Υγεία
Η φρουκτόζη θεωρείται ότι είναι ένας από τους κύριους παράγοντες που οδηγούν στην παχυσαρκία.
Συγκεκριμένα, νέα μελέτη έδειξε ότι η απόφαση να χάσουμε βάρος δε βασίζεται στο κόψιμο των υδατανθράκων ή των λιπαρών αλλά από μία ευρύτερη αλλαγή στη διατροφή μας.
Παρόλο που αναγνωρίζουμε την ανάγκη μείωσης υπερ-επεξεργασμένων φαγητών, δεν έχει ξεκαθαριστεί αν πρέπει να επικεντρωθούμε στη μείωση της ζάχαρης, στους υδατάνθρακες, στα ακόρεστα λιπαρά ή απλά να αυξήσουμε την πρωτεΐνη. Σε αυτήν τη μελέτη ελέγχουμε όλες τις διατροφικές υποθέσεις για την παχυσαρκία.
Προτείνουμε πως όλες οι υποθέσεις έχουν δίκιο και ενώ εκ πρώτης όψεως φαίνονται ασύμβατες, μπορούν όλες να ενοποιηθούν αν βασιστούν σε μία άλλη υπόθεση, γνωστή ως η επιβίωση της φρουκτόζης.
Η φρουκτόζη είναι ένας τύπος ζάχαρης που βρίσκεται φυσικά στα φρούτα. Ισορροπημένη από τις βιταμίνες και τις ίνες που προσφέρουν, το καθημερινό σας μήλο, η μπανάνα και το πορτοκάλι δεν αποτελούν πρόβλημα.
Το σώμα μπορεί επίσης να παράγει μικρές ποσότητες φρουκτόζης από υδατάνθρακες ως γλυκόζη.
Το πρόβλημα ξεκινά όταν παίρνουμε περίσσιες ποσότητες φρουκτόζης από τη ζάχαρη, τα γλυκαντικά, τα σιρόπια και άλλα, τα οποία πολλές φορές συγκεντρώνονται σε μεγάλες ποσότητες στη διατροφή μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε.
Ο μεταβολισμός της φρουκτόζης στο σώμα προκαλεί μία πτώση της τριφωσφορικής αδενοσίνης (ATP), ενός στοιχείου που παρέχει ενέργεια για τις κυτταρικές διεργασίες του σώματος.
Όταν η ATP είναι σε χαμηλά επίπεδα, δίνει σήμα στο σώμα πως χρειάζεται περισσότερα «καύσιμα». Αυτό μας κάνει να πεινάμε και τρώμε περισσότερο.
Ουσιαστικά, όλες οι θεωρίες που βάζουν μεταβολικές και διατροφικές συνήθειες στο επίκεντρο της παχυσαρκίας, είναι κομμάτια του ίδιου παζλ που ενώνονται από ένα μόνο κομμάτι. Τη φρουκτόζη.
Η φρουκτόζη είναι αυτή που οδηγεί το μεταβολισμό μας σε mode χαμηλής ισχύος και χάνουμε τον έλεγχο της όρεξής μας. Τότε τα λιπαρά γίνονται η κύρια πηγή θερμίδων και μας οδηγούν στο να βάλουμε βάρος.
Ακόμα και αν το σώμα διαθέτει επαρκή ενέργεια με τη μορφή λίπους, η φρουκτόζη μπλοκάρει το σώμα από το να εκμεταλλευτεί αυτήν την πηγή ενέργειας όταν τη χρειάζεται.
Αυτός ο μηχανισμός βασίζεται στην εξέλιξη και χρησιμοποιείται για να βοηθήσει τα ζώα να αποθηκεύσουν λίπος όταν η τροφή είναι ακόμα διαθέσιμη, πριν μία αναμενόμενη απώλεια τροφής, όπως η χειμερία νάρκη των αρκούδων.
Παρόλο που έχει σκοπό να βοηθήσει στην επιβίωση βραχυπρόθεσμα, η χρόνια λειτουργία αυτού του μηχανισμού μεταβάλλεται και από ωφέλιμη, γίνεται η πηγή πολλών σημερινών ασθενειών.
