογραφημένο πλοίο της περιοχής είναι το United Malika, ένα πλοίο-ψυγείο το οποίο προσάραξε στην περιοχή στις 4 Αυγούστου του 2003. Και τα 17 μέλη του πληρώματος διασώθηκαν από την ακτοφυλακή της Μαυριτανίας ενώ το πλοίο εγκαταλείφτηκε στην περιοχή, που μπορείτε να δείτε στο χάρτη που ακολουθεί.

Σήμερα

Έχουν υπάρξει πολλές προτάσεις για βοήθεια στη Μυριτανία, με σκοπό την απομάκρυνση των πλοίων, αλλά καμία δεν έχει υλοποιηθεί πλήρως. Και ενώ κάποιοι ζητούν την απομάκρυνση των κουφαριών, κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι υπάρχουν αρκετά θετικά στοιχεία στην όλη υπόθεση.

Τα εκατοντάδες πλοία που υπάρχουν στην περιοχή έχουν στην ουσία δημιουργήσει τεχνητούς υφάλους για τα ψάρια στην περιοχή, με αποτέλεσμα να ανθίσει η αλιεία η οποία τα προηγούμενα χρόνια είχε αποδεκατιστεί λόγω της υπεραλίευσης που γινόταν στην περιοχή. Εκτός από τα ψάρια, πρόσφορο έδαφος έχουν βρει και τα πουλιά της περιοχής, τα οποία έχουν εγκατασταθεί μόνιμα στα σκουριασμένα πλοία.

Τα εγκαταλελειμμένα πλοία έχουν γίνει μία μεγάλη πηγή εισοδήματος για τους κατοίκους της περιοχής. Οι τοπικές εταιρείες πληρώνουν με σκοπό να σώσουν οτιδήποτε πολύτιμο από τα πλοία. Έχουν προσληφθεί μηχανικοί και ηλεκτρολόγοι με σκοπό να επισκευάσουν οτιδήποτε μηχανικό ή ηλεκτρονικό επισκευάζεται. Υδραυλικοί χρησιμοποιήθηκαν για να ξηλώσουν ότι σωλήνα είναι σε καλή κατάσταση και έχει αξία.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει κανένα κίνητρο για τους ντόπιους να θέσουν τέρμα σε αυτή την πρακτική, η οποία είναι επικερδής για τους πολιτικούς, τους εργαζόμενους και τις αρχές της περιοχής.