Νέα μελέτη αποκαλύπτει: Πιο συχνή η σχιζοφρένεια σε άτομα που έχουν γάτες

Μια νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι το να έχει κανείς μια γάτα ως κατοικίδιο θα μπορούσε ενδεχομένως να διπλασιάσει τον κίνδυνο για διαταραχές που σχετίζονται με τη σχιζοφρένεια.

Αυστραλοί ερευνητές πραγματοποίησαν ανασκόπηση 17 μελετών από 11 χώρες που δημοσιεύθηκαν τα τελευταία 44 χρόνια.

“Βρήκαμε μια συσχέτιση μεταξύ της ιδιοκτησίας γάτας και των αυξημένων πιθανοτήτων ανάπτυξης διαταραχών που σχετίζονται με τη σχιζοφρένεια”, γράφει ο ψυχίατρος δρ. John McGrath και οι συνεργάτες του, από το Queensland Center for Mental Health Research.

Η ιδέα ότι η ιδιοκτησία γάτας θα μπορούσε να συνδεθεί με τον κίνδυνο σχιζοφρένειας προτάθηκε αρχικά σε μια μελέτη του 1995, με την έκθεση σε ένα παράσιτο που ονομάζεται Toxoplasma gondii ως αιτία.

Άλλες μελέτες έχουν όντως δείξει ότι το να είσαι κοντά με γάτες κατά την παιδική ηλικία μπορεί να κάνει ένα άτομο πιο πιθανό να αναπτύξει σχιζοφρένεια. Ωστόσο, δεν έχουν βρει όλες οι μελέτες αυτήν τη συσχέτιση.

Ορισμένοι συνδέουν επίσης την έκθεση της γάτας με υψηλότερες βαθμολογίες σε κλίμακες που μετρούν χαρακτηριστικά που σχετίζονται με τη σχιζοφρένεια (σκέψεις, συναισθήματα και συμπεριφορές) και εμπειρίες που μοιάζουν με ψυχωσικά επεισόδια, αλλά και πάλι, άλλες μελέτες δεν δείχνουν αυτή τη σύνδεση.

Για να αποκτήσει μια σαφέστερη εικόνα, ο δρ. McGrath και η ομάδα του λένε ότι υπάρχει ανάγκη για μια ενδελεχή ανασκόπηση και ανάλυση όλης της έρευνας γι’ αυτά τα θέματα.

Σχιζοφρένεια: Ο ρόλος του παρασιτικού τοξοπλάσματος

Το T. gondii είναι ένα ως επί το πλείστον ακίνδυνο παράσιτο που μπορεί να μεταδοθεί μέσω μη μαγειρεμένου κρέατος ή μολυσμένου νερού.

Ένα δάγκωμα από μολυσμένη γάτα ή τα κόπρανα μιας μολυσμένης γάτας μπορεί επίσης να μεταδώσουν το T. gondii. Υπολογίζεται ότι περίπου 40 εκατομμύρια άνθρωποι στις ΗΠΑ μπορεί να έχουν μολυνθεί, συνήθως χωρίς κανένα σύμπτωμα. Εν τω μεταξύ, οι ερευνητές συνεχίζουν να βρίσκουν πιο περίεργες επιπτώσεις που μπορεί να έχουν οι λοιμώξεις από αυτό το παράσιτο.

Μόλις μπει στο σώμα μας, το T. gondii μπορεί να διεισδύσει στο κεντρικό νευρικό σύστημα και να επηρεάσει τους νευροδιαβιβαστές. Το παράσιτο έχει συνδεθεί με αλλαγές προσωπικότητας, την εμφάνιση ψυχωσικών συμπτωμάτων και ορισμένες νευρολογικές διαταραχές, συμπεριλαμβανομένης της σχιζοφρένειας.

Ωστόσο, ένας απλός σύνδεσμος δεν αποδεικνύει ότι το T. gondii προκαλεί αυτές τις αλλαγές ή ότι το παράσιτο μεταδόθηκε σε άνθρωπο από γάτα.

Η νέα ανάλυση των 17 επιμέρους μελετών, όμως, βρήκε μια “σημαντική θετική συσχέτιση μεταξύ της ιδιοκτησίας γάτας και του αυξημένου κινδύνου διαταραχών που σχετίζονται με τη σχιζοφρένεια”.

“Αφότου προσμετρήσαμε όλες τις συμμεταβλητές, διαπιστώσαμε ότι τα άτομα που εκτέθηκαν σε γάτες είχαν περίπου διπλάσιες πιθανότητες να αναπτύξουν σχιζοφρένεια”, αναφέρουν οι ερευνητές.

Περιορισμοί της νέας έρευνας

Υπάρχουν ορισμένα σημαντικά πράγματα που πρέπει να λάβετε υπόψη εδώ, όπως το γεγονός ότι 15 από τις 17 μελέτες ήταν μελέτες περιπτώσεων ελέγχου. Αυτού του είδους η έρευνα δεν μπορεί να αποδείξει σχέση αιτίας-αποτελέσματος και συχνά δεν εξετάζει πράγματα που θα μπορούσαν να έχουν επηρεάσει τόσο την έκθεση όσο και το αποτέλεσμα.

Ορισμένες από τις μελέτες που εξετάστηκαν ήταν χαμηλής ποιότητας, κάτι που τονίζουν επίσης και οι ίδιοι οι συγγραφείς στα συμπεράσματά τους.

Μια μελέτη δεν βρήκε σημαντική συσχέτιση μεταξύ της ιδιοκτησίας γάτας πριν από την ηλικία των 13 ετών και αργότερα της εμφάνισης σχιζοφρένειας, αλλά βρήκε σημαντική σχέση όταν περιορίστηκε η ιδιοκτησία γάτας σε μια συγκεκριμένη περίοδο (ηλικίες 9 έως 12 ετών). Αυτή η ασυνέπεια υποδηλώνει ότι το κρίσιμο χρονικό πλαίσιο για την έκθεση της γάτας δεν είναι σαφώς καθορισμένο.

Μια μελέτη στις ΗΠΑ, στην οποία συμμετείχαν 354 φοιτητές ψυχολογίας, δεν βρήκε σχέση μεταξύ της κατοχής μιας γάτας και των βαθμολογιών σχιζοτυπίας. Ωστόσο, όσοι είχαν δεχτεί δάγκωμα από γάτα είχαν υψηλότερες βαθμολογίες.

Μια άλλη μελέτη, που περιελάμβανε άτομα με και χωρίς ψυχικές διαταραχές, ανακάλυψε μια σύνδεση μεταξύ των δαγκωμάτων της γάτας και των υψηλότερων βαθμολογιών σε τεστ που μετρούν συγκεκριμένες ψυχολογικές εμπειρίες. Αλλά προτείνει πως άλλα παθογόνα, όπως η Pasteurella multocida, μπορεί να ευθύνονται γι’ αυτά τα αποτελέσματα.

Συμπερασματικά

Οι ερευνητές συμφωνούν ότι απαιτείται καλύτερη και ευρύτερη έρευνα για να μπορέσουμε να κάνουμε οποιεσδήποτε ασφαλείς ερμηνείες.

“Συμπερασματικά, η ανασκόπησή μας παρέχει υποστήριξη για μια συσχέτιση μεταξύ της ιδιοκτησίας γάτας και των διαταραχών που σχετίζονται με τη σχιζοφρένεια. Υπάρχει ανάγκη για περισσότερες μελέτες υψηλής ποιότητας, βασισμένες σε μεγάλα, αντιπροσωπευτικά δείγματα για την καλύτερη κατανόηση της ιδιοκτησίας γάτας ως υποψήφιου παράγοντα τροποποίησης κινδύνου για ψυχικές διαταραχές”, γράφουν οι συγγραφείς.