Η έκθεση σε μόλυβδο στην παιδική ηλικία σχετίζεται με χειρότερη γνωστική λειτουργία στα τέλη της ζωής, σύμφωνα με νέα μελέτη.
Η Haena Lee από το Πανεπιστήμιο Sungkyunkwan στη Σεούλ, στη Νότια Κορέα, και οι συνεργάτες της χρησιμοποίησαν ένα εθνικά αντιπροσωπευτικό δείγμα ηλικιωμένων των ΗΠΑ για να εξετάσουν τις μακροπρόθεσμες συνέπειες του μόλυβδου που περιείχε το πόσιμο νερό στη γνωστική τους κατάσταση.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι ηλικιωμένοι που ζούσαν ως παιδιά σε πόλεις με σωλήνες με μόλυβδο και όξινο ή αλκαλικό νερό, συνθήκες που απαιτούνται για την έκπλυση του μόλυβδου στο πόσιμο νερό, είχαν χειρότερη γνωστική λειτουργία.
Δεν παρουσίασαν ωστόσο απότομη γνωστική έκπτωση.
Το μορφωτικό επίπεδο αντιπροσώπευε περίπου το 25% της συσχέτισης του μολύβδου με τη γνωστικής ικανότητα στα τέλη της ζωής.
«Τα ευρήματά μας υποδεικνύουν την ανάγκη για δραστικές ενέργειες στη διαχείριση του νερού, τον έλεγχο της διάβρωσης και τη λήψη μέτρων σε πολιτειακό και τοπικό επίπεδο για να αποτραπεί η μελλοντική έκθεση σε μόλυβδο και οι μόνιμες επιπτώσεις στην υγεία», γράφουν οι συγγραφείς.
Σχετίζονται επίσης με τις ανησυχίες για τη δημόσια υγεία σχετικά με τα παιδιά που γεννήθηκαν στην Αμερική τις δεκαετίες του 1960, του 1970 και του 1980, τα οποία εκτέθηκαν σε ιστορικά πρωτόγνωρα επίπεδα μόλυβδου μέσω βενζίνης με μόλυβδο και άλλων πηγών».