Παρέμβαση Κ.Φαρσαλινού για το θάνατο του 15χρονου: «Έκπληκτος με σχόλια που προεξοφλούν ότι δεν ευθύνεται το εμβόλιο»

Ο Κωνσταντίνος Φαρσαλινός, ιατρός και συνεργάτης-ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών και στο Τμήμα Δημόσιας και Κοινοτικής Υγείας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής με ανάρτηση του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχολίασε τα όσα έχουν ειπωθεί από διάφορους “ειδικούς” και μη για τον ξαφνικό θάνατο του 15χρονου παιδιού στην Αρκαδία λίγο μετά τον εμβολιασμό του με ανάρτηση του στο διαδίκτυο.

Διαβάστε τι ανέφερε:

«Περίμενα υπομονετικά λίγες ημέρες χωρίς να σχολιάσω για το θάνατο του 15χρονου στην Πελοπόννησο. Αρχικά δεν ήμουν βέβαιος αν είχε εμβολιαστεί. Επιβεβαιώθηκε ο εμβολιασμός.

Στη συνέχεια περίμενα το πόρισμα της ιατροδικαστικής εξέτασης. Αδιευκρίνιστα τα αίτια, σύμφωνα με την νεκροτομή.

Έχουμε λοιπόν αιφνίδιο θάνατο παιδιού μετά τον εμβολιασμό, χωρίς να υπάρχει εμφανής μέχρι σήμερα αιτία.

Και ενώ αποφάσισα να σχολιάσω το θέμα, θέλω να πιστεύω με ακρίβεια και ψυχραιμία, μένω έκπληκτος με σχόλια επιστημόνων σε Ελληνικά μέσα ενημέρωσης που προεξοφλούν με στόμφο και με έμφαση ότι δεν ευθύνεται το εμβόλιο για το θάνατο και ότι τα εμβόλια είναι απολύτως ασφαλή.

Τέτοιες αντιδράσεις σε κάνουν να αναρωτιέσαι:

Κίτρινη κάρτα έχει συμπληρωθεί άραγε για το παιδί;

Ή επειδή «έτυχε» να πεθάνει αιφνιδίως ώρες μετά τον εμβολιασμό, δεν πρέπει να συμπληρωθεί κίτρινη κάρτα; Μήπως πέσαμε πάλι σε περίπτωση αλλεργικών αντιδράσεων απέναντι στο άκουσμα της λέξης φαρμακοεπαγρύπνηση;

Πάντως, όταν βλέπουμε να γίνεται είδηση το αυτονόητο, η συμπλήρωση κίτρινης κάρτας για παρενέργεια που είναι ΗΔΗ επίσημα καταγεγραμμένη (μυοκαρδίτιδα – https://tinyurl.com/yhuja9xu), τότε μάλλον πρέπει να ανησυχούμε. Κίτρινη κάρτα θέλουμε ακόμη περισσότερο για ανεπιθύμητες ενέργειες που δεν γνωρίζουμε μέχρι στιγμής ότι σχετίζονται αλλά «έτυχε» να συμβούν μετά τον εμβολιασμό.

Το κλίμα “ενημέρωσης» απέναντι στους γονείς (το οποίο είχα προεξοφλήσει εδώ και μήνες ότι θα συνέβαινε κοντά στο άνοιγμα των σχολείων), η “εκπαίδευση” επιστημονικών εταιρειών προς γιατρούς, η μετατροπή επιστημονικών συλλόγων σε φερέφωνα πολιτικών διώξεων και οι δηλώσεις άσχετων με την υπόθεση ότι με βεβαιότητα δεν ευθύνεται το εμβόλιο για το θάνατο του παιδιού (ενώ είναι ΞΕΚΑΘΑΡΗ η χρονολογική σχέση και δεν υπάρχει άλλη εμφανής αιτία θανάτου μέχρι στιγμής), ΔΕΝ εγείρουν το ερώτημα αν κάποιοι εσκεμμένα ψεύδονται, παραπληροφορούν και τρομοκρατούν.

Το μόνο ερώτημα που εγείρουν είναι αν ψεύδονται και τρομοκρατούν επειδή ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ γι’ αυτό, επειδή έχουν λάβει ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ γι’ αυτό, ή επειδή ανιδιοτελώς, αφελώς και για λόγους πολιτικής ορθότητας και δειλίας πιστεύουν ή κάνουν πως πιστεύουν σε αυτά που λένε και κάνουν. Ο καθένας θα το κρίνει με τα δικά του κριτήρια.

Από την αρχή της πανδημίας, κάποιοι βάφτισαν το πρόβλημα ως πόλεμο.

Στον πόλεμο υπάρχουν θύματα. Θύματα όμως υπάρχουν και λόγω της τακτικής διαχείρισης του πολέμου. Πολλές φορές είναι η στρατηγική και η διαχείριση που προκαλεί περισσότερα θύματα. Στον πόλεμο, κάποιοι θυσιάζονται για να σώσουν άλλους. Κάποιοι κοιτάνε να σώσουν το τομάρι τους μόνο, και τίποτα άλλο. Κάποιοι θα πουλήσουν και τη συνείδηση και την ηθική τους γι’ αυτό. Έτσι γίνεται στον πόλεμο.

Γιατί στον πόλεμο κυριαρχούν οι αδίστακτοι, αδίστακτοι απέναντι και στα παιδιά. Στον πόλεμο κάποια λερώνουν τα χέρια τους με αίμα, και λογοδοτούν γι’αυτό. Ας ψάξουμε στην ιστορία να βρούμε τη σχέση μεταξύ πολέμου και ηθικής, πολέμου και αλήθειας, πολέμου και προπαγάνδας, πολέμου και βρώμικων συμπεριφορών.

Τότε θα καταλάβουμε τι είναι αυτό που ζούμε σήμερα, την ηθική αλητεία και ισοπέδωση του πολέμου που θέλησαν να κηρύξουν κάποιοι. Αν νομίζετε ότι αλλάζει κάτι επειδή ο πόλεμος είναι δήθεν «υγειονομικός», αναθεωρήστε και μείνετε μόνο στη λέξη πόλεμος, τη λέξη που οι ίδιοι χρησιμοποιούν.

Ο κάθε ελεύθερος, σκεπτόμενος, ψύχραιμος και αξιοπρεπής άνθρωπος, μπορεί να αντιληφθεί πότε του συμπεριφέρονται με σεβασμό και πότε σαν να είναι ένα πρόβατο σε κοπάδι ή ένα εκπαιδευμένο από τον Pavlov σκυλί. Αντιλαμβάνεται λοιπόν ποιον μπορεί να εμπιστευθεί. Κρίνει, αποφασίζει και επιλέγει το σωστό, με βάση τα δικά του κριτήρια, είτε πρόκειται για τον εαυτό του είτε για τα παιδιά του.

Ζούμε εδώ και μήνες ιστορικά γεγονότα και ιστορικές στιγμές. Μπορεί η ποιότητα και η πνευματική αξία των πολιτών αλλά και των πολιτικών να φαίνεται από τον τρόπο που συμπεριφέρονται στους απόμαχους-μαχητές της ζωής, αλλά το μέλλον μιας κοινωνίας καθορίζεται από τη συμπεριφορά και το σεβασμό απέναντι στα παιδιά.

Στην Αγγλία λοιπόν, αποφάσισαν να σεβαστούν τη γνώμη των παιδιών επιτρέποντας τον εμβολιασμό τους χωρίς τη συγκατάθεση του γονέα, εφόσον αυτά το επιθυμούν. Πως θα διαμορφώσουν άποψη ώστε να «επιθυμήσουν» τον εμβολιασμό τους; Ο καθένας το αντιλαμβάνεται. Ο πόλεμος είναι πάντα βρώμικος.

Το καλύτερο λοιπόν που έχουμε να κάνουμε είναι να θυμόμαστε ΟΛΑ αυτά που βιώνουμε σήμερα, και να τους θυμόμαστε ΟΛΟΥΣ, με ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ. Θα έρθει ο καιρός της κανονικότητας, όταν η προσπάθεια για την απονομή πραγματικής δικαιοσύνης δεν θα χαρακτηρίζεται εγκληματική οργάνωση. Και τότε, το δίκαιο θα είναι αδυσώπητο απέναντι στους σημερινούς αδίστακτους «πολέμαρχους» που θα ψάχνουν ηθικά καταφύγια για να κρυφτούν. Το μεγαλύτερο όπλο είναι η υπομονή, και θα έρθει ο καιρός που θα τους τσακίσει όλους η πραγματική νομιμότητα, η εποχή του δικαίου.

Η ιστορία έχει διδάξει ότι η δικαίωση έρχεται πάντα μετά τον πόλεμο, δυστυχώς. Τώρα όμως είναι η στιγμή που ο καθένας διαλέγει πλευρά. Γιατί μετά τον πόλεμο, δεν μετράνε ούτε τα ακαταδίωκτα, ούτε η αλλαγή στρατοπέδου και οι δήθεν συγγνώμες. Στο τέλος κρίνεται το αποτέλεσμα και ΜΟΝΟ, ποτέ η πρόθεση ή η δήθεν πρόθεση. Και η κρίση θα είναι ισοπεδωτική.

«Άπαξ φασίστας, μια ζωή φασίστας», είχα πει σε μια πρόσφατη συνέντευξη. Καμία επιστροφή, καμία συγχώρεση, καμία αλλαγή γνώμης δεν είναι αποδεκτή. Όλοι όσοι επέδειξαν τέτοιες συμπεριφορές, όσοι διάλεξαν τη λάθος πλευρά, θα βρεθούν, αργά ή γρήγορα, στα απόβλητα της ιστορίας, εκεί που πραγματικά ανήκουν.»