Υγεία
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, πως θα αντιμετωπίζατε το γεγονός να χρειαζόταν να κάνετε μόνοι σας στον εαυτό σας, επέμβαση;
Πριν από 59 χρόνια, πραγματοποιήθηκε μια σκωληκοειδεκτομή στην Ανταρκτική. Ο γιατρός ήταν ταυτόχρονα και ο ασθενής και η επέμβασή του τελικά ήταν επιτυχής.
Αυτή δεν είναι, όμως, η μόνη περίπτωση στην οποία ένα άτομο, χωρίς να είναι απαραίτητα γιατρός, αποφάσισε να εγχειρήσει τον εαυτό του.
Παρακάτω οι πέντε κορυφαίες ιστορίες, μόνο για όσους έχουν γερό στομάχι.
Εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας στην Ανταρκτική
Το 1961, ο χειρουργός Λεονίντ Ραζογκόφ, ο οποίος βρισκόταν στην 6η Σοβιετική Αποστολή στην Ανταρκτική, χειρουργήθηκε για σκωληκοειδίτιδα στον Επιστημονικό Σταθμό Novolazarevskaya.
Στις 29 Απριλίου 1961, ο γιατρός παρουσίασε ανησυχητικά συμπτώματα: αδυναμία, ναυτία, πυρετό και πόνο στη δεξιά κάτω κοιλιακή χώρα.
Όντας ο μόνος γιατρός στην αποστολή, που αποτελείτο από 13 άτομα, ο άνδρας διέγνωσε πως έπασχε από οξεία σκωληκοειδίτιδα.
Οι μέθοδοι συντηρητικής θεραπείας (ανάπαυση, πείνα, κρύα επιθέματα στο στομάχι και λήψη αντιβιοτικών) δεν είχαν αποτελέσματα.
Κανένας από τους πλησιέστερους σταθμούς της Ανταρκτικής δεν είχε αεροπλάνο, και επιπλέον, ο κακός καιρός δεν θα επέτρεπε να σταλεί αεροπλάνο στη βάση, που βρισκόταν 80 χιλιόμετρα από την ακτή. Ο γιατρός έπρεπε να χειρουργηθεί μόνος του.
Η εγχείρηση πραγματοποιήθηκε στις 30 Απριλίου 1961, παρουσία τριών άλλων ατόμων. Ο μετεωρολόγος Αλεξάντρε Αρτεμίεφ έδινε τα εργαλεία, ο μηχανικός Ζινόβι Τεπλίνσκι κρατούσε ένα μικρό στρογγυλό καθρέφτη και μια λάμπα. Ο επικεφαλής του σταθμού, ο Βλαντίσλαβ Γκέρκοβιτς, ήταν επίσης παρών για να αντικαταστήσει κάποιον εάν χρειαζόταν, καθώς κανένας από τους βοηθούς δεν είχε συμμετάσχει ποτέ σε χειρουργική επέμβαση.
Ο Ραζογκόφ έκανε τοπική αναισθησία και προχώρησε σε μια τομή 12 εκατοστών. Αφαίρεσε την σκωληκοειδίτιδά του, κοιτάζοντας την κοιλιά του στον καθρέφτη, μερικές φορές ψηλαφίζοντας και χωρίς γάντια. Τριάντα ή 40 λεπτά μετά την έναρξη της επέμβασης, ένιωσε μια γενική αδυναμία, ζάλη και έπρεπε να κάνει μικρά διαλείμματα για να ξεκουραστεί.
Ωστόσο, η εγχείρηση διήρκεσε μόνο μία ώρα και 45 λεπτά και τελείωσε κάπου στα μεσάνυχτα. Πέντε ημέρες αργότερα, η θερμοκρασία του επέστρεψε στο φυσιολογικό και δύο ημέρες αργότερα, τα ράμματα αφαιρέθηκαν.
Ο χειρουργός περιέγραψε αυτήν την εγχείρηση στο Δελτίο της Σοβιετικής Αποστολής στην Ανταρκτική.
Ακρωτηριασμός χεριού
Ο Αρόν Ράλστον, ορειβάτης και πρώην μηχανικός της Intel, έγινε διάσημος τον Μάιο του 2003 όταν αναγκάστηκε να ακρωτηριάσει το δεξί χέρι του με μαχαίρι για να επιβιώσει.
Ο τότε 27χρονος Αμερικανός παγιδεύτηκε σε αμμόλιθο βάρους μισού τόνου στο Φαράγγι Blue John όπου έπεσε, ενώ έκανε πεζοπορία στην έρημο της Γιούτα. Καθώς έφυγε χωρίς να ενημερώσει κανέναν για τα σχέδιά του, δεν περίμενε κανείς να τον βοηθήσει άμεσα, σύμφωνα με την ιστοσελίδα Curledup.com.
Επί έξι ημέρες και πέντε νύχτες προσπαθούσε να απεγκλωβιστεί. Υποφέροντας από αφυδάτωση και υποθερμία, αποφάσισε να ακρωτηριαστεί την 1η Μαΐου.
Αφού απελευθερώθηκε, λιποθύμησε στον δρόμο και μετά από λίγο συνάντησε τουρίστες που τον βοήθησαν.
Ο Ράλστον διηγήθηκε το ατύχημα στην αυτοβιογραφία του «Stronger than a rock (Between a Rock and a Hard Place)» που ενέπνευσε τη σχετική ταινία «127 ώρες» το 2010.
Η γυναίκα που έκανε καισαρική στον εαυτό της
Η Ίνες Ραμίρεζ Πέρες, κάτοικος του χωριού Ρίο Αλέα του Μεξικού, είναι γνωστή ως η πρώτη γυναίκα που έκανε επιτυχημένη καισαρική τομή στον εαυτό της.
Στις 5 Μαρτίου του 2000, η 40χρονη γυναίκα, έγκυος στο ένατο παιδί της, προσπάθησε να σώσει τον εαυτό της και το μωρό της παρά την έλλειψη ιατρικής εκπαίδευσης, χειρουργικών εργαλείων και παυσίπονων.
Αφού είχε χάσει ένα παιδί κατά την προηγούμενη γέννα, πίστευε ότι έπρεπε να γίνει κάτι, «αλλιώς και αυτό το μωρό θα πέθαινε» σύμφωνα με την Telegraph.
Σύμφωνα με τα σχετικά δημοσιεύματα, η γυναίκα έλαβε αυτήν την απόφαση επειδή η μόνη μαία της περιοχής ήταν περίπου 80 χιλιόμετρα μακριά από το χωριό της και ο σύζυγός της απουσίαζε.
Πριν πραγματοποιήσει καισαρική τομή με μαχαίρι κουζίνας 15 εκατοστών, ήπιε τρία ποτήρια ισχυρό αλκοόλ για να ανακουφίσει τον πόνο.
Στη συνέχεια, έκανε στην κοιλιά της μια κατακόρυφη τομή 17 εκατοστών. Μέσα σε μια ώρα, κατάφερε να βγάλει το παιδί και έπειτα έκοψε τον ομφάλιο λώρο με ψαλίδι πριν λιποθυμήσει.
Όταν ανέκτησε τις αισθήσεις της, η Ίνες τύλιξε το μωρό της σε γάζες και ζήτησε από τους γιους της να σπεύσουν σε βοήθεια, σύμφωνα με την εφημερίδα Aufeminin.
Λίγες ώρες αργότερα, η γυναίκα και το μωρό της μεταφέρθηκαν στο πλησιέστερο νοσοκομείο, δυόμισι ώρες μακριά, όπου έλαβαν τις πρώτες βοήθειες.
Η γυναίκα μεταφέρθηκε αργότερα στο Σαν Πέδρο, όπου έγινε εγχείρηση για επιδιόρθωση προβλημάτων από την καισαρική τομή, σύμφωνα με το International Journal of Gynecology and Obstetrics.
Ακρωτηριασμός από τον αγκώνα
Ένας ψαράς αστακών στο Μέιν των ΗΠΑ, ο Ντάγκλας Γκουντέιλ, αναγκάστηκε να ακρωτηριάσει το χέρι του στο ύψος του αγκώνα του αφού έπεσε στη θάλασσα κατά τη διάρκεια καταιγίδας το 1998. Ήταν λίγο πάνω από 30 ετών και είχε οκτώ χρόνια εμπειρίας στο επάγγελμα.
Κατά τη διάρκεια του ατυχήματος, ο ψαράς πιάστηκε σε ένα βαρούλκο, καθώς τραβούσε παγίδες αστακού από τον βυθό και δεν κατάφερε να απελευθερωθεί.
Το βαρούλκο τον έριξε εγκλωβισμένο στη μία πλευρά του σκάφους, σύμφωνα με την τηλεόραση του BBC. Ο ψαράς κατάφερε να ανέβει στο κατάστρωμα, μετατοπίζοντας τον ώμο του.
Ωστόσο, ήταν ακόμα κολλημένος στο βαρούλκο, αιμορραγούσε ασταμάτητα και δεν είχε κανένα τρόπο να απελευθερωθεί.
Αποφάσισε, λοιπόν, να πάρει ένα μαχαίρι και να κόψει το δεξί του χέρι. Στη συνέχεια, κατάφερε να οδηγήσει το σκάφος του στο λιμάνι και να ζητήσει ιατρική περίθαλψη.
Σύμφωνα με το BBC, το μόνο κίνητρό του ήταν οι κόρες του. Μετά το ατύχημα και σύμφωνα με την ιστοσελίδα του ιδρύματος Alicia Patterson, ο άνδρας δήλωσε με χιούμορ στη σύζυγό του Μπέκι:
«Τουλάχιστον έχω ακόμα το δαχτυλίδι του γάμου μας».
Δεκαοκτώ μήνες αργότερα, συνέχισε να ψαρεύει αστακούς μαζί με τη σύζυγό του αλλά μόνο κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.
Σκωληκοειδίτιδα, ακρωτηριασμός δακτύλου και επέμβαση κήλης
Ο Ιβαν Ο’ Νιλ Κέιν, χειρουργός από την Πενσυλβάνια, έκανε μόνος του εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας με τοπική αναισθησία το 1921, μια από τις πρώτες περιπτώσεις «αυτοεπέμβασης» που έχει καταγραφεί.
Μόλις ξάπλωσε στο χειρουργικό τραπέζι, ο γιατρός ζήτησε μαξιλάρια για να ισιώσει το στήθος του και να εκτελέσει ο ίδιος την επέμβαση, παρά την παρουσία του αδελφού του, επίσης χειρούργου.
Απολύμανε την κοιλιά του και έκανε τοπική αναισθησία. Στη συνέχεια άφησε τους παρευρισκόμενους να ράψουν την τομή του. Η επέμβαση διήρκεσε 45 λεπτά.
Στο σχετικό δημοσίευμα των New York Times της 16ης Φεβρουαρίου 1921, ο γιατρός εξήγησε ότι ήθελε να αποδείξει ότι μια τέτοια επέμβαση «θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς τη χρήση γενικής αναισθησίας, κάτι που μπορεί να σώσει πολλά άτομα που πάσχουν από καρδιακή ανεπάρκεια ή έχουν άλλα σοβαρά προβλήματα υπό τη γενική αναισθησία».
Παρεμπιπτόντως, δεν ήταν η πρώτη και η τελευταία εγχείρηση που έκανε ο άνδρας.
Το 1919 ακρωτηρίασε μόνος τους ένα μολυσμένο δάχτυλο του.
Τέλος, το 1931, έκανε μια πιο περίπλοκη επέμβαση αφαίρεσης βουβωνικής κήλης όταν ήταν ήδη 70 ετών.
Ωστόσο, τρεις μήνες αργότερα, κατέληξε από πνευμονία.
