Πώς το τρέξιμο μπορεί να γίνει «εθιστικό»

Όσοι κάνουν τζόκινγκ για να ξεφύγουν από τα προβλήματά τους, κινδυνεύουν να εθιστούν στην άσκηση.

Περίπου ένας στους τέσσερις δρομείς εμφανίζει σημάδια εθισμού. Αυτό σημαίνει ότι προτιμά να τρέχει αντί να περνά χρόνο με τα αγαπημένα του πρόσωπα και όταν δεν μπορεί να τρέξει, νιώθει συμπτώματα στέρησης.

Νέα μελέτη δείχνει τον τύπο των ανθρώπων που μπορεί να κινδυνεύουν περισσότερο.

Η μελέτη, στην οποία συμμετείχαν 227 δρομείς, βρήκε ότι η ισχυρότερη σύνδεση με τον εθισμό στην άσκηση, αφορά τους ανθρώπους που τρέχουν για να απομακρύνουν τις αρνητικές σκέψεις.

Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούσαν το τρέξιμο για να βελτιώσουν τη ζωή τους είχαν λιγότερες πιθανότητες να εθιστούν.

Και οι δύο τύποι δρομέων, έβλεπαν το τρέξιμο ως τρόπο διαφυγής, αλλά οι ερευνητές τονίζουν ότι η στάση ζωής παίζει σημαντικό ρόλο.

Ο επικεφαλής της μελέτης Δρ. Frode Stenseng, από το Νορβηγικό Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας, είπε: «Οι άνθρωποι που δεν αντέχουν να μην τρέχουν προκειμένου να ξεφύγουν από τα προβλήματά τους, θα διαπιστώσουν ότι τους κάνει κακό. Αν χρησιμοποιούν το τρέξιμο ως μέσο για να ξεφεύγουν από την πραγματικότητα, θα χάσουν τον έλεγχο, θα εθιστούν ακόμη περισσότερο και μπορεί να φτάσουν ακόμη και στην κατάθλιψη».

Η μελέτη εξέτασε την ευημερία, τα συμπτώματα εθισμού στην άσκηση και τη στάση διαφυγής από την πραγματικότητα, αναφορικά με το τζόκινγκ.

Οι συμμετέχοντες που έτρεχαν 2-15 ώρες την εβδομάδα, ήταν οι λιγότερο ικανοποιημένοι από τη ζωή τους αν έτρεχαν για να ξεφύγουν από τα προβλήματά τους.

Το ερωτηματολόγιο που δόθηκε στους συμμετέχοντες έκρινε τη στάση τους απέναντι στο τρέξιμο με βάση τον βαθμό που συμφωνούσαν με 11 δηλώσεις για το πώς ένιωθαν όταν έτρεχαν.

Όσοι συμφωνούσαν περισσότερο με δηλώσεις όπως «Θέλω να ξεφύγω από τον εαυτό μου» και «Αποφεύγω όσα δεν θέλω να σκέφτομαι» χρησιμοποιούσαν αρνητικά το τρέξιμο.

Όσοι το χρησιμοποιούσαν θετικά, συμφώνησαν περισσότερο με δηλώσεις όπως «Είμαι γεμάτος με θετική ενέργεια που μεταφέρεται σε άλλους τομείς της ζωής μου».

Και οι δύο συμπεριφορές συνδέθηκαν με κάποιο βαθμό εθισμού στην άσκηση, όσοι το χρησιμοποιούσαν όμως με αρνητικό τρόπο για την απόδραση από τα προβλήματά τους, έδειξαν ισχυρότερα σημάδια μιας ανθυγιεινής εμμονής με το τρέξιμο.

Αυτό κρίθηκε με βάση το πόσο συμφωνούσαν με δηλώσεις όπως «Δεν μπορώ να μειώσω τη διάρκεια της άσκησης» και «Προτιμώ να ασκούμαι παρά να περνάω χρόνο με την οικογένεια ή τους φίλους μου».

Ο Δρ. Stenseng είπε: «Αυτά τα ευρήματα μπορεί να βοηθήσουν τους ανθρώπους να κατανοήσουν τα κίνητρά τους αναφορικά με το τρέξιμο».