Φάρμακα
Ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Μπόρις Τζόνσον ξεκίνησε την καριέρα του ως αρθρογράφος της «Daily Mail» και στο πρώτο του άρθρο αφηγείται την προσωπική του εμπειρία με το πολυσυζητημένο φάρμακο Ozempic, η χρήση του οποίου για… αισθητικούς λόγους, έχει οδηγήσει στο να δυσκολεύονται να το βρουν οι διαβητικοί.
«Το θαυματουργό φάρμακο που ήλπιζα ότι θα σταματούσε τις επιδρομές μου στο ψυγείο στις 11:30 το βράδυ για τσένταρ και τσορίθο δεν λειτούργησε με μένα. Αλλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι θα μπορούσε να αλλάξει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων», αναφέρεται στην εισαγωγή του άρθρου του παραιτηθέντα πρωθυπουργού της Βρετανίας.
Όπως αναφέρει, ο λόγος που το ξεκίνησε, είναι γιατί είδε συναδέλφους του να το παίρνουν και να έχουν θεαματικά αποτελέσματα. «Αρχικά σκέφτηκα ότι κάτι συμβαίνει όταν είδα ότι ένα συγκεκριμένο μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου είχε αλλάξει ως εκ θαύματος την εμφάνισή του. Είχε αποκτήσει νέο σαγόνι. Ο λαιμός του αναδύθηκε χωρίς προσπάθεια από το κολάρο του. Όταν σηκωνόταν από την καρέκλα του στο τραπέζι του Υπουργικού Συμβουλίου, η καρέκλα δεν προσπαθούσε πλέον να προσκολληθεί με λαχτάρα στους γοφούς του. Το κατάλαβα! Είχε χάσει βάρος από την κοιλιά και τον λαιμό. Και αμέσως σκέφτηκα τον Ιούλιο Καίσαρα και την προτίμησή του στους καλοθρεμμένους συναδέλφους του. “Ας έχω γύρω μου άντρες χοντρούς”, είχε πει ο Ρωμαίος δικτάτορας λίγο πριν από τη δολοφονία του», γράφει χαρακτηριστικά.
Boris Johnson Writes for a Tabloid Now, and His First Column Is on Ozempic https://t.co/cbWcwOQBUA pic.twitter.com/TyNn7Jk7pG
— Jezebel (@Jezebel) June 16, 2023
«Όπως αποδείχθηκε, ο Καίσαρας είχε δίκιο. Τότε παρατήρησα έναν άλλο συνάδελφο του οποίου η σιλουέτα συρρικνωνόταν ορατά- και άλλον έναν. Μέχρι εκείνη τη στιγμή οι αισθήσεις μου -σαν αράχνη- είχαν αρχίσει να χτυπάνε. Αν ένας κατά τα άλλα υγιής μεσήλικας εμφανίζει ξαφνική απώλεια βάρους, σκέφτηκα, υπάρχουν μόνο δύο πιθανές εξηγήσεις. Είτε έχει ερωτευτεί απελπιστικά, είτε πρόκειται να θέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία των Τόρις. Τότε ένας από αυτούς τους συναδέλφους ήρθε και μου ψιθύρισε την αλήθεια. Ότι υπήρχε μια εντελώς ξεχωριστή εξήγηση και ήταν το θαυματουργό φάρμακο. Σε σταματάει από το να θέλεις να φας, μου είπε. Και έμεινα άναυδος. Κοίταξέ με, είπε. Είχε δίκιο: ήταν πολύ λεπτότερος απ’ ό,τι θυμόμουν. Τόσο λεπτότερος, μάλιστα, που έμοιαζε σχεδόν λιπόσαρκος εν συγκρίσει. Ξαφνικά ενδιαφέρθηκα», αναφέρει στη συνέχεια.
«Θα έψαχνα να βρω τον ήρωα μέσα μου. Θα εντόπιζα αυτή τη λεπτή και δυναμική εκδοχή του Τζόνσον, που ήταν φυλακισμένος για δεκαετίες σε άσκοπο επιπλέον σωματικό βάρος, και θα τον απελευθέρωνε. “Πες μου πώς”, είπα – και έτσι ο φίλος μου μοιράστηκε τον αριθμό ενός λαμπρού γιατρού που είχε συνταγογραφήσει αυτό το μαγικό φίλτρο. “Είσαι σίγουρος ότι δουλεύει;” ρώτησα. Συμβουλεύτηκα τον γιατρό και μου είπε ότι ήμουν ιδανικός υποψήφιος για αυτά τα φάρμακα που καταστέλλουν την όρεξη. “Λειτουργεί ως εξής”, είπε. “Όταν έχετε φάει ένα γεύμα, το σώμα σας παράγει μια ορμόνη που λέει στον υποθάλαμο (στη βάση του εγκεφάλου) ότι έχετε χορτάσει – έτσι σταματάτε να τρώτε. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η φυσική ορμόνη κυκλοφορεί μόνο για μερικά λεπτά, και πριν το καταλάβετε, θα ξαναφάτε», εξηγώντας πως «η ορμόνη ονομάζεται σεμαγλουτίδη και η αποκλειστική ονομασία του φαρμάκου είναι Ozempic», συνεχίζει.
Σχετικά το πώς ήταν η καθημερινότητά του όταν ξεκίνησε να παίρνει το Ozempic, περιγράφει ότι «μετά από 40 χρόνια ηθικής αποτυχίας, 40 χρόνια αδυναμίας μπροστά στον πειρασμό επρόκειτο να αποκτήσω μια νέα και ανίκητη χημική δύναμη θέλησης. Θα γινόμουν ένας πρώην λαίμαργος, ένα άτομο με μέτρο, χάρη και αυτοσυγκράτηση, και όπως οι συνάδελφοί μου στο Υπουργικό Συμβούλιο θα άρχιζα να αλλάζω. Ο γιατρός έγραψε τη συνταγή και έτρεξα στο φαρμακείο και παρόλο που ειλικρινά έμεινα λίγο έκπληκτος από το κόστος, “τι στο καλό;”, είπα στον εαυτό μου, “σκέψου τα οφέλη για την υγεία”».
«Για εβδομάδες δούλευε. Αβίαστα, παραμέρισα τις πουτίγκες και τις δεύτερες μερίδες. Ήταν καταπληκτικό, είπα στον εαυτό μου, πόσο λίγο φαγητό χρειάζεσαι πραγματικά. Πρέπει να έχανα 4 ή 5 κιλά την εβδομάδα -ίσως και περισσότερα- όταν ξαφνικά όλα άρχισαν να πηγαίνουν στραβά. Δεν ξέρω ακριβώς γιατί. Ίσως είχε να κάνει με τις συνεχείς πτήσεις ανά τον κόσμο και την αλλαγή ζώνης ώρας, αλλά άρχισα να φοβάμαι τις ενέσεις, γιατί με έκαναν να αισθάνομαι άρρωστος. Το ένα λεπτό ήμουν καλά και το επόμενο λεπτό μιλούσα με τον γιατρό για το ότι δεν μπορούσα να συνεχίσω. Προς το παρόν λοιπόν, επιστρέφω στην άσκηση και τη δύναμη της θέλησης, αλλά κοιτάζω τους συναδέλφους μου -πιο αδύνατους- και ελπίζω ότι αν η επιστήμη μπορεί να το κάνει γι’ αυτούς, ίσως μια μέρα μπορεί να βοηθήσει εμένα και όλους τους άλλους».
«Δεν βλέπω τίποτα ηθικά κακό στη χρήση αυτών των φαρμάκων για να σας βοηθήσουν να χάσετε βάρος, περισσότερο από ό,τι είναι λάθος να χρησιμοποιείτε ηλεκτρικά υποβοηθούμενο ποδήλατο για να ανεβείτε έναν λόφο. Ακόμη και για εμάς τους παχύσαρκους, όπως αποδεικνύεται, υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως ο κορεσμός – και η επιστήμη το έχει βρει», καταλήγει στο άρθρο του ο… αρθρογράφος, πλέον, Μπόρις Τζόνσον.
