Νέα μελέτη: H παθητική τηλεόραση επιβραδύνει τη γλωσσική ανάπτυξη των παιδιών

Όταν τα μικρά παιδιά βλέπουν παθητικά, με τις ώρες, τηλεόραση, επιβραδύνεται η γλωσσική ανάπτυξή τους σύμφωνα με νέα μελέτη.

Και δεν χρειάζεται να κάθονται από το πρωί έως το βράδυ μπροστά στην οθόνη. Ακόμα κι αν βλέπουν βίντεο για δύο ώρες την ημέρα, καταλήγουν να χρησιμοποιούν φράσεις με λιγότερες λέξεις, απ’ ό,τι αν έβλεπαν ελάχιστα ή καθόλου.

Δυστυχώς τα νήπια ηλικίας 17 έως 30 μηνών βλέπουν κατά μέσον όρο 2 ώρες τηλεόραση την ημέρα, σύμφωνα με τη μελέτη. Αυτό σημαίνει πως τα μισά βλέπουν ακόμα περισσότερο.

Ωστόσο η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής (AAP) συνιστά τα βρέφη κάτω των 18 μηνών να μην ασχολούνται καθόλου με τις οθόνες. Μοναδική εξαίρεση αν πρέπει να μιλήσουν με τους παππούδες τους, τον γονιό τους που είναι μακριά ή άλλο συγγενή τους.

Στις ηλικίες 18-24 μηνών, η ΑΑΡ συνιστά να ασχολούνται για λίγη ώρα, αλλά όχι παθητικά. Πάντοτε πρέπει να είναι σύντομα εκπαιδευτικά προγράμματα, που θα βλέπουν και θα συζητούν με έναν ενήλικα.

Στις ηλικίες 2 και 3 ετών, η ΑΑΡ συνιστά να βλέπουν έως 1 ώρα την ημέρα υψηλής ποιότητας εκπαιδευτικά προγράμματα.

Γιατί θέτει τόσους περιορισμούς; Διότι τα πρώτα χρόνια της ζωής είναι κρίσιμα για την ανάπτυξη του εγκεφάλου. Η νέα μελέτη, όμως, επιβεβαιώνει ότι δεν τηρούμε αυτούς τους κανόνες.

Τα νέα ευρήματα

Η νέα μελέτη δημοσιεύθηκε στην ιατρική επιθεώρηση Acta Paediatrica. Οι ερευνητές ζήτησαν από 302 γονείς και κηδεμόνες νηπίων ηλικίας 17-30 μηνών να συμπληρώσουν ερωτηματολόγια για την ομιλία των παιδιών τους. Τους ζήτησαν επίσης να απαντήσουν πόσες ώρες έβλεπαν τηλεόραση ή/και έπαιζαν βιντεοπαιχνίδια.

Οι ερευνητές συνέκριναν τις ώρες που περνούσαν μπροστά σε μία οθόνη με το λεξιλόγιο και το μέγεθος των προτάσεων που χρησιμοποιούσαν. Τα νήπια αναμένεται να μπορούν να δημιουργούν προτάσεις με δύο ή περισσότερες λέξεις η κάθε μία.

Όπως διαπίστωσαν, μετά την πανδημία έχει σχεδόν διπλασιαστεί ο μέσος όρος της τηλεθέασης. Ταυτοχρόνως όμως μειώθηκαν οι λέξεις αλλά και ο πλούτος των φράσεων που χρησιμοποιούν τα παιδιά.

Αυτό, όμως, ίσχυε για τα νήπια που έβλεπαν παθητικά τηλεόραση. Όσα έβλεπαν εκπαιδευτικά προγράμματα μαζί με ενήλικες και όσα χρησιμοποιούσαν τις οθόνες για να συνομιλούν με αγαπημένα πρόσωπα που βρίσκονταν μακριά, είχαν περισσότερη ευφράδεια λόγου.

«Κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής, η γλωσσική ικανότητα είναι μία από τις βασικές δεξιότητες που αναπτύσσονται. Ξέρουμε ότι η πολύωρη ενασχόληση με την τηλεόραση και τις οθόνες γενικότερα μπορεί να την βλάψει, αλλά έως τώρα δεν είναι μελετηθεί καλά ο αντίκτυπός της», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια και επίκουρη καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Southern Methodist του Ντάλας.

«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι οι γονείς πρέπει να εξετάσουν αν τα παιδιά τους βλέπουν τηλεόραση για εκπαιδευτικούς σκοπούς ή ψυχαγωγία. Και αναλόγως να την μειώσουν», κατέληξε.