Υγεία
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από μη μελανωματικούς καρκίνους του δέρματος (NMSC) παρά από μελάνωμα.
Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε μελέτη που παρουσιάστηκε στο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Δερματολογίας και Αφροδισιολογίας (EADV), το οποίο πραγματοποιήθηκε στο Βερολίνο από τις 11 ως τις 14 Οκτωβρίου.
Ερευνητές του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Νίκαιας στη Γαλλία, μελέτησαν ιατρικά αρχεία ασθενών που συλλέχθηκαν από τον Διεθνή Οργανισμό Έρευνας για τον Καρκίνο.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, το 2020, οι μη μελανωματικοί καρκίνοι του δέρματος αφορούσαν το 78% όλων των περιπτώσεων καρκίνου του δέρματος, προκαλώντας πάνω από 63.700 θανάτους. Αξίζει να σημειωθεί ότι την ίδια χρονιά, το μελάνωμα προκάλεσε περίπου 57.000 θανάτους.
Ο μη μελανωματικοί καρκίνοι του δέρματος θεωρούνται λιγότερο σοβαροί από άλλους τύπους καρκίνου με αποτέλεσμα να υποδιαγιγνώσκονται και να μην γνωρίζουμε τις επιπτώσεις που έχουν στην υγεία του παγκόσμιου πληθυσμού και στα συστήματα υγείας.
Το μελάνωμα και οι μη μελανωματικοί καρκίνοι του δέρματος έχουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά, καθώς και οι δύο ασθένειες συνδέονται στενά με την έκθεση σε υπεριώδη ακτινοβολία (UV) είτε από τον ήλιο είτε από σολάριουμ. Η υπεριώδης ακτινοβολία μπορεί να προκαλέσει καρκινογόνες μεταλλάξεις που οδηγούν στην εμφάνιση τόσο μελανώματος όσο και μη μελανωματικών καρκίνων του δέρματος.
Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται μεγάλη αύξηση της συχνότητας εμφάνισης και των δύο τύπων καρκίνου, καθώς έχουν αλλάξει οι προορισμοί διακοπών των ανθρώπων και η στάση τους απέναντι στο μαύρισμα. Οι περισσότεροι από αυτούς τους καρκίνους εμφανίζονται σε ανοιχτόχρωμα άτομα. Ωστόσο, σύμφωνα με τη μελέτη, και τα σκουρόχρωμα άτομα μπορεί να προσβληθούν από καρκίνο του δέρματος.
Το μελάνωμα και οι μη μελανωματικοί καρκίνοι του δέρματος έχουν ωστόσο κάποιες σημαντικές διαφορές. Ενώ η υπεριώδης ακτινοβολία αποτελεί παράγοντα κινδύνου και για τα δύο νοσήματα, οι μη μελανωματικοί καρκίνοι του δέρματος συνδέονται περισσότερο με τη χρόνια έκθεση κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ατόμου. Κατά συνέπεια, οι όγκοι εμφανίζονται συχνά στο πρόσωπο και το κεφάλι. Αντίθετα, τα περιστασιακά σοβαρά ηλιακά εγκαύματα συνδέονται στενότερα με το μελάνωμα, ιδίως στον κορμό ενός ατόμου.
Οι περισσότεροι θάνατοι από καρκίνο προκαλούνται από δευτερογενείς (μεταστατικούς) όγκους που προκύπτουν όταν κύτταρα από τον αρχικό όγκο αποσπώνται και εξαπλώνονται, ή κάνουν μετάσταση σε απομακρυσμένα σημεία του σώματος. Το ίδιο ισχύει και για τον καρκίνο του δέρματος, αλλά η μετάσταση είναι μια πολύ δύσκολη διαδικασία για τα καρκινικά κύτταρα.
Πρέπει πρώτα να εισβάλουν στον περιβάλλοντα ιστό, στη συνέχεια να επιβιώσουν από το στρες της μεταφοράς τους μέσω της κυκλοφορίας του αίματος, προτού τελικά μπορέσουν να εγκαταστήσουν μια αποικία σε ένα περιβάλλον που είναι αρκετά διαφορετικό από το δέρμα. Αντίθετα, τα κύτταρα του μελανώματος είναι πολύ πιο αποτελεσματικά στην επίτευξη όλων των βημάτων της μετάστασης από ό,τι τα κύτταρα των μη μελανωματικών καρκίνων του δέρματος.
