Κλασική μουσική: Ανεβάζει τη διάθεσή μας «συγχρονίζοντας» μέρη του εγκεφάλου

Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν μετρήσεις εγκεφαλικών κυμάτων και τεχνικές νευρικής απεικόνισης για να αποδείξουν ότι η κλασική μουσική έχει πράγματι θετικά αποτελέσματα στον εγκέφαλο.

Είτε πρόκειται για Μπαχ και Μπετόβεν είτε για Μότσαρτ, είναι ευρέως γνωστό ότι η κλασική μουσική μπορεί να επηρεάσει τη διάθεση ενός ατόμου.

Η ανακάλυψη θα μπορούσε να οδηγήσει σε αποτελεσματικούς τρόπους χρήσης της μουσικής ως θεραπείας για την ενεργοποίηση του εγκεφάλου σε άτομα με κατάθλιψη που αντιστέκονται στη θεραπεία.

«Τελικά, ελπίζουμε να μεταφράσουμε τα ερευνητικά μας ευρήματα σε κλινική πράξη, αναπτύσσοντας βολικά και αποτελεσματικά εργαλεία και εφαρμογές μουσικοθεραπείας», δήλωσε ο καθηγητής Bomin Sun, του Πανεπιστημίου Shanghai Jiao Tong.

Η μελέτη επικεντρώθηκε σε 13 ασθενείς με κατάθλιψη ανθεκτική στη θεραπεία που είχαν ήδη εμφυτευμένα ηλεκτρόδια στον εγκέφαλό τους με σκοπό τη διέγερση του εγκεφάλου σε βάθος. Τα εμφυτεύματα τοποθετούνται σε ένα κύκλωμα που συνδέει δύο περιοχές στον πρόσθιο εγκέφαλο.

Χρησιμοποιώντας τα εμφυτεύματα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η μουσική παράγει αντικαταθλιπτικά αποτελέσματα συγχρονίζοντας τις νευρικές ταλαντώσεις μεταξύ του ακουστικού φλοιού, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την επεξεργασία των αισθητηριακών πληροφοριών – και του κυκλώματος ανταμοιβής, που είναι υπεύθυνος για την επεξεργασία των συναισθηματικών πληροφοριών.

«Το κύκλωμα BNST-NAc, που μερικές φορές αναφέρεται ως μέρος της «εκτεταμένης αμυγδαλής» – υπογραμμίζει τη στενή σχέση μεταξύ αυτού του κυκλώματος και της αμυγδαλής, μια κεντρική δομή στην επεξεργασία συναισθηματικών πληροφοριών», δήλωσε ο συγγραφέας της εργασίας που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Cell Reports.

«Αυτή η μελέτη αποκαλύπτει ότι η μουσική προκαλεί τριπλό κλείδωμα των νευρικών ταλαντώσεων στο κύκλωμα του φλοιού-BNST-NAc μέσω ακουστικού συγχρονισμού».

Ομαδοποιώντας τους ασθενείς, οι ερευνητές μπόρεσαν να μελετήσουν τους αντικαταθλιπτικούς μηχανισμούς της μουσικής με μεγαλύτερη ακρίβεια και να προτείνουν εξατομικευμένα σχέδια μουσικοθεραπείας που θα βελτίωναν τα αποτελέσματα της θεραπείας.

Στη μελέτη χρησιμοποιήθηκαν πολλά κομμάτια δυτικής κλασικής μουσικής με τα οποία οι περισσότεροι συμμετέχοντες δεν είχαν καμία εξοικείωση, για να αποφευχθεί οποιαδήποτε παρέμβαση θα μπορούσε να προκύψει από υποκειμενική εμπειρία.

«Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι οι μουσικές επιλογές κατά τη διάρκεια της επίσημης διαδικασίας ακρόασης ήταν εξατομικευμένες και άσχετες με το συναισθηματικό υπόβαθρο της μουσικής», είπε ο Sun.

Τώρα η ομάδα σχεδιάζει να μελετήσει πώς η αλληλεπίδραση μεταξύ της μουσικής και των βαθ’υτερων δομών του εγκεφάλου παίζει ρόλο στις καταθλιπτικές διαταραχές.

Σκοπεύουν επίσης να εισαγάγουν άλλες μορφές αισθητηριακών ερεθισμάτων – συμπεριλαμβανομένων των οπτικών εικόνων – για τη διερεύνηση πιθανών συνδυασμένων θεραπευτικών επιδράσεων της πολυαισθητηριακής διέγερσης στην κατάθλιψη.