Νοσηλεύτρια Νοσοκομείου Ξάνθης: «Μας εκβιάζουν – Είχαμε θανάτους από εμβολιασμό – Απειλούν ασθενείς να μην το αναφέρουν»

Για κλίμα τρομοκρατίας και απειλών μίλησε μια νοσηλεύτρια του Νοσοκομείου Ξάνθης, η οποία προχώρησε σε σοβαρές καταγγελίες σχετικά με την πίεση που δέχονται οι υγειονομικοί να εμβολιαστούν.

Παράλληλα αποκάλυψε πως υπάρχουν παρενέργειες και θάνατοι από το εμβόλιο, αλλά αποκρύπτονται.

«Μας εκβιάζουν… ουσιαστικά μας εκφοβίζουν, μας τιμωρούν για την προσφορά μας τόσους μήνες, μας κάνουν bullying», είπε χαρακτηριστικά στο Focus FM σχετικά με την κατάσταση που βιώνει το τελευταίο διάστημα, η ίδια αλλά και συνάδελφοι της υγειονομικοί που αρνούνται να εμβολιαστούν.

«Ένας λόγος που δεν θέλω να εμβολιαστώ είναι ο εκβιασμός και δεύτερον ο βασικότερος λόγος είναι ότι αυτή την στιγμή το συγκεκριμένο εμβόλιο δεν ανταποκρίνεται στον λόγο για τον οποίο έχει βγει. Νιώθω ανασφάλεια, από την στιγμή που δεν μου προσφέρει ανοσία και που ακόμη βρίσκεται σε ένα πειραματικό στάδιο… Και εκτός αυτού κανείς γιατρός στην Ελλάδα δεν χρησιμοποιεί την κάρτα, δεν καταγράφει τις παρενέργειες, δεν καταγράφονται οι θάνατοι.

Όταν οι εμβολιασμένοι έρχονται στο νοσοκομείο με οποιαδήποτε πρόβλημα μέσα στις πρώτες 28 μέρες μετά τον εμβολιασμό, θα πρέπει όλα αυτά να καταγράφονται και όχι να απειλούν τους εμβολιασμένους. Τους λένε δεν θα λες ότι έχεις κάνει το εμβόλιο, θα λες ότι χτύπησα, δεν θα λες ότι είναι από το εμβόλιο. Είναι ένας τρόπος χειραγώγησης, αυτό γίνεται.

Τους λένε, δεν θα λέτε ότι αυτά τα προβλήματα που εμφανίζεται είναι από το εμβόλιο.

Είναι πολλά τα περιστατικά. Άνθρωποι που παθαίνουν θρομβώσεις, μυοκαρδίτιδα… διάφορα .
Ορισμένοι την 2η, την 3η μέρα, κάποιοι την 13 μέρα μετά το εμβόλιο

Είχαμε και θανάτους από ανθρώπους που ήρθαν εμβολιασμένοι και πάθανε ανακοπή και τους χάσαμε.

Και εγώ σήμερα έχω 4 παιδιά, αν εγώ πάθω κάτι, ποιος θα μεγαλώσει τα παιδιά μου. Υπάρχει κράτος πρόνοιας που θα τα αναλάβει ή θα πεθάνει άλλη μια μαμά για την οποία θα κλάψει λίγο η τηλεόραση και σε 5 μέρες θα την ξεχάσουν και μετά αυτά τα παιδιά θα μεγαλώνουν ορφανά μόνα τους ζητιανεύοντας και ψάχνοντας από τα σκουπίδια να φάνε.

Όλοι νιώθουμε την ίδια ανασφάλεια, όλοι φοβόμαστε για την επόμενη μέρα ,όλοι φοβόμαστε για την δουλειά μας και τις οικογένειες μας.

Όταν ξέρω ότι έρχεται η σειρά των παιδιών μου εκεί δεν μπορώ απλώς να κλείσω τα μάτια μου πρέπει να αντισταθώ, πρέπει να αντισταθώ για το μέλλον των παιδιών μου, κάθε παιδιού. Κάθε γονέας πρέπει να το κάνει».