Διαβήτης: Έρχεται εφαρμογή για αυτόματο υπολογισμό ινσουλίνης από το κινητό

Μια νέα επαναστατική εφαρμογή για τον διαβήτη αναπτύσσει αυτή την εποχή το τμήμα τροφίμων του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, το τμήμα Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και το Διαβητολογικό Κέντρο του Νοσοκομείου «Αττικόν».

Μέσω αυτής της εφαρμογής ο ασθενής με διαβήτη θα φωτογραφίζει το γεύμα του πριν το καταναλώσει και θα παίρνει πληροφορίες για τις θερμίδες, έτσι ώστε να γνωρίζει πόση ινσουλίνη να χρησιμοποιήσει για να μην ανέβει το επίπεδο του ζαχάρου του.

Πρόκειται για το ευρωπαϊκό πρόγραμμα MEDDIET, το οποίο θα ολοκληρωθεί σε μία διετία, όπως δήλωσε στο ραδιόφωνο Πρακτορείο FM ο επίκουρος καθηγητής Παθολογίας Σακχαρώδη Διαβήτη και υπεύθυνος στο Εργαστήριο Μοριακής Βιολογίας Διαβήτη στο διαβητολογικό κέντρο του Νοσοκομείου «Αττικόν», Παναγιώτης Χαλβατσιώτης.

Ο κ. Χαλβατσιώτης μίλησε ακόμη για όλες τις τελευταίες τεχνολογικές εξελίξεις, αναφερόμενος στο βιονικό πάγκρεας, τα έξυπνα φάρμακα, αλλά και στις μελέτες που γίνονται με βλαστοκύτταρα, στο μοτίβο που αντιμετωπίζονται τα αιματολογικά νοσήματα.

Οι εξελίξεις στο διαβήτη φαίνεται να είναι ραγδαίες αυτή τη στιγμή, καθώς οι κλινικές μελέτες που είχαν πάει πίσω διεθνώς λόγω covid τα προηγούμενα χρόνια, επανέρχονται δριμύτερες, αν σκεφτεί κανείς ότι στο εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ, όπως λέει ο καθηγητής Χαλβατσιώτης, έχουν κατατεθεί 80 καινούργιες κλινικές μελέτες και άλλες 300 υποβάλλονται έως το τέλος του έτους.

«Έχουμε πολλά νέα πράγματα να δούμε στο εγγύς μέλλον, τα οποία θα στηρίζονται είτε στις μελέτες γενετικών προσδιορισμών, ή στην αντιμετώπιση προβλημάτων, που οδηγούν τους διαβητικούς σε άσχημες εξελίξεις της υγείας τους, όπως είναι τα καρδιαγγειακά, ή νεφρολογικά νοσήματα, όπου την τελευταία πενταετία έχει συντελεστεί μία επανάσταση. Κι αυτό διότι δόθηκε η άδεια τα νέα φάρμακα για τον διαβήτη να χορηγούνται και σε άτομα με καρδιαγγειακά νοσήματα ή νεφρική ανεπάρκεια, χωρίς απαραίτητα να έχουν διαβήτη.

Αυτό που τώρα όμως καταπολεμάται ήδη σθεναρά είναι η παχυσαρκία, γιατί προσδιορίζει τον προδιαβήτη, οπότε αν μειώσουμε το ποσοστό της παχυσαρκίας, τότε θα δούμε με πιο αισιόδοξο μάτι και το αύριο. Ήδη ένα σκεύασμα με ένα χάπι την εβδομάδα απέδειξε ότι έχει σημαντική επίδραση, ωστόσο σύντομα πρόκειται να κυκλοφορήσει ένα ενέσιμο σκεύασμα (για το οποίο έχουν ολοκληρωθεί οι κλινικές μελέτες και πρόκειται άμεσα να πάρει άδεια) το οποίο είναι πολύ πιο ισχυρό από τα ήδη κυκλοφορούντα».

Σε ερώτηση αν αυτά τα χάπια απώλειας βάρους ενδέχεται να προκαλέσουν προβλήματα σε κάποιο μη διαβητικό, καθότι τελευταία κάποιοι τα παίρνουν για να αδυνατίσουν, ο διακεκριμένος διαβητολόγος απαντά:

«Αυτά είναι έξυπνα φάρμακα, δηλαδή δρουν όταν το σάκχαρο είναι ψηλά. Αν το σάκχαρο είναι φυσιολογικό, δεν έχουν καμία επίδραση στον μεταβολισμό των υδατανθράκων. Άρα θα μπορέσουν να τα πάρουν και τα μη διαβητικά παχύσαρκα άτομα κι έτσι να προλάβουν την εξέλιξη της παχυσαρκίας σε διαβήτη. Η γνώση μας για το χάπι είναι πάνω από δεκαετία και όχι μόνο για την απώλεια σωματικού βάρους, αλλά και για την προστασία από στεφανιαία επεισόδια».

Σύμφωνα με τον κ. Χαλβατσιώτη, γίνονται πολλές μελέτες για τα βλαστοκύτταρα «και όπως σε πολλά νοσοκομεία έχουμε τις μονάδες μεταμόσχευσης βλαστοκυττάρων για αιματολογικά νοσήματα, έτσι θα έχουμε πιθανότατα και για τον διαβήτη στο εγγύς μέλλον. Επίσης, ένα καινούργιο κεφάλαιο αναπτύσσεται για την προστασία της ηπατικής δυσλειτουργίας.

Ήδη, έχουν γίνει τεχνολογικές επιτυχίες που μπορούν να αποτελέσουν το βιονικό πάγκρεας, και ήδη, κυκλοφορεί αυτή η τεχνολογία στην αγορά, απλά χρήζει τελειοποίησης, και ως προς το μέγεθος να γίνει μικρότερο, αλλά και να μην χρειάζεται ανθρώπινη παρέμβαση.

Πρόκειται για μία συσκευή που μετράει το ζάχαρο συνεχώς και χορηγεί ινσουλίνη, χωρίς όμως να ασχολείται ο ασθενής, όπως στις συσκευές που ήδη κυκλοφορούν. Αυτή η συσκευή συνδέεται με το κινητό τηλέφωνο με κάποια εφαρμογή κι έτσι χωρίς να ασχολείται ο διαβητικός με το σάκχαρο του, η τεχνολογία τον βοηθά στη ρύθμιση του. Μελλοντικά αυτές οι συσκευές μπορεί να τοποθετούνται υποδόρια, έτσι ώστε να μην είναι καν εμφανείς».

Πώς όμως η φύση μπορεί να βοηθήσει την επιστήμη να πάει ένα βήμα μπροστά; «Το Εθνικό Ινστιτούτο Θαλάσσιων Θηλαστικών στις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρήσει ότι τα ρινοδέλφινα μπορούν και ανεβάζουν και κατεβάζουν το σάκχαρο τους στο αίμα, αναλόγως των αναγκών τους. Δηλαδή έχουν ένα κουμπί γενετικό, με το οποίο ενεργοποιούν και απενεργοποιούν το διαβήτη.

Όταν χρειάζονται υδατάνθρακες ανεβαίνει το σάκχαρο γιατί πχ θέλουν να κυνηγήσουν, θέλουν ενέργεια, όταν όμως κοιμούνται πέφτουν τα επίπεδα του σακχάρου. Ένα άλλο παράδειγμα είναι ο βάτραχος στον βόρειο Αρκτικό Κύκλο. Το σάκχαρό του ανεβαίνει το χειμώνα κατά τη χειμερία νάρκη εκατό φορές επάνω, για να μην παγώσει στις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, χωρίς όμως να του δημιουργήσει πχ καρδιαγγειακά προβλήματα που δημιουργεί σε έναν άνθρωπο η αύξηση του σακχάρου από το 100 στο 200.

Έτσι λοιπόν, μελετώντας τη φύση και τις δυναμικές που έχει αναπτύξει για να αντιμετωπίζει την υπεργλυκαιμία, ή να την χρησιμοποιεί προς όφελος της, πιστεύουμε ότι θα έχουμε παραδείγματα πώς θα αντιμετωπίζουμε αντίστοιχα τους ανθρώπους. Θα πρέπει να μάθουμε σε ποιο γονίδιο στηρίζεται στο δελφίνι πχ η δυνατότητα που έχει να τροποποιεί τα επίπεδα σακχάρου, να ψάξουμε να δούμε αν το έχει και ο άνθρωπος αυτό το γονίδιο και αν δεν το έχει να το κερδίσει, με τη γονιδιακή θεραπεία, ούτως ώστε ένα διαβητικό άτομο να μπορεί να ενεργοποιεί και να απενεργοποιεί το διαβήτη του, αναλόγως των αναγκών του».