Διατροφή
Σκέφτηκες ποτέ να φας την ετικέτα ενός φρούτου; Την δάγκωσες κατά λάθος και συνειδητοποίησες ότι την κατάπιες; Ανησυχείς για αυτό; Μην ανησυχείς.
Ένας αναγνώστης των New York Times είχε μια τέτοια ερώτηση και όσο και αν σου φαίνεται περίεργο, πήρε μια πλήρως εμπεριστατωμένη και επιστημονική απάντηση.
Όπως αναφέρει το άρθρο, τα εν λόγω αυτοκόλλητα βοηθούν τους υπαλλήλους στα παντοπωλεία να υπολογίσουν πόσο να τα χρεώσουν. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, περίπου τα μισά από τα φρέσκα προϊόντα δεν είναι συσκευασμένα, επομένως το αυτοκόλλητο είναι η κύρια πηγή πληροφοριών για το είδος του προϊόντος και τον τρόπο καλλιέργειας του.
(Τα αυτοκόλλητα που ξεκινούν με τους αριθμούς 3 ή 4 σημαίνουν ότι το προϊόν καλλιεργήθηκε συμβατικά και αυτά που ξεκινούν με 9 υποδεικνύουν ότι το προϊόν καλλιεργήθηκε βιολογικά.)
«Επειδή τα αυτοκόλλητα αυτά έρχονται σε επαφή με τρόφιμα, η προβλεπόμενη χρήση τους υπόκειται σε έγκριση πριν από την αγορά από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι τυχόν ουσίες που ενδέχεται να μεταφερθούν στα τρόφιμα από τη χρήση του αυτοκόλλητου είναι ασφαλείς», δήλωσε ο εκπρόσωπος του πρακτορείου σε email.
«Καθώς αυτά τα αυτοκόλλητα προορίζονται να αφαιρεθούν πριν από την κατανάλωση του προϊόντος, η αναθεώρηση του F.D.A. δεν περιλαμβάνει την έκθεση που θα προέκυπτε από την τακτική κατανάλωση του. Ωστόσο, καθώς αυτές οι ουσίες είναι χαμηλής τοξικότητας, οποιαδήποτε έκθεση από την περιστασιακή, ακούσια κατανάλωση ενός αυτοκόλλητου δεν αναμένεται να αποτελεί κίνδυνο για την υγεία».
Υπάρχουν τρία βασικά συστατικά στις ετικέτες αυτές, σύμφωνα με τον Ed Treacy, αντιπρόεδρο της εφοδιαστικής αλυσίδας και βιωσιμότητας για την Produce Marketing Association (PMA), τον οργανισμό που εφηύρε το εν λόγο σύστημα ετικετών πριν από δεκαετίες. Υπάρχει το μελάνι, το οποίο γράφει τον κωδικό αριθμό, το υπόστρωμα στο οποίο είναι τυπωμένο (συνήθως πλαστικό, πλαστικό σύνθετο ή χαρτί) και η κόλλα. «Και τα τρία αυτά είναι ασφαλή για τον άνθρωπο», ανέφερε.
Αν και τα αυτοκόλλητα είναι βρώσιμα, δεν έχουν καμία γεύση και καμία θρεπτική αξία. Και υπάρχει ένα περιβαλλοντικό μειονέκτημα στο να μην αφαιρούνται πριν πεταχτούν οι φλούδες και άλλα μέρη του φρούτου που δεν τρώγονται: Τα αυτοκόλλητα αυτά δεν μπορούν να κομποστοποιηθούν στο σπίτι, επομένως δεν διασπώνται.
Όσον αφορά το να γίνουν οι ετικέτες αυτές βιοδιασπώμενες αναφέρει: «Αυτή είναι μια πρόκληση που ο κλάδος μας ξοδεύει πολύ χρόνο, προσπάθεια και χρήματα προσπαθώντας να λύσει». «Η πρόκληση είναι η κόλλα» — να βρεις κάτι που να είναι αρκετά κολλώδες ώστε να παραμένει κολλημένο στο φρούτο ή το λαχανικό σε ολόκληρη την αλυσίδα εφοδιασμού.
«Για να είναι κάτι κομποστοποιήσιμο, πρέπει να είναι κατασκευασμένο από φυσικά συστατικά – κάτι που κάποτε ήταν ζωντανό και τώρα είναι νεκρό», δήλωσε ο Jean Bonhotal, διευθυντής του Cornell Waste Management Institute. Εξήγησε ότι κάθε φορά που ξεχνάμε να αφαιρέσουμε την ετικέτα πριν πετάξουμε τη φλούδα της μπανάνας ή του αβοκάντο ή τη φλούδα πορτοκαλιού στον πάγκο κομποστοποίησης, αυτά τα αυτοκόλλητα μολύνουν το κομπόστ με μικροσκοπικά μικροπλαστικά που, με τη σειρά τους, μολύνουν το έδαφος.
