Ψωρίαση vs λύκος: Αυτά είναι τα κοινά συμπτώματα – Τι πρέπει να προσέξετε

Η ψωρίαση και ο λύκος είναι δύο αυτοάνοσα νοσήματα που επηρεάζουν το δέρμα. Μπορεί να έχουν ορισμένα κοινά συμπτώματα αλλά έχουν και σημαντικές διαφορές.

Δεν αποκλείεται βέβαια τα δύο αυτοάνοσα νοσήματα να συνυπάρχουν στον ίδιο ασθενή.

Ψωρίαση

Η ψωρίαση είναι ένα χρόνιο αυτοάνοσο νόσημα που χαρακτηρίζεται από την ταχύτατη αναπαραγωγή των δερματικών κυττάρων. Αποτέλεσμα είναι η συσσώρευση δερματικών κυττάρων σε ορισμένα σημεία του σώματος και ο σχηματισμός κόκκινων και/ή λευκών λεπιδοειδών πλακών στην επιδερμίδα.

Τα σημεία του σώματος που επηρεάζονται συχνότερα από την ψωρίαση είναι το κρανίο, τα γόνατα και οι αγκώνες. Οι ασθενείς με ψωρίαση συνήθως παρουσιάζουν εξάρσεις και υφέσεις των συμπτωμάτων τους κατά τη διάρκεια της ζωής τους.

Λύκος

Ο λύκος είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα στο οποίο το ανοσοποιητικό επιτίθεται στους ιστούς του σώματος προκαλώντας σοβαρές βλάβες. Αυτές οι βλάβες μπορεί να επηρεάσουν οποιοδήποτε όργανο ή σύστημα, συμπεριλαμβανομένου του δέρματος.

Ομοιότητες και διαφορές

Η ψωρίαση και ο λύκος έχουν ορισμένα κοινά σημεία, αλλά και σημαντικές διαφορές.

1. Συχνότητα

Η ψωρίαση είναι πιο συχνή από τον λύκο. Σύμφωνα με το Αμερικανικό Ίδρυμα για τον Λύκο, στις ΗΠΑ οι ασθενείς με λύκο φτάνουν περίπου το ενάμισι εκατομμύριο. Από τα στοιχεία του Εθνικού Ιδρύματος Ψωρίασης των ΗΠΑ προκύπτει ότι οι ασθενείς με ψωρίαση φτάνουν τα επτάμισι εκατομμύρια.

2. Ηλικία εκδήλωσης

Η ψωρίαση προσβάλλει ανθρώπους κάθε ηλικίας. Τα συμπτώματά της εκδηλώνονται συνήθως σε ηλικία 15 έως 35 ετών. Οι περισσότεροι ασθενείς με λύκο εκδηλώνουν το νόσημα σε ηλικία 15 έως 44 ετών.

3. Επιδράσεις στο σώμα

Όπως ήδη αναφέρθηκε, τόσο η ψωρίαση όσο και ο λύκος είναι αυτοάνοσα νοσήματα, δηλαδή προκαλούνται από δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Αν και η ψωρίαση προσβάλλει αποκλειστικά το δέρμα και τα νύχια των χεριών και των ποδιών, ο λύκος έχει γενικευμένες επιδράσεις σε πολλαπλά όργανα και συστήματα, όπως το δέρμα, οι αρθρώσεις και τα νεφρά.

4. Παράγοντες κινδύνου

Και στα δύο αυτοάνοσα νοσήματα θεωρείται πως υπάρχει γενετικό (κληρονομικό) υπόβαθρο, ενώ ο τρόπος ζωής και το περιβάλλουν μπορεί να οδηγήσουν σε έξαρση των συμπτωμάτων τόσο της ψωρίασης όσο και του λύκου.

5. Μεταδοτικότητα

Ούτε η ψωρίαση ούτε ο λύκος είναι δυνατό να μεταδοθούν από έναν άνθρωπο σε έναν άλλο με τη δερματική επαφή ή άλλους τρόπους.

6. Θεραπευτική αντιμετώπιση

Δεν υπάρχει οριστική θεραπεία ούτε για την ψωρίαση ούτε για τον λύκο, ωστόσο οι διαθέσιμες θεραπευτικές επιλογές βοηθούν στη μείωση των εξάρσεων και της έντασης των συμπτωμάτων.

Τα συμπτώματα των δύο αυτοάνοσων νοσημάτων τείνουν να έχουν ήπια έως μέτρια ένταση, ωστόσο ο λύκος μπορεί να αποδειχτεί απειλητικός για τη ζωή του ασθενούς.

7. Συμπτώματα

Τα συμπτώματα της ψωρίασης εκδηλώνονται στο δέρμα και στα νύχια –ή και στις αρθρώσεις στην περίπτωση της ψωριασικής αρθρίτιδας. Περιλαμβάνουν:

• Κόκκινες πλάκες στην επιδερμίδα που ξεφλουδίζουν
• Σκληρές, λευκές πλάκες, κυρίως στους αγκώνες και στα γόνατα
• Φαγούρα, σκάσιμο ή και αιμορραγία του δέρματος
• Γυαλάδα και κοκκίνισμα σε πτυχώσεις του δέρματος
• Πόνος και παραμόρφωση των αρθρώσεων, κυρίως στα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών και στα γόνατα, στην περίπτωση της ψωριασικής αρθρίτιδας

Στα δερματολογικά συμπτώματα του λύκου περιλαμβάνονται τα εξής:

• Κοκκίνισμα σε σχήμα πεταλούδας που καλύπτει τη μύτη και τα μάγουλα
• Δερματικά εξανθήματα, ιδίως μετά την έκθεση στον ήλιο
• Μελάνιασμα ή ωχρότητα των δαχτύλων μετά την έκθεση στο κρύο

Επιπρόσθετα συμπτώματα του λύκου στο υπόλοιπο σώμα είναι ο πόνος στις αρθρώσεις και στο στήθος, η δύσπνοια, ο πονοκέφαλος, ο πυρετός, το αίσθημα κόπωσης, η πνευματική σύγχυση και τα προβλήματα μνήμης.

8. Διάγνωση

Για τη διάγνωση της ψωρίασης και του λύκου, το πρώτο βήμα είναι η αξιολόγηση του ατομικού ιατρικού ιστορικού και των συμπτωμάτων του ασθενούς από τον γιατρό.

Εάν υπάρχει υποψία για λύκο, ο γιατρός μπορεί να παραπέμψει τον ασθενή σε ειδικό ρευματολόγο. Για τη διάγνωση της ψωρίασης απαιτείται η εξέταση από δερματολόγο. Για τη διάγνωση της ψωριασικής αρθρίτιδας, χρήσιμη είναι και η συμβολή του ρευματολόγου.