H 48χρονη «έλιωνε» από τον θρόμβο μετά το εμβόλιο της Johnson & Johnson και της έλεγαν «Έχεις γαστρεντερίτιδα»!

Κόντευε να πεθάνει από τον θρόμβο που της είχε δημιουργήσει το μονοδοσικό εμβόλιο της Johnson & Johnson και στο νοσοκομείο της Θήβας της έλεγαν ότι έχει… γαστρεντερίτιδα!

Η αδερφή της 48χρονης από τη Θήβα η οποία εμβολιάστηκε με το Johnson & Johnson και τώρα νοσηλεύεται στη ΜΕΘ του νοσοκομείου Ευαγγελισμός προχώρησε σε συγκλονιστικές αποκαλύψεις για την άρνηση του προσωπικού του νοσοκομείου (κοινή εικόνα σε όλα τα νοσηλευτικά κέντρα της χώρας, προφανώς κατόπιν εντολών του υπουργείου Υγείας) να παραδεχθούν ότι είναι θύμα του εμβολίου.

Ευτυχώς μία παθολόγος επέμεινε να μην βγει από το νοσοκομείο και τώρα παλεύει για την ζωή της. Είναι χαρακτηριστικό ότι εκτός από την γαστρεντερίτιδα της έλεγαν ότι… έχει πιαστεί από «λάθος στάση στο διάβασμα»!

Η κα Βίκυ, 52 χρόνων, αφηγείται την περιπέτεια της 48χρονης αδελφής της Κορίνας, που υπέστη θρόμβωση λίγες μέρες αφού έκανε το εμβόλιο της Johnson & Johnson.

Πως ξεκίνησε η περιπέτεια

«Η αδελφή μου ξεκίνησε να παρουσιάζει συμπτώματα μια εβδομάδα μετά τον εμβολιασμό της, στις 10 Μαΐου με Johnson & Johnson. Αρχικά, εμφάνισε χαμηλό πυρετό (δέκατα), εμετό, πόνους στα πλευρά και πονοκέφαλο. Της έκαναν εισαγωγή στο Γενικό Νοσοκομείο της Θήβας. Μας είπαν ότι έπαθε γαστρεντερίτιδα και μέχρι και να φύγουμε από εκεί σε αυτή τη διάγνωση είχαν μείνει. Παρ’ ό,τι η αγωγή της περιλάμβανε αντιβίωση και αντιπυρετικά, όταν έληγε η δράση των τελευταίων, τα δέκατα άρχιζαν ξανά και κάποια στιγμή, ο πυρετός έφτασε στο 38.7.

Την τρίτη ημέρα της παραμονής μας στο νοσοκομείο, παρατήρησα κάποια στιγμή το πόδι της και το είδα πρησμένο. Στο νοσοκομείο δουλεύει μια φίλη μου, παθολόγος, και την παρακάλεσα να ρίξει μια ματιά. Εκείνη μου είπε ότι πιθανολογεί έντονα να είναι θρόμβωση εξ αιτίας του εμβολίου και μου συνέστησε να πιέσω να βρούμε ΜΕΘ σε άλλο νοσοκομείο.

Να πω εδώ ότι την πρώτη ημέρα στο νοσοκομείο της Θήβας, ο γιατρός μου είπε “μια γαστρεντερίτιδα είναι, μπορείτε να φύγετε“. Η φίλη μου η παθολόγος όμως μου έλεγε: “Βίκυ καλύτερα να μείνετε“.

Την τέταρτη πια μέρα, το πρήξιμο της αδελφής μου είχε φτάσει στο γόνατο ενώ οι πόνοι στην πλάτη είχαν γίνει αφόρητοι.

Έπρεπε κάθε λίγα λεπτά να τη γυρίζω για να αισθάνεται καλύτερα.

Και θυμάμαι, που την πρώτη ημέρα την μάλωνα, της έλεγα, επειδή είναι βιβλιοφάγος: “πάλι στη λάθος στάση καθόσουν και διάβαζες;“.

Τέλος πάντων, την τέταρτη ημέρα της παραμονής μας στη Θήβα και με την θρόμβωση να έχει πια μεγαλώσει πολύ, μάς προτείνουν την μεταφορά της στο νοσοκομείο της Λιβαδειάς ή στον Ευαγγελισμό. Είπαμε με τον άντρα μου αμέσως: Ευαγγελισμός.

Λυπάμαι που το λέω, αλλά στην επαρχία, για τα δικά μας, τα περιφερειακά νοσοκομεία οι κάτοικοι συνηθίζουμε να λέμε: “αν θες να πεθάνεις πήγαινε εκεί”. Δεν φταίνε οι γιατροί φυσικά αλλά οι τραγικές συνθήκες και η υποστελέχωση.

Ήταν την περασμένη Τετάρτη λοιπόν όταν αρχίσαμε να περιμένουμε την μεταφορά μας. Από τις 12.00 το πρωί που άρχισε η αναμονή τελικά φύγαμε στις 18.30. Τόσο είχα αρχίσει να αγωνιώ που έλεγα στους γιατρούς: “θα πληρώσω εγώ από την τσέπη μου το ασθενοφόρο, θέλω να φύγουμε από εδώ”.

Η εισαγωγή στον Ευαγγελισμό

«Τελικά, στις 19.30 το βράδυ της Τετάρτης 19 Μαΐου μπήκαμε στα επείγοντα του Ευαγγελισμού. Και εκεί ήρθαμε αντιμέτωποι με μια νέα τραγική κατάσταση. Λέγαμε για τα δικά μας νοσοκομεία αλλά δεν υπάρχουν λόγια να μιλήσω για τα επείγοντα αυτού του νοσοκομείου. Ήταν τόσα τα φορεία σε αναμονή όταν μπήκαμε, που η αδελφή μου μαζί με άλλους δύο ηλικιωμένους, βρίσκονταν σε ένα χώρο που ολόγυρα είχε ντουλάπια κουζίνας…. Οι γιατροί πελαγωμένοι κι αυτοί. Μετά βρεθήκαμε για λίγο σε διάδρομο, μετά σε νέα πρόχειρη αίθουσα αναμονής, μεγάλη περιπέτεια.

Μόλις όμως είδαν την αδελφή μου οι γιατροί και είδαν και πόσο σοβαρή ήταν η θρόμβωση, έπεσαν όλοι πάνω της και ακόμα κάνουν τεράστια προσπάθεια. Η διάγνωση ήταν βαριά- εκτός από τη θρόμβωση μας είπαν και για πνευμονική εμβολή, γι’ αυτό άλλωστε πονούσαν και τα πλευρά της. Έπαθε όμως και εσωτερική αιμορραγία στο αριστερό νεφρό και στο στομάχι.

Μια ημέρα μετά την εισαγωγή της στην ΜΕΘ με ενημέρωσαν ότι ο αιματοκρίτης της είχε πέσει στο 22, 5 και τα αιμοπετάλια στα 20.000. Σε εκείνο το σημείο μια γιατρός μου είπε: “μακάρι να τα καταφέρει αλλά πολύ δύσκολο το βλέπω. Από μια κλωστή κρέμεται η ζωή της”.

Ήδη από την περασμένη Παρασκευή, δύο γιατροί μου είπαν πως ό,τι έπαθε προέρχεται από το εμβόλιο της Johnson & Johnson, μου το λένε ανεπίσημα, αλλά το θεωρούν δεδομένο και μάλιστα σημείωσαν ότι έχουν καταχωρήσει την Κορίνα στα πρακτικά του νοσοκομείου ως περιστατικό ύποπτο για συσχέτιση με το εμβόλιο. Τα καλά νέα είναι ότι χθες μου είπαν ότι σταθεροποιήθηκε από εκεί που ήταν πολύ κρίσιμη η κατάστασή της. Μου έδωσε λίγη ελπίδα αυτό το νέο».

Η σπουδαία σχέση ανάμεσα σε δύο αδελφές

«Με την Κορίνα είμαστε μαζί εδώ και 25 χρόνια. Μένει μαζί μας, με εμένα, τα παιδιά μου και τον άντρα μου. Είμαστε αχώριστες από παιδιά. Δεν έχουμε μάθει καθόλου να είμαστε μακριά από την άλλη, για αυτό και το πρώτο βράδυ που μπήκαμε στον Ευαγγελισμό, τους παρακάλεσα να με αφήσουν έστω να είμαι έξω από την πόρτα, να νιώθει, να ξέρει ότι είμαι εκεί. Την επόμενη ημέρα μου είπαν ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί και με έδιωξαν.

Θέλω να πω εδώ ότι δεν φοβόταν καθόλου να κάνει το εμβόλιο, ήθελε να το κάνει, όποιο και να ήταν αυτό, δεν προσπαθούσε να πετύχει κάποιο συγκεκριμένο. Και μάλιστα, μέχρι και να αρχίσει να εμφανίζει τα συμπτώματα έλεγε στις φίλες της πως όλα ήταν καλά, πως δεν πρέπει να φοβόμαστε τα εμβόλια κτλ. Αυτό που λέω εγώ τώρα είναι πως δεν υπάρχει λεπτομερής ενημέρωση του κοινού για το τι πρέπει να κάνει αλλά και τι συμβαίνει με τις παρενέργειες.

Εμένα η αδελφή μου πάσχει από κινητικό πρόβλημα και στα δύο της πόδια από μωρό, από ένα πρόβλημα που εμφάνισε λόγω του ότι γεννήθηκε πρόωρα. Έχει κάνει μάλιστα και ειδική επέμβαση στην Βοστώνη. Αν δεν την κρατάς από το χέρι ή δεν στηρίζεται σε ένα τοίχο δεν μπορεί να περπατήσει καλά. Χρειάζεται βοήθεια. Ρωτήσαμε πριν κάνει το εμβόλιο, την οικογενειακή μας γιατρό και μας είπε να προχωρήσουμε. Μάλιστα, για να μη βγει να περπατήσει και κουραστεί πολύ, ήρθαν και μας έκαναν το εμβόλιο στην είσοδο του νοσοκομείου της Θήβας, μέσα στο αυτοκίνητο ήταν η αδελφή μου. Εγώ που είναι να εμβολιαστώ στις 31 Μαΐου φοβάμαι, ψέματα να πω; Και ρωτάω και ξαναρωτάω τους γιατρούς.

Ανησυχώ πολύ που δεν την έχω δει τρεις ημέρες τώρα. Είναι πανέξυπνη, καλαμπουρτζού, πανέμορφη η αδελφή μου, όλοι στην καρδιά τους την έχουν. Ελπίζω να πάνε όλα καλά. Ένα καλό τηλεφώνημα περιμένω πως και πως από από το νοσοκομείο».