Ψωρίαση: Όσα πρέπει να ξέρετε για την αυτοάνοση δερματική νόσο

Η ψωρίαση, μπορεί να εκδηλωθεί ξαφνικά και δεν υπάρχει οριστική θεραπεία, αλλά μόνο αγωγές για την ανακούφιση των ασθενών από τα συμπτώματα.

Είναι μια χρόνια αυτοάνοση δερματική νόσος, η οποία δημιουργεί παχιές, κοκκινωπές, φολιδωτές βλάβες, που ονομάζονται πλάκες, λόγω της πολύ γρήγορης ανανέωσης των δερματικών κυττάρων.

Οι πλάκες σχηματίζονται συχνότερα στους αγκώνες και στα γόνατα, στο τριχωτό της κεφαλής, στο πρόσωπο και στο εσωτερικό του στόματος, στα γεννητικά όργανα, στο κάτω μέρος της πλάτης, στις παλάμες και στα πέλματα όπως και στα νύχια των χεριών και των ποδιών.

Το δέρμα χάνει τη συνοχή και την υγρασία του, προκαλώντας κνησμό και πόνο στον ασθενή. Εάν οι πλάκες ξυθούν στην προσπάθεια ανακούφισης από τη φαγούρα, μπορεί να μολυνθούν και να εμφανιστεί πυρετός και οίδημα.

Οι επιστήμονες προσπαθούν να εξηγήσουν γιατί σε ορισμένους ανθρώπους η ψωρίαση είναι πιο ήπια, ενώ σε άλλους τα συμπτώματα είναι πιο βαριά.

Ερευνητές της Ιατρικής Σχολής Grossman του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, μέσω μια νέας εξέτασης, χαρτογράφησαν τα φλεγμονώδη χαρακτηριστικά της ψωρίασης, ορμώμενοι από την έλλειψη θεραπειών που να αντιμετωπίζουν τα υποκείμενα αίτια της ψωριασικής νόσου, και όχι μόνο τα συμπτώματα.

Δεδομένου ότι οι γνώσεις για το πώς επηρεάζει άλλες περιοχές του σώματος και πώς εξελίσσεται από μια εντοπισμένη δερματική πάθηση σε μια νόσο με πολλές συστηματικές συννοσηρότητες δεν είναι τόσο εκτενείς, οι ερευνητές συνέκριναν ασθενείς με διαφορετικά επίπεδα σοβαρότητας της νόσου και ανακάλυψαν ότι σε εκείνους με βαριάς μορφής ψωρίαση η θέση των ινοβλαστών (βασικοί ρυθμιστές της φλεγμονής) και των μακροφάγων (τύπος λευκών αιμοσφαιρίων), ποικίλλει και είναι πιο συχνή στα ανώτερα στρώματα του δέρματος.

Προκειμένου οι ερευνητές να κατανοήσουν πώς αυτή η δερματική νόσος επηρεάζει το δέρμα αλλά και άλλα όργανα του σώματος, χρησιμοποίησαν μια νέα μέθοδο (spatial transcriptomics) για να εξετάσουν δείγματα που πήραν από ασθενείς με ψωρίαση (με ή χωρίς ψωριασική αρθρίτιδα) και από υγιή άτομα, τόσο από περιοχές του δέρματος που είχαν ενεργή φλεγμονή, όσο και από περιοχές που φαίνονταν υγιείς με γυμνό μάτι.

Σύμφωνα με τα ευρήματά τους, παθολογικά χαρακτηριστικά υπήρχαν τόσο στο προσβεβλημένο όσο και στο καθαρό δέρμα, καταδεικνύοντας τις ευρείες επιπτώσεις της ψωριασικής φλεγμονής ακόμη και σε απομακρυσμένα από τις ορατές βλάβες σημεία.

Μέσω της μεθόδου (spatial transcriptomics) κατηγοριοποιήθηκαν επίσης τα δείγματα βάσει της βαρύτητας της κλινικής νόσου, αναδεικνύοντας τις βαθιές αλλαγές στη χωρική οργάνωση του δέρματος κατά την εξέλιξη της ψωρίασης.

Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι σε δείγματα δέρματος από ασθενείς με μέτρια έως βαριάς μορφής ψωριασική νόσο, η δραστηριότητα των γονιδίων αυξήθηκε σε πολλές μοριακές οδούς που συνδέονται με τον μεταβολισμό και τον έλεγχο των επιπέδων των λιπιδίων, παράγοντες που είναι γνωστό ότι σχετίζονται με τον διαβήτη και τις καρδιαγγειακές παθήσεις. Αυτή η αυξημένη γονιδιακή δραστηριότητα εμφανίστηκε ακόμη και σε καθαρό δέρμα μακριά από τις βλάβες.

Τα ευρήματα προσφέρουν επίσης ενδείξεις ως προς το γιατί η ψωρίαση μπορεί να πυροδοτήσει και άλλες παθήσεις, όπως ο διαβήτης τύπου 2, η καρδιοπάθεια και η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου.

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση Science Immunology.