Εξωγήινα εμφυτεύματα μέσα σε ανθρώπους; (βίντεο)

Ο όρος alien implants, δηλαδή εξωγήινα εμφυτεύματα, είναι απόλυτα συνδεδεμένος με τις μυστηριώδεις απαγωγές ανθρώπων από εξωγήινες οντότητες. Δίνεται έτσι μια ξεχωριστή και προς το παρόν ανερμήνευτη διάσταση σ΄ αυτή την σκοτεινή πτυχή της εξωγήινης παρουσίας στον πλανήτη μας.

Ίσως σε κάποιες περιπτώσεις η εύρεση εμφυτευμάτων σε διάφορα σημεία του σώματος των ανθρώπων που τα έφεραν, να ήταν προϊόν προσωπικών ατυχημάτων, που ούτε καν οι ίδιοι αντιλήφθηκαν, κάποιου λάθους, παρερμηνείας ή ακόμα και σκόπιμης παραπλάνησης.

Εν τούτοις, υπάρχουν δεκάδες επιβεβαιωμένα και επιστημονικά τεκμηριωμένα περιστατικά που η ερμηνεία τους ανάγει σε μια άγνωστη τεχνολογία ικανή να ελέγχει το ανθρώπινο σώμα και τις ψυχικές λειτουργίες μέσω της επιρροής της κυρίως στο εγκέφαλο.

Η καταιγίδα των θεάσεων ΑΤΙΑ σε διάφορα μέρη του πλανήτη που ξεκίνησε το 1947, εμπλουτίστηκε από αναφορές για απαγωγές και πειράματα την δεκαετία του 60.
Οι εκθέσεις για ύπαρξη εμφυτευμάτων στο σώμα ανθρώπων που φαίνεται να έχουν υποστεί τέτοιες εμπειρίες, άρχισαν το 1967.

Betty Andreasson ήταν η πρώτη γυναίκα από την Μασαχουσέτη, που γνωστοποίησε την απαγωγή της από πλάσματα που δεν ήταν άνθρωποι. Μίλησε για τα πειράματα στα οποία υποβλήθηκε, καθώς και για την ύπαρξη μιας μικροσκοπικής σφαίρας στο επάνω μέρος του εσωτερικού της μύτης της, η οποία τελικά της αφαιρέθηκε.
Από το 1994 και μετά δεκάδες άτομα υποβλήθηκαν σε εγχειρήσεις για αφαίρεση διαφορετικών μορφών και σχημάτων εμφυτευμάτων, την ύπαρξη των οποίων ακόμα και οι ίδιοι πολλές φορές αγνοούσαν, μέχρι τη στιγμή που μια ιατρική εξέταση τα αναδείκνυε.

Έτσι είτε μέσω ενός οπτικού ελέγχου στην επιφάνεια του δέρματος , είτε με τη χρήση ακτίνων Χ στη διάρκεια μιας ακτινογραφίας, η ανίχνευση και επιβεβαίωση της ύπαρξης μικροσκοπικών αντικειμένων ερχόταν να προβληματίσει.

Με μέγεθος που δεν ξεπερνά σε μήκος τα 3cm και πάχος το 1mm, κομμάτια μετάλλου σε παραλληλόγραμμα ή τριγωνικά σχήματα, κρύσταλλοι σαν γυαλί με δυσκολονόητη δομή, αλλά και μικροσκοπικές μάζες πολύπλοκου βιολογικού υλικού, ανοίγουν ένα τεράστιο κεφάλαιο για το σκοπό της τοποθέτησης και τον τρόπο δράσης τους μέσα στο ανθρώπινο σώμα.
Ξεπερνώντας την προληπτική αντιμετώπιση και την αδικαιολόγητη απόρριψη που είχαν οι άνθρωποι που υποστήριζαν ότι είχαν απαχθεί ―χαρακτηρίζονταν μέχρι και ψυχικά διαταραγμένοι― υπήρξαν επιστήμονες που προχώρησαν σε εργαστηριακές αναλύσεις αυτών των μικροαντικειμένων κάνοντας χρήση σύγχρονων συσκευών ανάλυσης και διαχωρισ

ού μετάλλων, ακτίνων Χ, ηλεκτρονικών μικροσκοπίων κλπ.
Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. Βρέθηκαν απέναντι σε περίεργα κράματα μετάλλων που δεν έχουν εντοπιστεί ποτέ ξανά στη γη και σε εναλλασσόμενες στρώσεις που έφταναν μέχρι και τις δεκαπέντε. Η προσεκτική ανάλυση μέσω των ηλεκτρονικών μικροσκοπίων, έδειξε ότι στο εξωτερικό τους περίβλημα υπήρχαν μικρές προεκτάσεις σαν μικροσκοπικά καλώδια που ήταν τοποθετημένα με τέτοια ακρίβεια, ώστε να αγγίζουν τα νεύρα που διέρχονταν από εκείνο το σημείο.

Έτσι με βάση την αμφίδρομη σχέση επικοινωνίας (λήψης ερεθισμάτων και μεταβίβασης εντολών) ανάμεσα στο εγκέφαλο και τα διάφορα όργανα του σώματος, είναι αυτονόητο να διερωτάται κανείς για τον ρόλο αυτών των αντικειμένων στον έλεγχο και την κατεύθυνση των νοητικών διαδικασιών του ανθρώπου.
Λειτουργικά θυμίζουν την συσκευή «Stimoceiver» που ανακαλύφθηκε λίγο πριν το 1960 από τον νευρολόγο Jose Delgado. H συσκευή αυτή είχε την δυνατότητα μέσω ενός ευαίσθητου μικροσκοπικού ηλεκτροδίου και ηλεκτρονικών σημάτων να επηρεάζει από απόσταση την συναισθηματική, ψυχική αλλά και οργανική συμπεριφορά των ατόμων στα οποία είχε τοποθετηθεί.
Από τις μαρτυρίες που έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα σχετικά με τις απαγωγές και τα εμφυτεύματα προκύπτει ότι σε αρκετούς από τους απαχθέντες υπήρχε έντονη η μνήμη αυτού του γεγονότος, ξεκάθαρη η επώδυνη στιγμή της διείσδυσης των αντικειμένων στον οργανισμό αλλά και ευδιάκριτη η μεγάλη αλλαγή στην συμπεριφορά τους.
Η ανάπτυξη ξεχωριστών ψυχικών δυνατοτήτων, οι καθημερινοί εφιάλτες, η αίσθηση ότι διαρκώς βρίσκονταν υπό παρακολούθηση, αλλά και οι αιφνίδιες νέες θεάσεις ΑΤΙΑ στις περιοχές που κινούνται οι ίδιοι, συνθέτουν ένα απροσδιόριστο σκηνικό φόβου και αμφιβολίας, βάζοντας νέα ερωτήματα για τις προθέσεις των εξωγήινων επισκεπτών πάνω στο ανθρώπινο είδος.
(Κώστας Κιαπέκος, περιοδικό Mystery)

John MackΟ John Mack (1929-2004), έφερε στην επιφάνεια το αίνιγμα των εξωγήινων εμφυτευμάτων.
Καθηγητής Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, είχε υπηρετήσει στην Αμερικανική Αεροπορία και είχε ασχοληθεί με τις ψυχολογικές επιπτώσεις που έχουν φαινόμενα τα οποία βιώνονται μαζικά από χιλιάδες ανθρώπους, όπως ο Ψυχρός Πόλεμος.
Υπήρξε ακόμη διευθυντής του προγράμματος PEER (Πρόγραμμα για την Έρευνα των Ασυνήθιστων Περιστατικών) που στόχο είχε να μελετήσει οποιοδήποτε ανεξήγητο φαινόμενο και να προσφέρει ψυχολογική στήριξη σε ανθρώπους που έχουν πάθει σοκ από μια ανεξήγητη ή παραφυσική εμπειρία.
Την πιο ανατρεπτική όμως ενασχόληση την ξεκίνησε τη δεκαετία του 1990 όταν άρχισε να μελετά περιπτώσεις ανθρώπων που ισχυρίζονταν ότι είχαν απαχθεί από εξωγήινους! (Παρακινούμενος από τον καλλιτέχνη Bud Hopkins).
Ο John Mack ήταν στην αρχή επιφυλακτικός και σχεδόν αρνιόταν να πιστέψει ότι ήταν δυνατόν λογικοί άνθρωποι να πιστεύουν τέτοια πράγματα. Τελικά όμως, προς μεγάλη του έκπληξη διαπίστωσε ότι ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων σε όλη την Αμερική δήλωναν ότι είχαν απαχθεί.

Ορισμένοι από αυτούς μάλιστα, δήλωναν ότι υπέφεραν αργότερα από ρινορραγίες, επειδή τους είχε εμφυτευθεί μια μικροσκοπική μπίλια στην ρινική κοιλότητα.
Έτσι, ο John Mack έφερε στην επιφάνεια και το αίνιγμα των εξωγήινων εμφυτευμάτων.
Συζήτησε με περισσότερους από διακόσιους ανθρώπους που είχαν σχετικές εμπειρίες, δηλώνοντας απερίφραστα ότι κανένας από αυτούς δεν ήταν ψυχικά διαταραγμένος και ότι οι εμπειρίες τους ήταν αληθινές.

Λέγοντας ότι οι εμπειρίες τους ήταν αληθινές, ο John Mack εννοούσε ότι οι άνθρωποι αυτοί είχαν βιώσει κάτι πολύ παράξενο, το οποίο δεν ήταν όνειρο, και το οποίο συνοδευόταν σχεδόν πάντα από τα ίδια ‘συμπτώματα’ στο σώμα τους, κοψίματα και σημάδια που δεν εντάσσονταν σε κάποια κατηγορία ψυχοσωματικών φαινομένων.

Επίσης τα άτομα αυτά εξαφανίζονταν για κάποιο διάστημα και υπάρχουν και μαρτυρίες που πιστοποιούν αυτές τις εξαφανίσεις. Επιπλέον, πολλά απ’ αυτά τα άτομα δεν είχαν ιδιαίτερη σχέση με την UFO-λογία και μοιραία δεν είχαν ποτέ τους ακούσει κάτι σχετικό με απαγωγές από εξωγήινους. Τέλος πολλοί από αυτούς ήταν παιδιά δύο ή τριών ετών».

(Απόσπασμα από το άρθρο της Ειρήνης Μαραγκόζη:
«John Mack: Ο ψυχίατρος που επιβεβαίωσε την αλήθεια των εξωγήινων απαγωγών»,
στη συλλεκτική έκδοση του περιοδικού «Strange», «Εξωγήινοι + UFO»)