Προσοχή με αυτή τη φαρμακευτική θεραπεία που συνδέθηκε με αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικού

Η χρήση από του στόματος αντισυλληπτικών και θεραπείας ορμονικής υποκατάστασης συνδέθηκε με αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικού, ιδιαίτερα κατά τον πρώτο χρόνο χρήσης, πιθανώς λόγω μεγάλων αλλαγών στην αιμοστατική ισορροπία, αναφέρει άρθρο που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Stroke.

Οι εξωγενείς ορμόνες χρησιμοποιούνται από εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως ως υποκατάστατα ορμονών, ή από του στόματος αντισυλληπτικά, ή ορμονική θεραπεία.

Το εγκεφαλικό επεισόδιο που συνδέεται με τη χρήση από του στόματος αντισυλληπτικών καταγράφηκε για πρώτη φορά λίγο μετά την εισαγωγή τους στην κοινή ιατρική πρακτική. Έκτοτε, αρκετές μελέτες έχουν αξιολογήσει τον κίνδυνο εγκεφαλικού, με ποικίλα αποτελέσματα.

Διάφοροι παράγοντες έχουν οδηγήσει στη δυσκολία στη σωστή επαλήθευση αυτού του κινδύνου. Μια βασική ανησυχία είναι ότι τα σκευάσματα στα από του στόματος αντισυλληπτικά προϊόντα ποικίλλουν πολύ και έχουν εξελιχθεί δραματικά με την πάροδο του χρόνου. Ωστόσο, οι χρονικά εξαρτώμενες και μακροπρόθεσμες επιδράσεις των εξωγενών ορμονών στον κίνδυνο εγκεφαλικού είναι άγνωστες.

Η επικεφαλής ερευνήτρια Therese Johansson και οι συνεργάτες της αξιολόγησαν τη σχέση μεταξύ της αυτοαναφερόμενης λήψης από του στόματος αντισυλληπτικού, αλλά και της θεραπείας ορμονικής υποκατάστασης και του κινδύνου εγκεφαλικού σε 257.194 γυναίκες που γεννήθηκαν μεταξύ 1939 και 1970. Καταγράφηκε κάθε είδους εγκεφαλικό επεισόδιο, ενδοεγκεφαλική αιμορραγία και υπαραχνοειδής αιμορραγία.

Τα βασικά ευρήματα αυτής της μελέτης ήταν τα ακόλουθα:

1. Ένα αυξημένο ποσοστό εμφάνισης οποιουδήποτε εγκεφαλικού επεισοδίου εντοπίστηκε κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους χρήσης αντισυλληπτικών από του στόματος. Κατά τα επόμενα χρόνια χρήσης ο κίνδυνος ήταν αντίστοιχος με τα άτομα που δεν έπαιρναν αντισυλληπτικά
2. Ομοίως, ο πρώτος χρόνος χρήσης φαρμάκων υποκατάστασης ορμονών σχετιζόταν με αυξημένο κίνδυνο οποιουδήποτε εγκεφαλικού επεισοδίου, συμπεριλαμβανομένου ισχαιμικού εγκεφαλικού επεισοδίου και υπαραχνοειδούς αιμορραγίας. Αυτός ο κίνδυνος παρέμεινε σταθερός κατά τα υπόλοιπα χρόνια χρήσης, αλλά και μετά τον τερματισμό της αγωγής.

Συμπερασματικά, αυτή η μελέτη ρίχνει νέο φως στην επίδραση της έκθεσης σε ορμόνες ως προς τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου, καταδεικνύοντας όχι μόνο έναν συνολικό κίνδυνο αλλά και ισχυρές επιπτώσεις στην έναρξη της θεραπείας.