Νέα έρευνα: Το κάπνισμα ευνοεί την ανάπτυξη σοβαρής πνευμονικής υπέρτασης

Περίπου το 1% του παγκόσμιου ενήλικου πληθυσμού πάσχει από πνευμονική υπέρταση. Μία εκ των πολλών μορφών αυτής της νόσου είναι η ιδιοπαθής πνευμονική αρτηριακή υπέρταση (ΙΠΑΥ), μια σπάνια αλλά πολύ σοβαρή ασθένεια. Ο όρος “ιδιοπαθής” σημαίνει ότι δεν υπάρχει απτή αιτία για τη νόσο.

Μια ερευνητική ομάδα από το Τμήμα Πνευμονολογίας της Ιατρικής Σχολής του Ανόβερου διαπίστωσε ότι το κάπνισμα πιθανότατα παίζει αιτιολογικό ρόλο στην ανάπτυξη μιας ιδιαίτερα σοβαρής μορφής ΙΠΑΥ.

Οι ερευνητές κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα αναλύοντας δεδομένα από δύο μητρώα πνευμονικής υπέρτασης. Η επιστημονική εργασία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό The Lancet Respiratory Medicine.

Τι είναι η πνευμονική υπέρταση και πώς έγινε η έρευνα για το κάπνισμα

Στην πνευμονική υπέρταση, η αρτηριακή πίεση στους πνεύμονες είναι ασυνήθιστα αυξημένη. Τα άτομα που πάσχουν από χρόνια καρδιακή, ή πνευμονική νόσο επηρεάζονται ιδιαίτερα συχνά.

Ένα τυπικό σύμπτωμα όλων των μορφών πνευμονικής υπέρτασης είναι η αυξανόμενη δύσπνοια κατά τη διάρκεια της σωματικής άσκησης.

Για την μελέτη τους, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από το μητρώο πνευμονικής υπέρτασης COMPERA, ένα από τα μεγαλύτερα μητρώα του είδους του παγκοσμίως, και από το βρετανικό μητρώο πνευμονικής υπέρτασης ASPIRE. Επικεφαλής της μελέτης ήταν ο δρ. Marius Hoeper, καθηγητής και αντιπρόεδρος του Τμήματος Πνευμονολογίας.

Για την μελέτη, η ομάδα συνέκρινε τρεις διαφορετικές ομάδες ασθενών:

1. Η πρώτη ομάδα αποτελείτο από ασθενείς με ΙΠΑΥ, που είχαν καπνίσει πολύ σε όλη τους τη ζωή και στους οποίους η λεγόμενη ικανότητα διάχυσης (καθοριστικός παράγοντας για την πρόσληψη οξυγόνου από τις κυψελίδες στα πνευμονικά αγγεία) ήταν πολύ περιορισμένη.
2. Η δεύτερη ομάδα αποτελείτο από άτομα με κλασική μορφή ΙΠΑΥ χωρίς σοβαρή έκπτωση της ικανότητας διάχυσης.
3. Η τρίτη ομάδα αποτελείτο από άτομα που είχαν αναπτύξει πνευμονική υπέρταση στο πλαίσιο μιας ήδη υπάρχουσας πνευμονικής νόσου, όπως η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), το εμφύσημα και η πνευμονική ίνωση.

“Βρήκαμε ότι η ομάδα των καπνιστών με εξαιρετικά περιορισμένη ικανότητα διάχυσης έμοιαζε με όλους σχεδόν τους σημαντικούς τρόπους με την ομάδα με πνευμονική υπέρταση στο πλαίσιο της πνευμονικής νόσου”, εξηγεί ο δρ. Hoeper. “Αυτό περιλάμβανε κατανομή ηλικίας και φύλου, κακή ανταπόκριση στις φαρμακευτικές θεραπείες και προσδόκιμο ζωής”.

Από την άλλη πλευρά, αυτοί οι ασθενείς διέφεραν σημαντικά από την κλασική ομάδα ΙΠΑΥ, η οποία ήταν κυρίως μικρότερου μέσου όρου ηλικίας, ανταποκρίθηκε καλύτερα στις φαρμακευτικές θεραπείες και είχε σημαντικά μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής.

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι ασθενείς με διάγνωση ΙΠΑΥ και ιστορικό καπνίσματος, καθώς και σοβαρή έκπτωση της ικανότητας διάχυσης, θα πρέπει να διαφοροποιούνται από την ομάδα με την κλασική ΙΠΑΥ.

Πιο στοχευμένες θεραπείες είναι δυνατές στο μέλλον

“Τα αποτελέσματα της μελέτης υποστηρίζουν την υπόθεση ότι το κάπνισμα μπορεί να προκαλέσει άμεση και σοβαρή βλάβη στα πνευμονικά αγγεία”, εξηγεί ο δρ. Hoeper.

Εξάλλου, τα ευρήματα δείχνουν ότι αυτού του είδους η βλάβη εμφανίζεται και σε ασθενείς που δεν έχουν τους τυπικούς “πνεύμονες καπνιστή”. Αφενός, τα δεδομένα είναι σχετικά γιατί αποδεικνύουν ότι μπορεί να αποφευχθεί η αιτία της πνευμονικής υπέρτασης. Από την άλλη πλευρά, είναι σημαντικά γιατί βοηθούν τους γιατρούς να κατανοήσουν και να ταξινομήσουν καλύτερα τη νόσο.

“Τα ευρήματα θα έχουν σημαντικό αντίκτυπο στη διεξαγωγή μελλοντικών μελετών και θα μας βοηθήσουν να παρέχουμε καλύτερες συμβουλές και πιο στοχευμένη θεραπεία στους πάσχοντες στο μέλλον”, λέει ο δρ. Hoeper.