Ε.Αγαπηδάκη: «Ελλοχεύει ο κίνδυνος λεπτοσπείρωσης στη Θεσσαλία» – Η ασθένεια εξελίσσεται σε βαρύ σηψαιμικό νόσημα

Η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας Ειρήνη Αγαπηδάκη, κατά τη διάρκεια συνέντευξής της, «έκρουσε τον κώδωνα» του κινδύνου για λεπτοσπείρωση στη Θεσσαλία έπειτα από τις σφοδρές πλημμύρες.

«Συνεχίζουμε να μοιράζουμε προστατευτικό εξοπλισμό στους πολίτες για να αποφεύγουν όσο μπορούν την επαφή με τα στάσιμα ύδατα και τη λάσπη», ανέφερε την Κυριακή η Ειρήνη Αγαπηδάκη, τονίζοντας πως στις πλημμυρισμένες περιοχές της Θεσσαλίας «ελλοχεύει ο κίνδυνος της λεπτοσπείρωσης, η οποία πολλές φορές εμφανίζεται, όπως μας λένε γιατροί, με ήπια συμπτώματα».

«Μπορεί δηλαδή κανείς να έχει πυρετό και γαστρεντερίτιδα και να μείνει στο σπίτι, να το υποτιμήσει, να θεωρήσει ότι θα περάσει», εξηγεί. «Δεν πρέπει να το κάνουμε αυτό. Είναι σημαντικό να αναζητούμε βοήθεια πολύ γρήγορα».

«Όποιος έχει συμπτώματα κοινού κρυολογήματος, εξανθήματα ή συμπτώματα, εμπειρία της γαστρεντερίτιδας θα πρέπει να αναζητάει ιατρική βοήθεια, γιατί σε πολλές περιπτώσεις μπορεί πίσω από αυτό να υπάρχει ζήτημα με τη λεπτοσπείρωση».

Πώς μεταδίδεται – Τα συμπτώματα

Η μετάδοση της λεπτοσπείρωσης στον άνθρωπο γίνεται συνήθως μέσω της κατανάλωσης μολυσμένου νερού από ούρα ζώων που μεταφέρουν λεπτόσπειρες, ενώ οι ιδανικές συνθήκες επιβίωσης της λεπτόσπειρας είναι ένα ζεστό και υγρό περιβάλλον, γι’ αυτό και εμφανίζεται πιο συχνά σε τροπικές περιοχές.

Η λεπτόσπειρα εισέρχεται στον οργανισμό μέσω του στόματος, της μύτης, του επιπεφυκότα (της μεμβράνης που καλύπτει εσωτερικά το μάτι και επεκτείνεται κάτω από τα βλέφαρα) και μέσω των μικροτραυματισμών του δέρματος.

Ο χρόνος που χρειάζεται για να επωαστεί το βακτήριο που προκαλεί τη λεπτοσπείρωση κυμαίνεται από 3 έως 20 ημέρες και εξαρτάται από τον τρόπο μόλυνσης, τη δόση και τη λοιμογόνο δύναμη του στελέχους της λεπτόσπειρας.

Η λεπτοσπείρωση μπορεί να παρουσιάζει διάφορα συμπτώματα, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις είναι ασυμπτωματική. Τα συμπτώματα αρχίζουν μετά την δεύτερη εβδομάδα. Το άτομο παρουσιάζει ρίγη, πυρετό, κεφαλαλγία και μυϊκό πόνο.

Η νόσος του Weil, που είναι η σοβαρότερη μορφή της λοίμωξης, αναγνωρίζεται από την εμφάνιση ίκτερου (κίτρινος χρωματισμός του δέρματος) και την εκδήλωση αιμορραγίας από το δέρμα και τον υποδόριο ιστό (δηλαδή κάτω από το δέρμα). Η νόσος μπορεί να καταλήξει και στο θάνατο.

Τα συνήθη συμπτώματα που εκδηλώνονται είναι τα εξής:

• ίκτερος, νεφρίτιδα
• υψηλός πυρετός, πονοκέφαλος
• κακουχία, μυϊκή αδυναμία
• βρογχίτιδα, βρογχοπνευμονία, πνευμονία
• αιμορραγία από τη μύτη, αναιμία
• αιμορραγίες από το δέρμα και τους βλεννογόνους
• επιπεφυκίτιδα, φωτοφοβία, ιριδοκυκλίτιδα (φλεγμονή στην ίριδα του ματιού)
• γαστρεντερίτιδα, ηπατίτιδα, μηνιγγοεγκεφαλίτιδα

Η ασθένεια εξελίσσεται σε βαρύ σηψαιμικό νόσημα, που απολήγει σε ηπατονεφρικό σύνδρομο. Σε περίπτωση που η διάγνωση καθυστερήσει μπορεί να επέλθει θάνατος.