Έκθεση-σοκ: «Αυτοψίες έδειξαν ότι πολλοί ξαφνικοί θάνατοι οφείλονται στο εμβόλιο κατά της Covid-19»

Μία νέα γερμανική έκθεση  διαπίστωσε κατόπιν αυτοψιών που διεξήχθησαν ότι πέντε άτομα που πέθαναν απροσδόκητα στο σπίτι χωρίς προϋπάρχουσα ασθένεια λίγο μετά τον εμβολιασμό τους κατά του Covid πιθανότατα πέθαναν λόγω του εμβολίου.

Η  έκθεση , που δημοσιεύθηκε στο  Clinical Research in Cardiology, το επίσημο περιοδικό της Γερμανικής Καρδιολογικής Εταιρείας, περιέχει λεπτομερείς αυτοψίες που πραγματοποιήθηκαν στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Χαϊδελβέργης το 2021.

Όπως αναφέρει ο Will Jones του Daily Sceptic με επικεφαλής τους Thomas Longerich και Peter Schirmacher, στην έρευνα διαπιστώθηκε ότι σε πέντε θανάτους που σημειώθηκαν μέσα σε μια εβδομάδα μετά από την πρώτη ή την δεύτερη δόση εμβολιασμού με Pfizer ή Moderna, η φλεγμονή του καρδιακού ιστού λόγω που προκλήθηκε λόγω αυτοάνοσης απόκρισης είχε πιθανόν ή πιθανώς προκαλέσει το θάνατο.

See more

Message getting out that when found dead at home and there is no explanation (drug overdose suicide) then autopsy will probably show the cause of death was due to taking it in the arm. Questions are product, number of doses, dates. #courageousdiscourse pic.twitter.com/stAT722JLX

— Peter A. McCullough, MD, MPH® (@P_McCulloughMD) December 15, 2022

Συνολικά, η έκθεση εξέτασε 35 αυτοψίες που πραγματοποιήθηκαν στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης σε άτομα που πέθαναν εντός 20 ημερών από τον εμβολιασμό κατά του Covid, εκ των οποίων οι 10 θεωρήθηκαν κατά την εξέταση ότι οφείλονταν σε προϋπάρχουσα ασθένεια και όχι σε εμβόλιο.

Για τους υπόλοιπους 20, η έκθεση δεν απέκλεισε το εμβόλιο ως αιτία θανάτου, κάτι επιβεβαίωσε ο Δρ Schirmacher καθώς τα αποτελέσματα της νεκροψίας ήταν σκοπίμως ασαφή.

Σχεδόν όλα τα υπόλοιπα κρούσματα ήταν καρδιαγγειακής αιτίας, δήλαδη αφορά  21 από τους 30 θανάτους.

Ένας από αυτούς αποδίδεται σε θρόμβους αίματος (VITT) από τον εμβολιασμό AstraZeneca (η έκθεση εξέταζε συγκεκριμένα θανάτους από μυοκαρδίτιδα μετά τον εμβολιασμό), αφήνοντας 20 άλλους από άλλα καρδιαγγειακά αίτια.

Για τους πέντε θανάτους στην κύρια έκθεση που αποδίδονται ως πιθανοί ή πιθανώς λόγω των εμβολίων, οι συγγραφείς αναφέρουν:

«Σε όλες τις περιπτώσεις δεν υπήρχε σημαντική στεφανιαία νόσος, οξείες ή χρόνιες εκδηλώσεις ισχαιμικής καρδιοπάθειας, εκδηλώσεις μυοκαρδιοπάθειας ή άλλα σημεία προϋπάρχουσας, κλινικά σχετικής καρδιακής νόσου».

Αυτό υποδηλώνει ότι οι συγγραφείς περιορίστηκαν σε θανάτους όπου δεν υπήρχε «προϋπάρχουσα, κλινικά σχετική καρδιακή νόσος», καθιστώντας την έκθεση πολύ συντηρητική σε ότι αφορά τους θανάτους.

Ο Δρ Schirmacher είπε:

Συμπεριλάβαμε μόνο περιπτώσεις, στις οποίες ήταν ξεκάθαρο το αποτέλεσμα και καμία άλλη αιτία θανάτου δεν ήταν αποδεδειγμένη παρά όλες τις προσπάθειες.

Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τις επιπτώσεις του εμβολίου στις άλλες περιπτώσεις, αλλά εδώ είχαμε μια εναλλακτική πιθανή αιτία θανάτου (π.χ. έμφραγμα του μυοκαρδίου, πνευμονική εμβολή).

Εάν υπάρχει σοβαρή ισχαιμική μυοκαρδιοπάθεια, είναι σχεδόν αδύνατο να αποκλειστούν οι επιδράσεις της μυοκαρδίτιδας ή να καθοριστούν οριστικά οι φλεγμονώδεις αλλοιώσεις που οφείλονται στον εμβολιασμό. Αυτές οι περιπτώσεις δεν συμπεριλήφθηκαν.

Δεν είχαμε στόχο να συμπεριλάβουμε ή να βρούμε κάθε περίπτωση, αλλά τα χαρακτηριστικά οριστικών, αδιαμφισβήτητων περιπτώσεων πέρα ​​από κάθε αμφιβολία.

Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορείτε να καθορίσετε τα τυπικά χαρακτηριστικά.

Διαφορετικά, λιγότερο αυστηρά κριτήρια μπορεί να οδηγήσουν σε «μόλυνση» της συλλογικότητας. είναι απολύτως εύλογο ότι με αυτά τα κριτήρια μπορεί να έχουμε χάσει περαιτέρω περιπτώσεις, αλλά η πρόθεση της μελέτης μας δεν ήταν ποτέ ποσοτική ή παρεκβολή και υπάρχουν πολλές θετικές και αρνητικές προκαταλήψεις.

Αλλά θέλαμε να αποδείξουμε το γεγονός και όχι το μέγεθος.
Φυσικά, είναι πολύ πιθανό τα εμβόλια να προκαλέσουν και θάνατο όπου υπάρχει μια υποκείμενη καρδιαγγειακή πάθηση, και πράγματι, είναι πιο πιθανό να συμβεί κάτι τέτοιο. Επομένως, αυτοί οι πέντε θάνατοι είναι οι ελάχιστοι από αυτές τις περιπτώσεις αυτοψίας στις οποίες εμπλέκονται τα εμβόλια – εκείνες για τις οποίες δεν υπάρχει άλλη εύλογη εξήγηση».

Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι αρχικά το 2021, όταν έγιναν για πρώτη φορά οι αυτοψίες, ο Δρ Schirmacher  δήλωσε  ότι η ομάδα του είχε συμπεράνει ότι το 30-40 τοις εκατό των θανάτων οφειλόταν στα εμβόλια.

Αυτές οι προηγούμενες εκτιμήσεις μπορεί να μας δώσουν μια καλύτερη ένδειξη για το πόσοι από τους θανάτους που οι συγγραφείς πιστεύουν πραγματικά ότι οφείλονται στα εμβόλια, όταν δεν περιορίζονται από εξαιρετικά συντηρητικές υποθέσεις (και εξετάζουν τα αίτια εκτός από τη μυοκαρδίτιδα).

Σημειώστε ότι αυτά τα ποσοστά βασίζονται σε μια επιλογή θανάτων που σημειώθηκαν λίγο μετά τον εμβολιασμό, όχι σε ένα τυχαίο δείγμα όλων των θανάτων.

Αυτό που δείχνει η έκθεση, ωστόσο, είναι ότι οι άνθρωποι που πεθαίνουν ξαφνικά τις ημέρες αμέσως μετά τον εμβολιασμό μπορεί κάλλιστα να έχουν πεθάνει από αυτοάνοσο επεισόδιο στην καρδιά που σχετίζεται με το εμβόλιο.

Επιβεβαιώνει επίσης πόσο θανατηφόρα μπορεί να είναι ακόμη και η ήπια μυοκαρδίτιδα που προκαλείται από εμβόλια – και επομένως γιατί μελέτες όπως αυτή από την  Ταϊλάνδη , βρίσκουν καρδιαγγειακές ανεπιθύμητες ενέργειες σε περίπου το ένα τρίτο των εφήβων (29,2 τοις εκατό) μετά από εμβολιασμό Pfizer και υποκλινική καρδιακή φλεγμονή σε έναν στους 43 ( 2,3 τοις εκατό) και η μελέτη από την  Ελβετία που  διαπίστωσε τουλάχιστον 2,8 τοις εκατό με υποκλινική μυοκαρδίτιδα και αυξημένα επίπεδα τροπονίνης (που υποδηλώνει καρδιακό τραυματισμό) σε όλα τα εμβολιασμένα άτομα, είναι τόσο ανησυχητικά.

Οι συντάκτες της νέας μελέτης γράφουν διπλωματικά ότι η «αναφερόμενη συχνότητα» μυοκαρδίτιδας μετά τον εμβολιασμό είναι «χαμηλή» και οι κίνδυνοι νοσηλείας και θανάτου που σχετίζονται με τον COVID-19 «δηλώνεται ότι είναι μεγαλύτεροι από τον καταγεγραμμένο κίνδυνο που σχετίζεται με τον εμβολιασμό κατά του COVID-19 ” – κυρίως αρνούνται να δεσμευτούν στις επίσημες προτάσεις που επαναλαμβάνουν ευσυνείδητα.

Το γεγονός ότι όσοι πεθαίνουν ξαφνικά μετά τον εμβολιασμό μπορεί να έχουν πεθάνει από τις κρυφές επιδράσεις του εμβολίου Covid στην καρδιά τους έχει πλέον καθιερωθεί σταθερά στην ιατρική βιβλιογραφία. Το μεγάλο ερώτημα που απομένει είναι πόσο συχνά εμφανίζεται.