Ιστορίες από την κρύπτη: Κάθε περιοχή έχει και ένα σπίτι φόβο και τρόμο για κάθε επισκέπτη

Σε κάθε χώρα, σε κάθε πόλη υπάρχουν κάποια κτίρια, που προκαλούν ανατριχίλα. Που ίσως κάποιοι να μην περνούν ούτε απ’ έξω. Μάλιστα, κάποιοι ξεναγοί συνήθως τα συμπεριλαμβάνουν στα προγράμματα που προωθούν στους τουρίστες, διότι οι ιστορίες τρόμου είναι, όπως λέμε, «πιασάρικες».

Ας ξεδιπλώσουμε λοιπόν παρακάτω τις ιστορίες που κρύβονται πίσω από τα καταραμένα σπίτια στο Γιαροσλάβλ, στο Νζίνι Νόβγκοροντ, στην Ιερουσαλήμ, στην Πράγας, στη Βιέννη και στο Λονδίνο.

Το δωμάτιο του κρεμασμένου νάνου

Πριν από την επανάσταση, στο κτίριο, που σήμερα βρίσκεται το Ινστιτούτο Θεάτρου στο Γιαροσλάβλ, ήταν ένας οίκος ανοχής. Ένας νάνος που δούλευε εκεί ως φύλακας, ήταν ερωτευμένος με ένα από τα κορίτσια. Το 1917 οι στρατιώτες βίασαν και σκότωσαν εκείνο το κορίτσι. Σύντομα, ο άτυχος νάνος από την στεναχώρια του αυτοκτόνησε.

Ακόμα και σήμερα, στους νέους φοιτητές του Ινστιτούτου δείχνουν το ορόσημο του κτηρίου, το δωμάτιο που κρεμάστηκε ο νάνος. Λέγεται, ότι ανεξήγητα πράγματα συμβαίνουν στο κτίριο: Τις νύχτες, οι φοιτητές, οι οποίοι μένουν στην εστία, ακούν βήματα στις σκάλες και άλλους παράξενους θορύβους, όμως κανείς δεν έχει καταφέρει να εντοπίσει από πού προέρχονται αυτοί οι ήχοι. Μια φορά μια φοιτήτρια έχασε τις αισθήσεις της. Η κοπέλα, όταν ξύπνησε, λέει ότι είδε έναν νάνο που περπατούσε κατά μήκος του διαδρόμου.

Το σπίτι του νεκρού γαμπρού

Το σπίτι του νεκρού γαμπρού, ή απλά το «καταραμένο σπίτι», βρίσκεται σε μια από τις κεντρικές συνοικίες της Ιερουσαλήμ στην οδό Γιάφα. Αυτό το διώροφο αρχοντικό ήταν το γαμήλιο δώρο μιας πλούσιας αραβικής οικογένειας του 19ου αιώνα στον γιο τους και τη γυναίκα του.

Όλα ξεκίνησαν σαν παραμύθι: μια όμορφη νύφη, ένας έξυπνος γαμπρός και ένα ωραίο σπίτι. Αλλά αμέσως μετά τον αρραβώνα, ο νεαρός γαμπρός πέθανε ξαφνικά. Οι γονείς αποφάσισαν να μην ακυρώσουν την τελετή του γάμου. Και σε ένα πανέμορφο νέο αρχοντικό κανόνισαν έναν γάμο με έναν νεκρό γαμπρό. Το σώμα του ήταν δεμένο σε μια καρέκλα δίπλα στη νύφη, η ήταν ήδη χήρα. Κατά τη διάρκεια του παραδοσιακού χορού της μητέρας, όλα τα κεριά στο σπίτι ξαφνικά έσβησαν και ακούστηκαν κλάματα. Μετά τον γάμο, έγινε και η κηδεία του νέου. Από τότε, κανείς δεν έμεινε σε εκείνο το σπίτι.

Λειτουργούσε για κάποια χρόνια σαν νοσοκομείο, αλλά λόγω της φήμης του αρχοντικού, ήταν μόνο για κάποιους Βεδουίνους και φτωχούς Φελάχους. Από το 1918, στο κτίριο υπήρχε το γραφείο διαχείρισης της υγείας των Βρετανών, το οποίο το 1947 έγινε το υπουργείο Υγείας του Ισραήλ.

Επτά διάβολοι στο σπίτι της Αλοΐζας

Το 1821, στην οικογένεια του δικηγόρου Βάτσλαβ Νεμτσόφ γεννήθηκε ένα κορίτσι, η Αλοΐζα. Η ιστορία του κτιρίου που βρίσκεται στην ήσυχη πλατεία της Μάλτας στην Πράγα, αρχίζει από τη γέννησή της.

Η Αλοΐζα μεγάλωσε και έγινε ένα όμορφο κορίτσι. Μία μέρα ένας νέος άντρας ζήτησε το χέρι της. Έγινε ο αρραβώνας, αλλά ο γαμπρός δεν εμφανίστηκε στον γάμο. Έλεγαν τότε, ότι έφυγε με την καλύτερη φίλη της νύφης. Σύντομα, ο Βάτσλαβ πέθανε και η κοπέλα έμεινε μόνη της στο μεγάλο σπίτι. Η νεαρή γυναίκα άρχισε να ενοικιάζει κάποια από τα δωμάτια του σπιτιού, όμως έπρεπε να συμφωνήσουν σε έναν όρο: Δεν έπρεπε να ακουμπούν τα έπιπλα στους τοίχους.
Αυτό το περίεργο αίτημα τους τρόμαζε. Κάποια στιγμή, αφού ένας-ένας εγκατέλειπαν το σπίτι, άρχισαν να διαδίδονται φήμες ότι υπάρχουν κακά πνεύματα στο σπίτι.

Ένας από τους πρώην ενοικιαστές, ένας ζωγράφος, ζωγράφισε στους έξι κίονες που στήριζαν το σπίτι, έξι διαβόλους και στην είσοδο έγραψε: «Το σπίτι των επτά διαβόλων».

Φυσικά εννοούσε ότι ο έβδομος διάβολος ήταν η γυναίκα, η οποία έμενε μόνη της στο σπίτι. Βέβαια, μετά τον θάνατο της Αλοΐζας, στα δωμάτια ανακαλύφθηκαν οι τοιχογραφίες του Jan Rudolf Bisce κάτω από τους σοβάδες. Έτσι εξηγήθηκε λοιπόν το αίτημά της. Μην επιτρέποντας στους ενοικιαστές να ακουμπούν τα έπιπλα στους τοίχους η Αλοΐζα προσπάθησε να προστατέψει τις τοιχογραφίες.

Ο πύργος των τρελών

Με το διάταγμα του Ιωσήφ Β’, του βασιλιά της Γερμανίας και Αρχιδούκα της Αυστρίας, το 1784 ιδρύθηκε στη Βιέννη ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο. Ένας πενταόροφος πύργος, οι θάλαμοι του οποίου έμοιαζαν περισσότερο με φυλακή και έγινε καταφύγιο για τους άτυχους. Το 1936 ο πύργος μετατράπηκε σε μουσείο ανατομίας, όπου, από τότε μέχρι σήμερα, έχουν συγκεντρωθεί πολλά ανατριχιαστικά εκθέματα. Κρανία, ανθρώπινα όργανα. Το πιο «πολύτιμο» αντικείμενο είναι ο το κεφάλι του δολοφόνου της αυτοκράτειρας Σίσι (της Ελισάβετ της Αυστρίας).

Το σπίτι… δολοφόνος στην πλατεία Μπέρκλεϊ

Στο Λονδίνο, στην πλατεία Μπέρκλεϊ, υπάρχει ένα σπίτι στον αριθμό 50, που χτίστηκε τον 16ο αιώνα. Στη δεκαετία του ‘50 του 18ου αιώνα, έμενε εκεί ένας θείος με την ορφανή ανιψιά του. Μια μέρα η αστυνομία βρήκε στο σπίτι το πτώμα του κοριτσιού, ενώ ο θείος της απλώς εξαφανίστηκε. Το σπίτι, με το φοβερό του μυστικό, ήταν άδειο για πολύ καιρό.

Αγοράστηκε κάποια στιγμή έναντι πολύ μικρού ποσού. Οι νέοι ιδιοκτήτες του αρχοντικού δεν πρόλαβαν να το χαρούν. Δεν πέρασαν δύο μήνες όταν η νέα ιδιοκτήτρια Αντέλ, κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες, έπεσε από ένα παράθυρο του τρίτου ορόφου και προσγειώθηκε στα σιδερένια κάγκελα του φράκτη. Από τότε, και για επόμενα 100 χρόνια, το σπίτι ήταν εγκαταλειμμένο.

Τον 19ο αιώνα στο αρχοντικό εγκαταστάθηκε ο Γάλλος Ντουπρέ. Κρατούσε τον τρελό του αδελφό στη σοφίτα κάτω από άθλιες συνθήκες μέχρι να πεθάνει. Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, πολλοί «γενναίοι» περνούσαν κάποιες νύχτες στα δωμάτια του σπιτιού-δολοφόνου. Και σε όλους συνέβησαν κάποια ανεξήγητα και τρομερά πράγματα. Κάποιος κατέληξε σε ψυχιατρικό νοσοκομείο, άλλος πέθανε μέσα στο αρχοντικό κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Σήμερα, στο ισόγειο του κτιρίου υπάρχει ένα κατάστημα με αντίκες, όμως κανείς δεν μένει στους επάνω ορόφους. Οι εργαζόμενοι του καταστήματος ποτέ δεν ανεβαίνουν επάνω και δεν παραμένουν στο κτίριο αφότου δύσει ο ήλιος.

Ο καταραμένος θησαυρός του αρχοντικού του Καμένσκι

Στο Νίζνι Νόβγκοροντ υπάρχει το περίφημο αρχοντικό των εμπόρων Καμένσκι. Στη δεκαετία του ‘70 του 20ού αιώνα, ένας εργάτης που έκανε κάποιες επισκευές στο σπίτι ανακάλυψε ένα θησαυροφυλάκιο με παλαιά πολύτιμα αντικείμενα, ασημικά και κιβώτια φτιαγμένα για κοσμήματα του Καρλ Φαμπερζέ (ήταν άγνωστο αν υπήρχαν κάποια κοσμήματα μέσα) κάτω από τις σκάλες.

Ανήκαν στην οικογένεια εμπόρων, τους Καμένσκι, οι οποίοι εγκαταλείποντας το σπίτι κυνηγημένοι από τους Μπολσεβίκους, έκρυψαν μερικά πράγματα αξίας. Θρυλείται ότι, στην κρυψώνα έριξαν ή έπεσε μια κατάρα. Όποιος θα ανακαλύψει τον θησαυρό, τον περιμένει κακό. Και έτσι συνέβη, μιας και ο εργάτης μπήκε στην φυλακή, όπου και πέθανε. Οι κάτοικοι του Νίζνι Νόβγκοροντ ισχυρίζονται ότι στο αρχοντικό ζουν τα φαντάσματα των Καμένσκι, οι οποίοι ήταν πολύ συνδεδεμένοι με το σπίτι τους και είχαν ελπίδες ότι θα επιστρέψουν. Δυστυχώς, δεν το κατάφεραν εν ζωή.