Υγεία
Η νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα, είναι ο πιο κοινός τύπος αρθρίτιδας σε παιδιά κάτω των 16 χρονών, ο οποίος μπορεί να προκαλέσει επίμονο πόνο στις αρθρώσεις, οίδημα αλλά και δυσκαμψία.
Μερικά παιδιά μπορεί να εμφανίσουν συμπτώματα μόνο για λίγους μήνες, ενώ άλλα έχουν συμπτώματα για πολλά χρόνια.
Ορισμένοι τύποι νεανικής ιδιοπαθούς αρθρίτιδας μπορεί να προκαλέσουν σοβαρές επιπλοκές, όπως προβλήματα ανάπτυξης, βλάβη στις αρθρώσεις και φλεγμονή των ματιών.
Η αντιμετώπιση επικεντρώνεται στον έλεγχο του πόνου και της φλεγμονής, στη βελτίωση της λειτουργίας και στην πρόληψη περαιτέρω βλάβης.
Νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα: Συμπτώματα
Πόνος: Αν και το παιδί μπορεί να μην παραπονιέται για πόνο στις αρθρώσεις, ίσως να παρατηρήσετε ότι κουτσαίνει, ειδικά μόλις ξυπνάει από ύπνο.
Πρήξιμο: Το πρήξιμο των αρθρώσεων είναι συχνό, αλλά συχνά παρατηρείται για πρώτη φορά σε μεγαλύτερες αρθρώσεις όπως το γόνατο.
Ακαμψία: Μπορεί να παρατηρήσετε ότι το παιδί σας φαίνεται πιο αδέξιο απ’ ό,τι συνήθως, ιδιαίτερα το πρωί ή μετά τον μεσημεριανό ύπνο.
Πυρετός, πρησμένοι λεμφαδένες και εξάνθημα: Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να εμφανιστεί υψηλός πυρετός, πρησμένοι λεμφαδένες ή εξάνθημα στον κορμό, το οποίο είναι συνήθως χειρότερο τα βράδια.
Η νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα μπορεί να επηρεάσει μία ή πολλές αρθρώσεις. Υπάρχουν αρκετοί διαφορετικοί υποτύποι, αλλά οι κυριότεροι είναι η συστηματική, η ολιγοαρθρική και η πολυαρθρική. Το ποιον τύπο έχει το παιδί σας εξαρτάται από τα συμπτώματα, από τον αριθμό των αρθρώσεων που επηρεάζονται και από το εάν ο πυρετός και τα εξανθήματα είναι εμφανή συμπτώματα.
Όπως και άλλες μορφές αρθρίτιδας, η νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα χαρακτηρίζεται από περιόδους κατά τις οποίες τα συμπτώματα παρουσιάζουν έξαρση και από περιόδους όπου ελαχιστοποιούνται.
Πότε να δείτε γιατρό
Πηγαίνετε το παιδί σας στον γιατρό εάν έχει πόνο στις αρθρώσεις, πρήξιμο ή δυσκαμψία για περισσότερο από μία εβδομάδα και ειδικά εάν κάνει πυρετό.
Νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα: Αιτίες
Η νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα εμφανίζεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού λανθασμένα επιτίθεται στα δικά του κύτταρα και ιστούς. Δεν είναι γνωστό γιατί συμβαίνει αυτό, αλλά τόσο η κληρονομικότητα όσο και το περιβάλλον φαίνεται να παίζουν ρόλο.
Παράγοντες κινδύνου
Ορισμένες μορφές νεανικής ιδιοπαθούς αρθρίτιδας είναι πιο συχνές στα κορίτσια.
Νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα: Επιπλοκές
Αρκετές σοβαρές επιπλοκές μπορεί να προκύψουν από τη νεανική ιδιοπαθή αρθρίτιδα. Ωστόσο, η προσεκτική παρακολούθηση της κατάστασης του παιδιού και η κατάλληλη ιατρική φροντίδα μειώνουν σημαντικά τον κίνδυνο των παρακάτω επιπλοκών:
Προβλήματα στα μάτια: Ορισμένες μορφές μπορεί να προκαλέσουν φλεγμονή των ματιών. Εάν αυτή η κατάσταση αφεθεί χωρίς θεραπεία, μπορεί να οδηγήσει σε καταρράκτη, γλαύκωμα και ακόμη και τύφλωση. Η φλεγμονή των ματιών εμφανίζεται συχνά χωρίς συμπτώματα, επομένως είναι σημαντικό τα παιδιά με αυτήν την πάθηση να εξετάζονται τακτικά από οφθαλμίατρο.
Προβλήματα ανάπτυξης: Η νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη των οστών του παιδιού. Ορισμένα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για θεραπεία, κυρίως κορτικοστεροειδή, μπορούν επίσης να αναστείλουν την ανάπτυξη.
Νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα: Αντιμετώπιση
Η θεραπεία για τη νεανική ιδιοπαθή αρθρίτιδα επικεντρώνεται στο να βοηθήσει το παιδί να διατηρήσει ένα φυσιολογικό επίπεδο σωματικής και κοινωνικής δραστηριότητας.
Για να το επιτύχουν αυτό, οι γιατροί μπορούν να χρησιμοποιήσουν έναν συνδυασμό στρατηγικών για την ανακούφιση από τον πόνο και το πρήξιμο, τη διατήρηση της πλήρους κινητικότητας και την πρόληψη των πιθανών επιπλοκών.
Φάρμακα
Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν τα παιδιά με νεανική ιδιοπαθή αρθρίτιδα επιλέγονται για την μείωση του πόνου, τη βελτίωση της λειτουργίας και την ελαχιστοποίηση της πιθανής βλάβης των αρθρώσεων.
Τα τυπικά φάρμακα περιλαμβάνουν:
Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ):
Αυτά τα φάρμακα, όπως η ιβουπροφαίνη και η νατριούχος ναπροξένη, μειώνουν τον πόνο και το πρήξιμο. Οι παρενέργειες περιλαμβάνουν στομαχικές διαταραχές και, πολύ πιο σπάνια, προβλήματα με τα νεφρά και το ήπαρ.
Αντιρευματικά φάρμακα (DMARDs):
Οι γιατροί χρησιμοποιούν αυτά τα φάρμακα όταν τα ΜΣΑΦ από μόνα τους δεν καταφέρνουν να ανακουφίσουν τα συμπτώματα του πόνου και του πρηξίματος των αρθρώσεων ή εάν υπάρχει υψηλός κίνδυνος βλάβης στο μέλλον.
Τα DMARDs μπορούν να ληφθούν σε συνδυασμό με ΜΣΑΦ και χρησιμοποιούνται για την επιβράδυνση της εξέλιξης της νεανικής ιδιοπαθούς αρθρίτιδας.
Το πιο συχνά στα παιδιά είναι η μεθοτρεξάτη. Οι παρενέργειες της μεθοτρεξάτης μπορεί να περιλαμβάνουν ναυτία, χαμηλά επίπεδα αιμοπεταλίων, ηπατικά προβλήματα και ήπια αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης.
Βιολογικοί παράγοντες:
Αυτή η νεότερη κατηγορία φαρμάκων περιλαμβάνει αναστολείς του παράγοντα νέκρωσης όγκων (TNF), όπως η ετανερσέπτη, η αδαλιμουμάμπη, η γολιμουμάμπη και η ινφλιξιμάμπη.
Αυτά τα φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν στην μείωση της συστηματικής φλεγμονής και στην πρόληψη της βλάβης των αρθρώσεων. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν μαζί με DMARDs και άλλα φάρμακα.
Κορτικοστεροειδή:
Φάρμακα όπως η πρεδνιζόνη μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον έλεγχο των συμπτωμάτων έως ότου τεθεί σε ισχύ κάποιο άλλο φάρμακο. Χρησιμοποιούνται επίσης για τη θεραπεία της φλεγμονής όταν δεν είναι στις αρθρώσεις, όπως η φλεγμονή του περικαρδίου.
Αυτά τα φάρμακα μπορεί να επηρεάσουν τη φυσιολογική ανάπτυξη και να αυξήσουν την ευαισθησία σε λοίμωξη, επομένως γενικά θα πρέπει να χρησιμοποιούνται για τη συντομότερη δυνατή διάρκεια.
Άλλες θεραπείες
Ο γιατρός μπορεί να συστήσει στο παιδί σας να κάνει φυσικοθεραπείες για να διατηρήσει τις αρθρώσεις ευέλικτες και να διατηρήσει το εύρος της κίνησης και τον μυϊκό τόνο.
Ο φυσικοθεραπευτής μπορεί να παρέχει πρόσθετες συστάσεις σχετικά με τον καλύτερο εξοπλισμό άσκησης και προστασίας για το παιδί σας.
Μπορεί επίσης να συστήσει στο παιδί σας να χρησιμοποιεί στηρίγματα αρθρώσεων ή ειδικούς νάρθηκες για να προστατεύει τις αρθρώσεις του και να τις διατηρεί σε καλή λειτουργική θέση.
Χειρουργική επέμβαση
Σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση για τη βελτίωση της λειτουργίας της άρθρωσης.
