Avra 20: Έτοιμος ο πρώτος ελληνικός αναπνευστήρας (φώτο)

Oi αναπνευστήρες «Avra 20» είναι έτοιμοι και αναμένεται να προσφερθούν στο Δημόσιο, για να αξιολογηθούν από ειδικούς.

Μια συσκευή αναπνευστήρα που θα μπορούσε να αποδειχθεί χρήσιμη ακόμη και στο χειρότερο σενάριο της πανδημίας έφτιαξε μία ομάδα Ελλήνων πολιτών, ήδη από τότε που ο κορωνοϊός έκανε την εμφάνισή του στη χώρα μας.

Μάλιστα, οι συγκεκριμένοι αναπνευστήρες μπορούν να κατασκευαστούν πολύ γρήγορα, σε χαμηλότατο κόστος και όσοι κριθούν απαραίτητη. Η είδηση έγινε δεκτή με ενθουσιασμό. «Μεγάλη χαρά και υπερηφάνεια να βλέπεις τους Έλληνες να καινοτομούν» σχολίασε στο twitter η Μαρέβα Μητσοτάκη – Γκραμπόφσκι.

Μεγάλη χαρά και υπερηφάνεια να βλέπεις τους Έλληνες να καινοτομούν 👏👏👏
«Avra 20» ή Πώς φτιάχτηκε ο πρώτος ελληνικός αναπνευστήρας | Athens Voice https://t.co/v8o5vneBY7

— Mareva Grabowski-Mitsotaki (@MarevaGrabowski) December 7, 2020

Πώς ξεκίνησε η δημιουργία του ελληνικού αναπνευστήρα

Οι προσπάθειες για την κατασκευή του πρώτου αναπνευστήρα ξεκίνησαν από το μηδέν. Σύμφωνα με την Athens Voice, πίσω από την ιδέα βρίσκεται ο συγγραφέας Απόστολος Δοξιάδης, που ξεκίνησε να ψάχνει, να μαθαίνει και να αναζητά τρόπους για να βοηθήσει. Γύρω του δημιούργησε μια ομάδα ανθρώπων με ξεχωριστές ικανότητες, που συνεργάστηκαν για να κατασκευάσουν τη συσκευή που ονόμασαν AVRA 20.

Η λέξη «AVRA» παραπέμπει στον ήπιο, γλυκό άνεμο, ενώ το «20» είναι τα δύο ψηφία της χρονιάς που η πανδημία χτύπησε την ανθρωπότητα. «Θα φανεί πολύτιμος αν βρεθούμε αντιμέτωποι με τον εφιάλτη του χειρότερου σεναρίου. Ευχόμαστε άρα ολόψυχα να μη χρειαστεί ποτέ να χρησιμοποιηθεί», ανέφερε στην AV ο κ. Δοξιάδης.

Πέντε άνθρωποι οι βασικοί εμπλεκόμενοι

Εκτός από τον Απόστολο Δοξιάδη, οι άνθρωποι που συνετέλεσαν στη δημιουργία του ελληνικού αναπνευστήρα AVRA 20 είναι:

Ο διευθυντής της χειρουργικής κλινικής μεγάλου ιδιωτικού νοσοκομείου, Κώστας Στάμου. Η συμβολή του ήταν σημαντική στο πρώτο κομμάτι της ιστορίας με τις γνώσεις και τη συγκρότησή του. Ο Άκης Πανουσόπουλος, χειρουργός, εντατικολόγος, πολυμήχανος εφευρέτης ιατρικών συσκευών, που είχε την αρχική έμπνευση για τον AVRA 20. Ο Στέφανος Χατζηαγάπης, μηχανολόγος-μηχανικός με μακρά θητεία ως διευθυντής έρευνας και ανάπτυξης σε μεγάλες τεχνολογικές εταιρίες και ταυτόχρονα ψυχίατρος. Και ο Δημήτρης Κορρές, γνωστός σε πολλούς ως «μεταφορέας αρχαίων κτιρίων», κατασκευαστής του πιο συναρπαστικού υπερ-αυτοκινήτου, αλλά και εφευρέτης με ανεξάντλητες δυνατότητες. Για την κατασκευή του αναπνευστήρα συνεργάστηκαν και άλλοι 6-7 άνθρωποι.

Στόχο ήταν να δημιουργήσουν αναπνευστήρες αρκετά απλούς, «ώστε, σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, να μπορούν να χρησιμοποιηθούν από γιατρούς και νοσηλευτές με το μίνιμουμ της εκπαίδευσης. Και, επιπλέον, να μην υπερφορτώνουν το σύστημα παροχής των νοσοκομείων». Ο Απόστολος Δοξιάδης είχε διαπιστώσει ότι τέτοιοι αναπνευστήρες δεν υπήρχαν διαθέσιμοι ούτε στο εξωτερικό.

Οι προδιαγραφές που έπρεπε να έχει το μηχάνημα

Η ομάδα έπρεπε να φτιάξει ένα μηχάνημα με συγκεκριμένες προδιαγραφές: ο αναπνευστήρας έπρεπε να έχει χαμηλό κόστος κατασκευής, να μην απαιτεί πολύ οξυγόνο, να μπορεί να κατασκευαστεί στην Ελλάδα και να είναι απλός στη χρήση, για να μην απαιτείται εξειδικευμένο προσωπικό.

Οι πρώτοι, δοκιμαστικοί ελληνικοί αναπνευστήρες, βάσει της φιλοσοφίας του AVRA 20, κατασκευάστηκαν τον Απρίλιο στο ερασιτεχνικό 3D-printer του Άκη Πανουσόπουλου, στο εργαστήριό του. Βέβαια, δεν μπορούν να παραχθούν βιομηχανικά, με τα κατάλληλα πιστοποιημένα υλικά.

Κάποιες από τις πρώτες προσπάθειες απεδείχθησαν ατελέσφορες. Η συμμετοχή του Δημήτρη Κορρέ αποδείχθηκε καθοριστική. Ο κ. Κορρές δεν ήξερε τίποτα από αναπνευστήρες, ωστόσο κατάφερε με τη βοήθεια και την καθοδήγηση του κ. Πανουσόπουλου να προχωρήσει στον σχεδιασμό τους.

Το σχέδιο απέκτησε βιομηχανικό αέρα από τον Αύγουστο. Ωστόσο τα προβλήματα ήταν διαρκή και απαιτούσαν λύση.

Τώρα, λίγο πριν την παράδοση των αναπνευστήρων, ο Απόστολος Δοξιάδης σημειώνει: «Τη δουλειά μας εμείς την κάναμε, ως προσφορά στους συμπατριώτες μας, και χωρίς καμία προσμονή ανταμοιβής. Φτιάξαμε κάτι που μπορεί να σώσει ζωές σε έκτακτες συνθήκες “υγειονομικού πολέμου”, στο ένα δέκατο του κόστους ενός εμπορικού αναπνευστήρα. Από εκεί και πέρα, το αν θα χρησιμοποιηθεί, στην Ελλάδα ή αλλού, πότε και πώς, δεν είναι στα δικά μας χέρια. Είναι αυτών που θα κρίνουν, με τα δικά τους κριτήρια. Θα πιστοποιηθεί; Θα ζητηθούν αλλαγές; Θα παραγγελθεί; Δεν είναι δουλειά μας αυτά τα πράγματα, υπάρχουν άλλοι αρμόδιοι».