Υγεία
Ορισμένες καθοριστικές επιστημονικές ανακαλύψεις του 20ου αιώνα, όπως η ανακάλυψη της Ινσουλίνης, άλλαξαν τη ζωή και το μέλλον εκατομμυρίων ανθρώπων και συνέβαλλαν αποφασιστικά στην εξέλιξη της Ιατρικής! Η Ινσουλίνη χάρησε τη ζωή και την ελπίδα στα απελπισμένα και καταδικασμένα την εποχή εκείνη νεαρά άτομα, που είχαν διαγνωστεί με Σακχαρώδη Διαβήτη και είχαν προσδόκιμο ζωής το πολύ 2-3 χρόνια! Η σημασία της ανακάλυψής της, φαίνεται από το γεγονός ότι έχει χαρακτηριστεί ως η μεγαλύτερη ιατρική ανακάλυψη του 20ου αιώνα με δεύτερη την Πενικιλίνη (New York Times 2010)!!
Η ιστορία της ανακάλυψης της Ινσουλίνης αποτελεί μία από τις πιο συναρπαστικές, προκλητικές και επίπονες ερευνητικές προσπάθειες των επιστημόνων για να απαλύνουν τον πόνο και την αρρώστια και να προσφέρουν καλύτερη ποιότητα ζωής στον άνθρωπο!
Είναι μια ιστορία γεμάτη πάθος, αγάπη για τη ζωή και την έρευνα, μα πάνω από όλα είναι μια ιστορία αναζήτησης της αλήθειας και της ανάγκης προσφοράς στην ιατρική επιστήμη και τον άνθρωπο!!
Για να συνειδητοποιήσει κανείς το μέγεθος και τη σημασία της ανακάλυψης, αρκούν λίγα λόγια από αυτούς που έζησαν και βίωσαν τις πρώτες στιγμές της εφαρμογής της καινούργιας θεραπείας.
Ο κορυφαίος Αμερικανός Διαβητολόγος E.P. Joslin (Η περίφημη Διαβητολογική Κλινική στη Βοστώνη φέρει το όνομα του) παρέλαβε το πρώτο φιαλίδιο της Ινσουλίνης , στις 6 Αυγούστου 1922. Σκεπτόμενος τι θα έπρεπε να κάνει την επομένη ημέρα και τι αποτέλεσμα θα είχε η χρησιμοποίησή της, δεν μπόρεσε να κλείσει μάτι ολόκληρη τη νύχτα… Είχε τόση αγωνία και υπερένταση, που φημολογείται, ότι δε μπόρεσε να κάνει ο ίδιος τη πρώτη ένεση Ινσουλίνης, σε μια πρώην νοσοκόμα του, που καταβεβλημένη από την ασιτία-δίαιτα της εποχής, είχε λιώσει από τον Σακχαρώδη Διαβήτη και την ένεση έκανε ο βοηθός του!
Μία άλλη νοσοκόμα, του άλλου κορυφαίου Διαβητολόγου της εποχής, Dr. F M Allen «πατέρα της πείνας», όπως τον αποκαλούσαν, περιέγραψε την εμπειρία της από τις πρώτες ημέρες εφαρμογής της θαυματουργής Ινσουλινο-θεραπείας, με την ακόλουθη περιγραφή:
« και μόνο η ψευδαίσθηση μιας καινούργιας θεραπείας, έφερνε νέα πνοή ζωής στον ένα ασθενή μετά τον άλλον! Διαβητικοί, επί εβδομάδες ανήμποροι, καχεκτικοί και καταβεβλημένοι, που δεν είχαν σηκωθεί από το κρεβάτι τους, άρχισαν να σέρνονται, σαν φαντάσματα, εδώ και εκεί, στηριζόμενοι στους τοίχους και τα έπιπλα, αναζητώντας την ελπίδα»!
Πρησμένα στομάχια, κορμιά πετσί και κόκαλο, πρόσωπα σκελετωμένα, αργές νωχελικές κινήσεις, όλες οι ηλικίες κάθε φύλου, έμοιαζαν σαν πίνακας παλιού Φλαμανδού ζωγράφου με θέμα, την ανάσταση μετά από λιμό!
Οι πρώτες δόσεις Ινσουλίνης έφθασαν στη κλινική του Morristown των ΗΠΑ, μαζί με τον Dr Allen στις 8 Αυγούστου 1922 και ο ίδιος περιγράφει:
«Ο κανόνας για όλους τους ασθενείς ήταν να πηγαίνουν στο κρεβάτι τους αμέσως μετά το δείπνο. Όχι όμως εκείνο το βράδυ! Το γραφείο μου έβλεπε προς το μεγάλο κεντρικό χολ.
Μπορούσα λοιπόν να τους διακρίνω στο σκοτάδι, καθώς είχαν γλιστρήσει όλοι εκεί, σαν σκιές, σιωπηλοί, σαν φαντάσματα. Δεν τολμούσαν καν να κοιταχτούν μεταξύ τους, μήπως και διαψευσθούν οι ελπίδες τους. Έτσι κάθονταν ανήμποροι κι αμίλητοι και περίμεναν με τα μάτια χαμηλωμένα!
Έξω άρχισε να νυχτώνει. Κανένας δεν είχε δει ακόμη τον Dr Allen. Η πρώτη του εμφάνιση θα ήταν, ως συνήθως, μετά το δείπνο των ασθενών. Όλοι ακούσαμε τα βήματά του στο διάδρομο. Μόλις εμφανίσθηκε στην είσοδο, δέχθηκε τα διαπεραστικά βλέμματα από εκατό απελπισμένα ζευγάρια μάτια.
Έμεινε σαν άγαλμα. Έχασε τη μιλιά του! Τους κοίταξε με λατρεία! Ήταν τα παιδιά του. Πέρασαν αρκετά λεπτά ώσπου να τους μιλήσει. Η φωνή του ήταν ένα παράδοξο μίγμα από αγάπη, έγνοια για τους ασθενείς του και ένα ενθουσιασμό που προσπαθούσε να κρύψει με κάθε τρόπο. «Νομίζω» τους είπε κομπιάζοντας «νομίζω πως υπάρχει..έχω κάτι για σας»!!
Έτσι δειλά, διστακτικά, απλά και ανθρώπινα, ξεκίνησε το «θαύμα της Ινσουλίνης».
Από την πρώτη επίσημη επιστημονική ανακοίνωση της σπουδαίας ανακάλυψης, στην Αμερικανική Εταιρεία Φυσιολογίας, στις διακοπές των Χριστουγέννων, στο New Haven του Connecticut, στα τέλη Δεκεμβρίου του 1921, μέχρι τη πρώτη κλινική εφαρμογή της, στις 11 του Γενάρη του 1922, πέρασαν περισσότερα από 100 χρόνια!!
Είναι η ημέρα, που οι επίπονες, όσο και ευφυείς ερευνητικές προσπάθειες δυο νεαρών και άσημων επιστημόνων, του Frederik G. Banding και Charles H. Best, παρά τις δυσκολίες, τις αμφιβολίες, τη δυσπιστία και τις αντιδράσεις του ιατρικού κατεστημένου της εποχής τους, χάρισαν στην ανθρωπότητα μία από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις του 20ου αιώνα και στην ιατρική ένα σωτήριο «φάρμακο» μία «ορμόνη ζωής», για τη θεραπεία του Σακχαρώδη Διαβήτη!
Είναι οι πρώτες συγκλονιστικές στιγμές, μια νέας εποχής, στη Παγκόσμια Ιατρική πραγματικότητα!
Η ανακάλυψη της Ινσουλίνης, δεν άλλαξε μόνο τη ζωή και το μέλλον εκατομμυρίων ανθρώπων, αυτών που πάσχουν από Σακχαρώδη Διαβήτη, άλλαξε την ιστορία, την εξέλιξη και το μέλλον της Ιατρικής γενικότερα.
Ο απόηχος όμως της μεγάλης ανακάλυψης δεν έπαψε ποτέ, αφού με την ευκαιρία των 90 χρόνων από την ανακάλυψη της, το 2011 η Εταιρεία Ιστορίας της Νέας Υόρκης διοργάνωσε μία εντυπωσιακή έκθεση με θέμα τη δραματική ιστορία της ανακάλυψης της Ινσουλίνης, βασισμένη σε ένα πολύ εντυπωσιακό και ενδιαφέρον βιβλίο, που έγραψαν οι Τ.Cooper και A.Ainsberg, με τίτλο “Breakthrough” (Η Ανακάλυψη)!
Στο βιβλίο περιγράφεται μεταξύ άλλων και η αληθινή ιστορία της κόρης του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Elisabeth Evans Hughes, μιας νεαρής κοπέλας που από την ηλικία των 14 χρόνων ανακάλυψε, ότι πάσχει από Νεανικό Σακχαρώδη Διαβήτη και χάρις στην ισχυρή της θέληση, τη παραδειγματική πειθαρχία στην αυστηρή διατροφή της και τις συστηματικές σωματικές-αθλητικές δραστηριότητες της, έζησε πολύ περισσότερα χρόνια, από ότι υπολόγιζαν οι Γιατροί της.
Η ανακάλυψη της Ινσουλίνης και η έναρξη θεραπείας της από τον ίδιο τον F G Banting, χάρις στις επίπονες, παρακλητικές, όσο και συγκινητικές προσπάθειες της μητέρας της, χάρισε νέα ζωή και απίστευτο μέλλον στη νεαρή κοπέλα..!
Μεγάλωσε, παντρεύτηκε, έκανε 3 παιδιά, έγινε μια πολύ γνωστή και διακεκριμένη Δικηγόρος στη Βοστώνη και πέθανε σε ηλικία 76 ετών, χωρίς κανείς να γνωρίζει μέχρι τότε, ότι είχε κάνει περισσότερες από 44000 ενέσεις Ινσουλίνης!
Η εντυπωσιακή, όσο και συγκλονιστική, ιστορία της αποκαλύφθηκε από τον εγγονό της, πολλά χρόνια αργότερα!!
Αυτό είναι ένα μικρό απόσταγμα από την ιστορία της ανακάλυψης της Ινσουλίνης και την προσπάθεια απόδοσης ευγνωμοσύνης και ευχαριστιών, σε όλους όσους συνέβαλαν με τον ένα ή άλλο τρόπο, στην τεράστια αυτή ανακάλυψη, τη γρήγορη παραγωγή της και τη προσφορά της, σε αυτούς που την είχαν ανάγκη!
Η δόξα ανήκει σε όλους!! Ας τους ευγνωμονούμε παντοτινά ακολουθώντας το παράδειγμα τους!
Η Ινσουλίνη μπορεί να μη θεραπεύει, το πολύπλοκο και πολύ-παραγοντικό πρόβλημα που είναι ο Σακχαρώδης Διαβήτης, μπορεί όμως να σου χαρίσει καλύτερη ποιότητα ζωής, πολλά και καλά χρόνια! Χαρίζει δύναμη, κουράγιο και ευεξία σε όσους τη χρειάζονται και δημιουργεί την πεποίθηση, ότι ο Σακχαρώδης Διαβήτης στην εποχή μας, δεν είναι αρρώστια αλλά τρόπος ζωής !!
ΔΡ. ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΠ. ΖΟΥΠΑΣ – ΔΡ. ΠΕΤΡΟΣ Λ. ΘΩΜΑΚΟΣ
ΔΙΑΒΗΤΟΛΟΓΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ & ΚΛΙΝΙΚΗ ΔΘΚΑ ΥΓΕΙΑ
