Αυτός είναι ο κίνδυνος από την υψηλή συσσώρευση λίπους στους μυς

Σύμφωνα με μια νέα μελέτη, διαπιστώθηκε πως η μυοστεάτωση, δηλαδή η υψηλή συσσώρευση λίπους στους μυς, σε ασυμπτωματικούς ενήλικες αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο σοβαρών προβλημάτων υγείας και θνησιμότητας.

Ο κίνδυνος ήταν ανεξάρτητος από δείκτες ηλικίας ή παχυσαρκίας όπως ο Δείκτης Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) και ήταν συγκρίσιμος με τους κινδύνους από το κάπνισμα ή τον διαβήτη τύπου 2.

Μία από τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι γιατροί για την εκτίμηση του σωματικού λίπους σε ασθενείς είναι ο ΔΜΣ.

Δεδομένου ότι υπολογίζεται χρησιμοποιώντας μόνο το ύψος και το βάρος ενός ασθενούς, δεν αποτελεί ακριβή αντανάκλαση της σύστασης του σώματος, επειδή οι ασθενείς με παρόμοιο ΔΜΣ μπορεί να έχουν πολύ διαφορετικές συννοσηρότητες και επίπεδα κινδύνου για την υγεία.

Μια πιο ενδελεχής αντανάκλαση της σύστασης του σώματος μπορεί να ληφθεί από αξονική ή μαγνητική τομογραφία, η οποία μπορεί να αποκαλύψει μια ποικιλία διαφορετικών συσσωρεύσεων λίπους. Η ιατρική κοινότητα εστιάζει πρωτίστως στο σπλαχνικό λίπος, το οποίο είναι λίπος που συσσωρεύεται γύρω από τα κοιλιακά όργανα και την ηπατική στεάτωση, η οποία είναι υψηλή ποσότητα λίπους στο ήπαρ.

Μια άλλη μορφή συσσώρευσης λίπους είναι η μυοστεάτωση, η οποία εμφανίζεται όταν συσσωρεύεται λίπος στους μύες.

Δεδομένου ότι η μυοστεάτωση εντοπίζεται συνήθως σε ασθενείς που είναι ήδη άρρωστοι και υποβάλλονται σε ιατρική απεικόνιση για κάποια άλλη ασθένεια, λίγα είναι γνωστά για τους κινδύνους για την υγεία σε ασυμπτωματικούς ασθενείς.

“Μέχρι σήμερα, η ιατρική απεικόνιση με αξονική ή μαγνητική τομογραφία παραμένει το χρυσό πρότυπο για την αξιολόγηση της μυοστεάτωσης”, δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης, δρ. Maxime Nachit, μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Institut de Recherche Expérimentale et Clinique στο UCLouvain στις Βρυξέλλες.

Για τον λόγο αυτό, ο δρ. Nachit και οι συνεργάτες του προσπάθησαν να εντοπίσουν τη σχέση μεταξύ της μυοστεάτωσης και του κινδύνου θνησιμότητας, ενώ ταυτόχρονα μελέτησαν το σπλαχνικό λίπος, τη στεάτωση του ήπατος, τη μυοπενία (μυϊκή εξάντληση) και την παχυσαρκία.

Στην αναδρομικής φύσης μελέτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα εργαλείο τεχνητής νοημοσύνης για να εξαγάγουν μετρήσεις σύστασης σώματος από αξονικές τομογραφίες κοιλίας σε ασυμπτωματικούς ενήλικες που είχαν υποβληθεί σε έλεγχο ρουτίνας για καρκίνο του παχέος εντέρου μεταξύ 2004 και 2016 Περιστατικά σημαντικών καταστάσεων υγείας (όπως έμφραγμα, εγκεφαλικό επεισόδιο ή ανεύρυσμα) και τυχόν θάνατοι καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια μιας μέσης περιόδου παρακολούθησης 8,8 ετών.

Από τους 8.982 ενήλικες που συμπεριλήφθηκαν στην μελέτη, συνολικά 507 πέθαναν κατά την περίοδο παρακολούθησης.

Η μυοστεάτωση συσχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο σοβαρών ανεπιθύμητων ενεργειών και βρέθηκε στο 55% των συμμετεχόντων που πέθαναν.

Ο απόλυτος κίνδυνος θνησιμότητας στα 10 χρόνια σε άτομα με μυοστεάτωση ήταν 15,5% σε σύγκριση με:

• την παχυσαρκία (7,6%)
• την ηπατική στεάτωση (8,5%) και
• την μυοπενία (9,7%)

Αν και η παρουσία άλλων παραγόντων υγείας, όπως το σπλαχνικό λίπος και η ηπατική στεάτωση, συσχετίστηκαν επίσης με υψηλότερο κίνδυνο θνησιμότητας, η μυοστεάτωση παρέμεινε η υψηλότερη.

“Είναι ενδιαφέρον ότι η σχέση ήταν ανεξάρτητη από την ηλικία ή από δείκτες παχυσαρκίας όπως ο ΔΜΣ. Με άλλα λόγια, αυτό σημαίνει ότι η συσσώρευση λίπους στους μύες δεν εξηγείται απλώς από το ότι κάποιος είναι μεγαλύτερης ηλικίας ή/και ότι έχει παραπάνω λίπος σε άλλα σημεία του σώματος”, είπε ο δρ. Nachit.

Ο κίνδυνος θνησιμότητας των ασθενών με μυοστεάτωση ήταν συγκρίσιμος με τον κίνδυνο θνησιμότητας που σχετίζεται με το κάπνισμα ή με διαβήτη τύπου 2.

Παρά τα αυξανόμενα στοιχεία των παραγόντων κινδύνου που σχετίζονται με τη μυοστεάτωση, είναι μια κατάσταση που εξακολουθεί να αγνοείται στην ιατρική κοινότητα.

Μελλοντικές μελέτες θα μπορούσαν να βοηθήσουν στον προσδιορισμό του εάν η μυοστεάτωση είναι αποκλειστικά ένας βιοδείκτης χειρότερης κατάστασης υγείας ή εάν σχετίζεται αιτιολογικά με αυξημένο κίνδυνο θανάτου, σύμφωνα με τον δρ. Nachit:

“Είμαστε στους πρόποδες της ‘εξατομικευμένης ιατρικής’, στόχος της οποίας είναι να προσαρμόσει την ιατρική διαχείριση σε ατομικό επίπεδο με βάση μια πληθώρα πληροφοριών όπως η γενετική, το ιατρικό ιστορικό, τα φυσικά χαρακτηριστικά, η πολύπλοκη και μεγάλης κλίμακας μοριακή αξιολόγηση κ.α.

Εδώ, δείξαμε ότι η μυοστεάτωση -μια παράμετρος που μπορεί να εξαχθεί από ιατρικές εικόνες που πραγματοποιούνται τακτικά σε νοσοκομεία- είναι ένας ισχυρός δείκτης του κινδύνου θνησιμότητας ενός ατόμου σε σχετικά βραχυπρόθεσμο χρονικό διάστημα”.