Πώς η αφαίρεση ωοθηκών συνδέεται με τον κίνδυνο ανάπτυξης Πάρκινσον

Οι γυναίκες που έχουν αφαιρέσει και τις δύο ωοθήκες τους πριν από την ηλικία των 43 ετών, έχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν νόσο του Πάρκινσον ή παρκινσονισμό, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη.

Αυτό μπορεί να οφείλεται στην ξαφνική απώλεια οιστρογόνων και άλλων ορμονών, η οποία προκαλεί απότομη ενδοκρινική δυσλειτουργία σε προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Τα αποτελέσματα της μελέτης είναι παρόμοια με αυτά έρευνας του 2008, η οποία είχε συνδέσει επίσης τη νόσο του Πάρκινσον με την αφαίρεση και των δύο ωοθηκών σε νεότερες γυναίκες, μια διαδικασία που ονομάζεται αμφοτερόπλευρη ωοθηκεκτομή.

Το Πάρκινσον είναι μια προοδευτική διαταραχή που επηρεάζει το νευρικό σύστημα και τα μέρη του σώματος που ελέγχονται από τα νεύρα.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν τρόμο, δυσκαμψία και επιβράδυνση της κίνησης. Συχνά συνοδεύεται από άνοια, διαταραχές ύπνου και προβλήματα στο έντερο και την ουροδόχο κύστη.

Ο παρκινσονισμός είναι ένας γενικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη βραδύτητα της κίνησης μαζί με τη δυσκαμψία, τον τρόμο ή την απώλεια ισορροπίας.

Οι ερευνητές είπαν ότι τα ευρήματα υποστηρίζουν τις τρέχουσες κατευθυντήριες οδηγίες, σύμφωνα με τις οποίες οι γυναίκες με μέσο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο των ωοθηκών δεν πρέπει να αφαιρούν και τις δύο ωοθήκες για να τον αποτρέψουν.

Για εκείνες που φέρουν μια παραλλαγή γονιδίου υψηλού κινδύνου για καρκίνο των ωοθηκών, μπορεί να συνιστάται αφαίρεση των ωοθηκών μαζί με μετεγχειρητική θεραπεία με οιστρογόνα μέχρι την ηλικία των 50 ή 51 ετών.

«Από σήμερα, δεν συνιστάται η χρήση θεραπείας με οιστρογόνα για την πρόληψη της άνοιας ή του παρκινσονισμού μετά από φυσική εμμηνόπαυση σε γυναίκες ηλικίας 46 έως 55 ετών», δήλωσε ο πρώτος συγγραφέας Δρ. Walter Rocca, νευρολόγος και επιδημιολόγος στην Mayo Clinic.

«Τόσο η παρούσα, όσο και προηγούμενες μελέτες, υποδηλώνουν ότι η θεραπεία με οιστρογόνα είναι σημαντική σε γυναίκες των οποίων οι ωοθήκες αφαιρέθηκαν χειρουργικά σε ηλικία μικρότερη των 46 ετών.

Ιδιαίτερα ευάλωτες είναι οι γυναίκες που υποβλήθηκαν σε εμμηνόπαυση που προκλήθηκε από χειρουργική επέμβαση πριν από την ηλικία των 40 ετών» σημειώνουν οι ερευνητές.

Η μελέτη περιελάμβανε δεδομένα για 2.750 γυναίκες που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης και των δύο ωοθηκών, είτε για κάποια καλοήθη πάθηση όπως η ενδομητρίωση ή μια κύστη είτε για την πρόληψη του καρκίνου.

Αυτές οι γυναίκες συγκρίθηκαν με 2.749 γυναίκες που δεν είχαν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση.

Για κάθε 48 γυναίκες μικρότερες των 43 ετών που υποβάλλονταν σε επέμβαση, μία γυναίκα εμφάνισε νόσο του Πάρκινσον σε σύγκριση με γυναίκες της ίδιας ηλικίας που δεν είχαν αφαιρέσει τις ωοθήκες τους.

Ωστόσο, ο κίνδυνος Πάρκινσον ήταν χαμηλότερος σε γυναίκες που έλαβαν οιστρογόνα μετά τη διαδικασία και μέχρι την ηλικία των 50 ετών σε σύγκριση με τις γυναίκες που δεν έλαβαν.

Η νόσος του Πάρκινσον είναι δύο φορές πιο συχνή στους άνδρες από ό,τι στις γυναίκες, γεγονός που υποδηλώνει ότι παράγοντες που σχετίζονται με το φύλο παίζουν ρόλο, τονίζουν οι ερευνητές.