Φυσική Κατάσταση
Η κάππαρη σύμφωνα με τον Ιπποκράτη και τον Διοσκουρίδη αποτελεί φαρμακευτικό φυτό για πολλές παθήσεις. Ο Αθηναίος την αναφέρει σε έξι σημεία του βιβλίου του και παρουσιάζει τον φιλόσοφο Ζήνωνα να ορκίζεται στην κάππαρη. Ο ποιητής Αντιφάνης αναφέρει την κάππαρη στον κατάλογο των μπαχαρικών, μαζί με το αλάτι, το θυμάρι, το σουσάμι, τη ματζουράνα το ξίδι και τις ελιές.
Οι ιδιότητές της: Ορεξιογόνος, τονωτική, αντιβακτηριακή, αντιμυκητιακή, αντιηπατοτοξική, αντιοξειδωτική, αντιμεταλλαξιογόνος, αντιδιαβητική, αναλγητική, αντιφλεγμονώδης, αντιαναιμική, διουρητική, αντιαρτηριοσκληρωτική.
Μαγειρική: Από τους αρχαίους χρόνους, η κάππαρη τρωγόταν όπως και σήμερα. Παραδοσιακά, στη Μεσόγειο καταναλώνεται με όσπρια, με μελιτζάνες, σε γιαχνί, σε σαλάτες, ομελέτες και σάλτσες για ζυμαρικά, σε πουρέ, με κουνέλι, με κοτόπουλο, με μοσχαρίσια γλώσσα, με ψάρια ή με οξύμελο και σταφίδες.
Τα συστατικά της: Πρωτεΐνες, ισοθειοκυανιούχες ενώσεις, καροτενοειδή, φαινολικές ενώσεις (φλαβονοειδή, κυρίως ρουτίνη και κερκετίνη, φαινολικά οξέα), βιταμίνες (Α, Β3, Κ, C) φυτοστερόλες, λινολεϊκό οξύ, καπρικό οξύ, νάτριο, ασβέστιο, σίδηρος, μαγγάνιο, μαγνήσιο και χαλκός.
Η γεύση της κάππαρης είναι θερμή, υπόπικρη όταν είναι φρέσκια, υφάλμυρη έως αλμυρή, οξεία, ξινή – πικάντικη (σε άλμη).
