Η σχέση που έχει η στάση του σώματος με το μικροηλεκτρικό δυναμικό που εκπέμπει

Είναι απόλυτα εξακριβωμένο, ότι γύρω από τη μεμβράνη όλων των ζώντων κυττάρων υπάρχει διαφορά δυναμικού 5.000-85.000 μV (μικροβόλτ)-εκατομμυριοστό του βολτ.

Το δυναμικό αυτό λέγεται και δυναμικό ηρεμίας, διότι παράγεται με τις συνήθεις συνθήκες, χωρίς διέγερση, με βάση την πυκνότητα των ιόντων. Το δυναμικό αυτό μπορεί να αυξηθεί ή να μειωθεί από διάφορες αιτίες.

Δυναμικό ενέργειας ονομάζεται ένας άλλος ηλεκτρισμός που παράγεται κυρίως στα νευρικά κύτταρα και σε μικρότερο βαθμό στα μυϊκά. Το νευρικό ερέθισμα είναι της τάξης των 35 μέτρων το δευτερόλεπτο (χελμχολτς) και δυναμικού 70.00-120.000 μV.

Τα ηλεκτρικά πεδία του νευρικού συστήματος μπορούν να ατονήσουν ή να διακοπούν από άλλα εξωτερικά αίτια με την ίδια συχνότητα.

Η ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκέφαλου είναι 5.000 ως 700.000 μV. Η ηλεκτρική αυτή δραστηριότητα εκπέμπεται με τη μορφή κυμάτων 1-100 κύκλων (ΗΖ) το δευτερόλεπτο. Και εντοπίζεται αρκετές ίντσες γύρω από το κεφάλι, όπως ακριβώς ζωγραφίζουμε το φωτοστέφανο των αγίων.

Η δραστηριότητα αυτή του εγκέφαλου επηρεάζεται από το άνοιγμα – κλείσιμο των ματιών, την υπέρπνοια και άλλα.

Το ηλεκτρικό πεδίο της καρδιάς κατά τον Κοέν είναι 500-50.000 μV,αλλά 40 φορές πιο μικρό από το πεδίο του αστικού μας περιβάλλοντος. Κάθε καρδιακός παλμός εκπέμπει ένα κύμα 3 κύκλων (3ΗΖ) ανά δευτερόλεπτο που μπορεί να ανιχνευθεί με το ηλεκτροκαρδιογράφημα.

Το πεδίο του ματιού είναι 6.000 μV, και σ αυτό στηρίζεται η ηλεκτρο-αμφιβληστρο-γραφία. Όταν το φως πέσει επάνω στο μάτι δημιουργείται χαρακτηριστική διακύμανση του δυναμικού. Αυτό το δυναμικό του ματιού εκπέμπεται από τα μάτια, είναι ανάλογο της καταστάσεως του σώματος, του εγκεφάλου και των σκέψεώνμας.

Γι αυτό τα μάτια αποτελούν τον καθρέφτη της ψυχής, και βρίσκουν εφαρμογή το «μάτιασμα», η γοητεία η συμπάθεια, η αντιπάθεια, η έλξη και η απώθηση, ο έρωτας, η εκτίμηση, η επιβολή σε άλλα άτομα και άλλα τηλεπαθητικά γεγονότα.

Κατά τη σύσπαση των μυών παράγονται διφασικά ή τριφασικά κύματα ύψους 20-2000 μV, με συχνότητες 6-30 κύκλων ανά δευτερόλεπτο. Παράγονται ακόμη διάφοροι ήχοι. Σ αυτά στηρίζεται η ηλεκτρο-μυογραφία.

Σ αυτά ακόμη βρίσκει εφαρμογή το χάδι – μεταβίβαση καλού ηλεκτρισμού-, το χειροκρότημα, η χειραψία – η ενέργεια οδεύει προς τον χειροκροτούμενο-, η ύψωση του χεριού για ορκωμοσία, η άμβλυνση του πόνου σ ένα σημείο που χτυπήσαμε- βάζουμε το χέρι μας και διοχετεύουμε ηλεκτρισμό και πολλά άλλα.

Το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο του περιβάλλοντος που φθάνει 1.000.000 –2.000.000 μV, δηλαδή 2 V (βολτ) περίπου, είναι κατά πολύ ισχυρότερο του ανθρώπινου πεδίου.

Το πεδίο του περιβάλλοντος, που είναι διάχυτο, επηρεάζει άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά τον άνθρωπο. Ωστόσο το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο υγιούς ανθρώπου, με την ενέργεια (φως-ηλεκτρισμό) που απορροφά από το περιβάλλον, είναι σε θέση να διατηρεί ισορροπία, ώστε δράση και αντίδραση να είναι ίσες.

Ο άνθρωπος, λοιπόν – και κάθε ον- ζει μόνιμα μέσα σε μεταβλητά ηλεκτρικά πεδία του εκάστοτε περιβάλλοντός του.

Αυτά τα πεδία είναι διαφορετικά στην πόλη και διαφορετικά στη φύση. Στην πόλη εκτός από την ηχορύπανση, υπάρχει και έντονη ηλεκτρομαγνητική, που δρα επάνω μας σωματικά και ψυχοπνευματικά.

Οι εκπομπές ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων από κεραίες τηλεοράσεως, ραδιοφώνου- κυρίως FM –, κινητής τηλεφωνίας, ραντάρ, ηλεκτρικών δικτύων, βιομηχανικών μηχανημάτων κλπ. επηρεάζουν τα κύτταρά μας, μπορούν να μας αρρωστήσουν, να μας τρελάνουν. Κάτι τέτοιο έπαθαν οι κάτοικοι χωριού της Φιλανδίας, που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με τη Ρωσία, και κάτω από ρωσικά ραντάρ.

Ακόμη θα πρέπει να ξέρουμε ότι μας επηρεάζουν τα μικροκύματα από οικιακές συσκευές, διότι τα κύματά τους βρίσκονται κοντά στο ορατό φως και απορροφώνται από τα μάτια και τα κύτταρα.

Κι είναι γεγονός ότι σήμερα στις μεγάλες πόλεις, ο άνθρωπος έχει υπερφορτώσει με ηλεκτρομαγνητικά φορτία το περιβάλλον του. Απόδειξη ότι αν κάποιος βγει στη φύση, μακριά από όλα αυτά, νοιώθει πολύ αλλιώτικα.

Περισσότερο οδυνηρές είναι αυτές οι επιπτώσεις σε όσους έχουν αδύνατο, πεσμένο, -προσωρινά ή μόνιμα- νευρικό σύστημα.

Το σώμα του ανθρώπου μπορεί να φορτιστεί, όπως στην περίπτωση της καταιγίδας. Όταν πλησιάζει καταιγίδα και πρόκειται να πέσει κεραυνός πολύ κοντά μας , τα μαλλιά μας υψώνονται.

Χάρη, λοιπόν, στον ηλεκτρομαγνητισμό που παίρνουμε από το περιβάλλον, θετικό ή αρνητικό, αλλά και σ αυτόν που δημιουργείται μέσα μας, κάθε άνθρωπος έχει το δικό του ατομικό ηλεκτρισμό, τη δική του «αύρα».

Ο προσωπικός μας ηλεκτρομαγνητισμός, τα μαγνητικά ρευστά, που διαφεύγουν και έξω από τον οργανισμό, διαφοροποιούνται κατά περιόδους ανάλογα με τη την ψυχοσωματική μας κατάσταση, τη θέση των άστρων και τον ηλεκτρομαγνητισμό τους, τη φωτοβολία τους (ηλιοφάνεια- συννεφιά, πρωϊ, μεσημέρι δειλινό κλπ), τον τόπο που βρισκόμαστε, αν είμαστε μέσα ή έξω από το σπίτι, στο αυτοκίνητο, στο βουνό ή στη θάλασσα, περιπτώσεις στις οποίες βρίσκουν εφαρμογή, η μαγνητοβιολογία, η ηλιοβιολογία, η κλιματοβιολογία, η μετεοψυχική και άλλοι κλάδοι που θα μιλήσουμε αλλού.

Με λίγα λόγια ο άνθρωπος «κολυμπάει» μέσα στον ηλεκτρομαγνητισμό του περιβάλλοντος Σύμπαντος και είναι «δεμένος» με αυτό.

Παλιότερα έλεγαν «μη δένεις τα χέρια σου, κόβεις την τύχη σου».

Τώρα με την «κιρλιανή φωτογραφία» ξέρουμε ότι τα μαγνητικά ρευστά, ο ηλεκτρισμός – όπως και να το πούμε είναι το ίδιο- φεύγουν από τα χέρια μας, κατευθύνονται προς άλλους, και μια και «αποτελούν πληροφορίες, όσοι τα συλλαμβάνουν τείνουν να μας απαντήσουν». Αν τα δέσουμε κλείνουμε το κύκλωμα και δεν υπάρχει τηλεπαθητική επικοινωνία με τους άλλους.

Κατά την απόδοση του όρκου, με κλειστή παλάμη ακουμπισμένη στο Ευαγγέλιο, ή υψωμένο το χέρι αλλά κλειστά τα δάχτυλα, ή γροθιά το χέρι στο στήθος, κλείνουμε το κύκλωμα, κι ότι ορκιζόμαστε μένει σε μας. Δεν φεύγει. Αντίθετα με την παλάμη υψωμένη και ανοιχτή πηγαίνει προς τους άλλους.

Μια παρατήρηση είναι ότι αν κρατήσουμε τις παλάμες ανοιχτές, ή και ακουμπισμένες κάπου, δεν υπάρχει περίπτωση να αυξηθεί ο θυμός μας , ο οποίος είναι πάντα εξωγενής.

Αν τις έχουμε κλειστές, γροθιές, τότε η εξωγενής ενέργεια περνώντας από τον εγκέφαλο πολλαπλασιάζεται, και φθάνουμε να χτυπήσουμε κάποιον για να του επιστρέψουμε τη δυσμενή ενέργεια που μας έστειλε.

Αυτά τα μαγνητικά ρευστά, είναι που μας κάνουν να συμπαθούμε ή να αντιπαθούμε κάποιον.

Όμως αυτά μπορούν να διαφοροποιηθούν από τις ακτινοβολίες του Σύμπαντος, και να αλλάξουμε γνώμη γι αυτόν. Και κει που κάποιος περνούσε αδιάφορος, παρ όλο που βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο αρκετό καιρό, αρχίζουμε να τον συμπαθούμε ή και να τον ερωτευθούμε. Η φυσικά και το αντίθετο.