Έρευνα: Οι τηγανητές πατάτες δεν ευθύνονται άμεσα για καρδιακά προβλήματα

Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα, διαπιστώθηκε πως η συνολική διατροφή και ο τρόπος ζωής και όχι οι συγκεκριμένες τεχνικές που μαγειρεύουμε τις πατάτες, είναι αυτά που προκαλούν εν τέλει τα όποια προβλήματα υγείας σχετίζονται με την κατανάλωση πατάτας.

Παρά το γεγονός ότι είναι ένα λαχανικό γεμάτο θρεπτικά συστατικά, οι πατάτες συχνά “κατηγορούνται” ως τροφή που πρέπει να περιοριστεί.

Μάλιστα, κάποιοι γιατροί εξακολουθούν να συμβουλεύουν τον περιορισμό ή την αποφυγή της κατανάλωσης πατάτας λόγω των ανησυχιών ότι μπορεί να αυξήσουν τον καρδιομεταβολικό κίνδυνο.

Ωστόσο, μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Nutrition Science υποδηλώνει ότι αυτή η συμβουλή είναι εν πολλοίς αδικαιολόγητη.

Η επίδραση που μπορεί να έχουν οι πατάτες στον κίνδυνο εμφάνισης καρδιομεταβολικής νόσου μελετήθηκε από ερευνητές του πανεπιστημίου της Βοστώνης στο πλαίσιο των συνολικών διατροφικών συνηθειών και του τρόπου ζωής.

Δεν ανακάλυψαν καμία διαφορά στους καρδιομεταβολικούς παράγοντες κινδύνου που σχετίζονται με την κατανάλωση τηγανητών ή μη τηγανητών πατατών.

“Σε αυτήν την μελέτη, εξετάσαμε τις επιδράσεις που μπορεί να έχει η αυξημένη κατανάλωσης πατάτας στην αρτηριακή πίεση, τα λιπίδια και τη γλυκόζη αίματος. Διαπιστώσαμε ότι μετά από άλλους διατροφικούς παράγοντες και παράγοντες του τρόπου ζωής, δεν υπήρχε αυξημένος κίνδυνος καρδιομεταβολικών διαταραχών που να σχετίζονται με την κατανάλωση πατάτας”, είπε η επικεφαλής ερευνητής της μελέτης δρ. Lynn L. Moore, αναπληρώτρια καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή Chobanian & Avedisian του πανεπιστημίου της Βοστώνης.

Και επισήμανε: “Μάλιστα, διαπιστώσαμε ότι εκείνοι στην κατηγορία της υψηλότερης πρόσληψης πατάτας κατανάλωναν 25% περισσότερα συνολικά φρούτα και λαχανικά από εκείνους στην ομάδα χαμηλότερης πρόσληψης πατάτας. Ως αποτέλεσμα, αυτοί οι συμμετέχοντες που κατανάλωναν περισσότερες πατάτες ήταν πιο πιθανό να ανταποκριθούν στις συστάσεις των Διατροφικών Κατευθυντήριων Οδηγιών”.

Τα αποτελέσματα από την ομάδα μελέτης της δρ. Moore έδειξαν ότι σε ένα μεγάλο δείγμα υγιών ενηλίκων καυκάσιας καταγωγής δεν υπήρχε συσχέτιση μεταξύ της κατανάλωσης 4 ή περισσότερων ισοδύναμων φλιτζανιών πατάτας την εβδομάδα (τόσο λευκές όσο και γλυκές, τηγανητές και μη) και του διαβήτη τύπου 2, της μειωμένης γλυκόζης νηστείας, της υπέρτασης και της δυσλιπιδαιμίας.

“Γνωρίζουμε ότι οι πατάτες είναι πλούσιες σε κάλιο, μαγνήσιο και διαιτητικές ίνες, τα οποία προστατεύουν έναντι εμφράγματος και εγκεφαλικού επεισοδίου ως συνέπεια των αυξημένων επιπέδων καρδιομεταβολικού κινδύνου. Μάλιστα, οι πατάτες είναι μια από τις πιο σημαντικές πηγές καλίου στην δυτική διατροφή”, είπε η δρ. Moore.

Τι διαπιστώθηκε συγκεκριμένα για τις τηγανητές πατάτες

“Εν τω μεταξύ, οι επιπτώσεις του να τρώμε τηγανητές πατάτες φάνηκε να εξαρτώνται/τροποποιούνται από άλλους παράγοντες διατροφής και τρόπου ζωής.

Για παράδειγμα, όσοι έτρωγαν περισσότερες τηγανητές πατάτες αλλά λιγότερο κόκκινο κρέας είχαν 26% χαμηλότερο κίνδυνο αυξημένων τριγλυκεριδίων.

Επιπλέον, οι πιο σωματικά δραστήριοι ενήλικες που κατανάλωναν περισσότερες τηγανητές πατάτες είχαν 25% χαμηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν διαβήτη τύπου 2.

Αυτά τα ευρήματα υπογραμμίζουν τη σημασία της συνολικής διατροφής και του τρόπου ζωής όσον αφορά τον κίνδυνο καρδιομεταβολικής νόσου. Τα μηνύματα δημόσιας υγείας που ξεχωρίζουν τις πατάτες, ακόμη και τις τηγανητές πατάτες, δεν υποστηρίζονται από αυτά τα στοιχεία”, είπε η δρ. Moore.

Τα ευρήματα αυτής της έρευνας υποδηλώνουν ότι οι γλυκοπατάτες και οι λευκές πατάτες, τόσο τηγανητές όσο και μη, μπορεί κάλλιστα να αποτελέσουν μέρος μιας υγιεινής διατροφής χωρίς να επηρεάζουν τους παράγοντες κινδύνου για καρδιομεταβολική νόσο. Επιπλέον, οι πατάτες συμβάλλουν στη συνολική κατανάλωση φρούτων και λαχανικών.

Όπως εξήγησε η δρ. Moore:

“Τα στοιχεία που είχαν δημοσιευθεί στο παρελθόν σχετικά με την κατανάλωση πατάτας ήταν αντικρουόμενα. Για παράδειγμα, ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ότι η υψηλότερη πρόσληψη πατάτας σχετίζεται θετικά με την αυξημένη αρτηριακή πίεση, ενώ άλλες βρίσκουν το αντίθετο.

Σε μελέτες παρατήρησης, είναι σημαντικό να προσπαθούμε να διαχωρίσουμε ένα τρόφιμο -όπως οι πατάτες- από άλλα διατροφικά συστατικά. Εάν τα άτομα που καταναλώνουν περισσότερες πατάτες, για παράδειγμα, καταναλώνουν επίσης πιο επεξεργασμένα τρόφιμα ή έχουν άλλες ανθυγιεινές συνήθειες ζωής, τότε η αρνητική επίδραση της πατάτας μπορεί στην πραγματικότητα να είναι αποτέλεσμα άλλων πραγμάτων που σχετίζονται με τη διατροφή και τον τρόπο ζωής”.

Ένα από τα δυνατά σημεία της τρέχουσας μελέτης είναι ότι η διατροφή των συμμετεχόντων αξιολογήθηκε με λεπτομερή διατροφικά αρχεία, επιτρέποντας έτσι στους ερευνητές να προσδιορίσουν τις μεθόδους μαγειρέματος.

Επιπλέον, αυτά τα διατροφικά αρχεία παρέχουν μια πιο ακριβή αξιολόγηση της πρόσληψης τροφών και θρεπτικών συστατικών σε σύγκριση με τα ερωτηματολόγια συχνότητας τροφής που έχουν χρησιμοποιηθεί σε πολλές άλλες μελέτες.

Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης υποστηρίζουν την ανάγκη για μελλοντικές τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές για τη διερεύνηση των επιδράσεων της πατάτας ως μέρος μιας υγιεινής διατροφής (συμπεριλαμβανομένων των πατατών μαγειρεμένων με διαφορετικούς τρόπους) στον κίνδυνο καρδιομεταβολικής νόσου. Στο μεσοδιάστημα, αυτά τα δεδομένα προστίθενται στα στοιχεία που υποστηρίζουν τον ρόλο της πατάτας ως μέρος ενός υγιεινού τρόπου ζωής.

Σημείωση

Η μελέτη χρηματοδοτήθηκε από την Alliance for Potato Research and Education (APRE). Κατά δήλωση των ίδιων των ερευνητών, η APRE δεν είχε καμία επιρροή στον σχεδιασμό, τη διεξαγωγή, την εκτέλεση ή την ανάλυση δεδομένων της μελέτης μετά την έγκριση της αρχικής πρότασης για χρηματοδότηση.