Φυσική Κατάσταση
Στο παραδοσιακό kung fu, oi μοναχοί ξεκινούν να χτυπάνε με τα δύο χέρια μαζί, είτε σε γροθιά είτε σε ανοιχτή παλάμη για να μάθουν το σώμα τους. Στο wing chun ωστόσο, τα πράγματα είναι λίγο πιο επιθετικά.
Η μόνιμη προπόνηση είναι τρεις διαδοχικοί τετράγωνοι σάκοι, κατακόρυφα στημένοι, γεμάτοι με ρύζι ή άμμο, όπου οι μαθητές μαθαίνουν τις Lin Wan Kuen. Ή αλλιώς, τις αλυσιδωτές γροθιές.
Στο Ip Man, θα έχεις παρατηρήσει πως ο Donnie Yen βαράει τη μία γροθιά μετά την άλλη χωρίς σταματημό πάνω στους αντιπάλους του. Οπότε μιλάμε ακριβώς γι αυτό, αλλά με ιδιαιτερότητες στην κίνηση.
Το ένα χέρια διαδέχεται το άλλο σε ρυθμό που τα χέρια σου κάνουν ποδήλατο. Η γροθιά -σε περίπτωση που έχεις να κάνεις με αντίπαλο όχι με σάκο- στοχεύει πάντα στο κέντρο και το χέρι που ήδη έχει χτυπήσει, πρέπει να γυρίσει προς τα πίσω σαν ανάποδη πεταλιά ποδηλάτου, χωρίς να απομακρυνθεί από τον κορμό. Με αυτόν τον τρόπο όσοι διδάσκονται wing chun, καλύπτουν παράλληλα και τα πλευρά τους από χτυπήματα που ενδεχομένως να δεχτούν.
Στις Lin Wan Kuen σημασία έχει ο ρυθμός. Θέλεις να κρατήσεις τον ίδιο ρυθμό για να μάθουν τα χέρια να δουλεύουν μόνα τους. Φυσικά για να πετύχει κάτι τέτοιο σε πραγματικές συνθήκες μάχης χρειάζεσαι και μία σειρά από άλλα πράγματα, όπως σωστό βηματισμό που να ξεκινάει από το πίσω πόδι, εκτίναξη και μία άλλη σειρά από πράγματα καθότι ότι βλέπουμε στις ταινίες κατά 99% δεν συμβαίνει ποτέ έξω. Όμως το ότι χρησιμεύουν οι γροθιές είναι αλήθεια.
Στο κομμάτι της δύναμης, ο σάκος θα κάνει την δουλειά ενώ η σωστή αλυσιδωτή χρήση των γροθιών που εκτοξεύονται διαδοχικά (σ.σ.: και που δεν πρέπει να ξεπερνούν το ύψος του ώμου), θα χτίσει την ταχύτητα.
Άλλωστε ένα καταστροφικό χτύπημα, δεν είναι το πιο δυνατό, αλλά εκείνο που παραδίδεται με την σωστή ταχύτητα και ακρίβεια. Γιατί η ταχύτητα δεν είναι το παν. Θυμήσου τον Bruce Lee και με το γεμάτο στοιχείο της φωτιάς Jeet Kune Do του, που έλεγε «Όταν δεν προσέχεις πολύ την φωτιά καίγεσαι».
