Πυελονεφρίτιδα: Όσα πρέπει να γνωρίζετε για τη λοίμωξη των νεφρών

Η πυελονεφρίτιδα ή λοίμωξη του νεφρού είναι μία εμπύρετη ουρολοίμωξη.

Συνήθως προκαλείται από βακτήρια τα οποία πρώτα είχαν μολύνει το κατώτερο ουροποιητικό προκαλώντας ουρολοίμωξη.

Στο 90% των περιπτώσεων προκαλείται από το κολοβακτηρίδιο (e.coli) που υπάρχει στο έντερο των ανθρώπων.

Τα βακτήρια μολύνουν πρώτα την ουροδόχο κύστη και αν η μόλυνση δεν αντιμετωπιστεί άμεσα, υπάρχει κίνδυνος να μετακινηθούν προς τα πάνω, προς τον ένα ή και τους δύο νεφρούς.

 Παράγοντες κινδύνου

Πολλοί παράγοντες αυξάνουν τις πιθανότητες εκδήλωσής της, με κύριο το φύλο. Οι γυναίκες κινδυνεύουν τέσσερις φορές περισσότερο από τους άνδρες, καθώς παθαίνουν πολύ συχνότερα ουρολοιμώξεις.

Άλλοι παράγοντες κινδύνου είναι το να έχει κάποιος ενεργό ουρολοίμωξη, η εγκυμοσύνη, η νεφρολιθίαση, η στένωση της ουρήθρας, η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη, ο σακχαρώδης διαβήτης, η ανοσοκαταστολή, η κατακράτηση ούρων κ.λπ.

Το καλοκαίρι ο κίνδυνος για ουρολοίμωξη αυξάνεται λόγω της εφίδρωσης και της αφυδάτωσης που επιφέρει, όταν δεν γίνεται επαρκής αναπλήρωση των υγρών που αποβάλλει ο οργανισμός. Η αφυδάτωση οδηγεί σε μειωμένη παραγωγή ούρων τα οποία παραμένουν επί περισσότερες ώρες στην ουροδόχο κύστη. Έτσι δίνεται η ευκαιρία στα βακτήρια που υπάρχουν σε αυτήν να πολλαπλασιαστούν.

Συμπτώματα

Τα τυπικά συμπτώματα της πυελονεφρίτιδας είναι ρίγη, πυρετός (πάνω από 38 βαθμούς Κελσίου), πόνος (στη μέση, στο πλάι του σώματος ή τη βουβωνική χώρα), ναυτία, έμετος και συχνουρία.

Επιπλέον, η ούρηση μπορεί να είναι ενοχλητική ή επώδυνη και τα ούρα να είναι «θολά», σκουρόχρωμα, με ίχνη αίματος ή με δυσάρεστη οσμή. Οι ασθενείς μπορεί επίσης να αισθάνονται αδυναμία.

Τα μικρά παιδιά (κάτω των 2 ετών) μπορεί να έχουν μόνο υψηλό πυρετό.

Οι ενήλικες άνω των 65 ετών μπορεί να έχουν μόνο νοητικές εκδηλώσεις (π.χ. σύγχυση, παραισθήσεις, «μπερδεμένη» ομιλία).

Αντιμετώπιση

Εάν υποψιάζεστε ότι έχετε πυελονεφρίτιδα, πρέπει να επικοινωνήσετε άμεσα με γιατρό, καθώς η ραγδαία εξέλιξη της πυελονεφρίτιδας εγκυμονεί τον κίνδυνο σηψαιμίας, μιας απειλητικής για τη ζωή κατάστασης.

Εάν η πυελονεφρίτιδα δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως και αποτελεσματικά ενδέχεται να οδηγήσει σε υπέρταση, χρόνια νεφρική νόσο ή ακόμα και νεφρική ανεπάρκεια.

Ο γιατρός χορηγεί αμέσως αντιβιοτικά, τα οποία καλύπτουν τα περισσότερα κοινά βακτήρια, αλλά μπορεί να χρειασθούν προσαρμογή αναλόγως με την πορεία του ασθενούς και τα ευρήματα στην καλλιέργεια.

Τα αντιβιοτικά συνήθως χορηγούνται από το στόμα. Ωστόσο μπορεί να απαιτηθεί και ενδοφλέβια χορήγηση (π.χ. στα επείγοντα του νοσοκομείου ή μετά από εισαγωγή). Αν η αιτία της πυελονεφρίτιδας είναι κάποιος λίθος στο νεφρό ή καλοήθης υπερπλασία του προστάτη που αποφράσσει την ουροποιητική οδό, μπορεί να απαιτηθεί πιο επεμβατική θεραπεία.

Οι ασθενείς πρέπει να πίνουν πολλά υγρά για να παράγει ο οργανισμός τους άφθονα ούρα και να απομακρύνονται από το ουροποιητικό τα βακτήρια.

Είναι επίσης σημαντικό να μην διακόψουν την αγωγή, ακόμη και αν υποχωρήσουν τα συμπτώματα.

Τέλος, μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας, πρέπει να κάνουν εξετάσεις για να βεβαιωθεί ότι η πυελονεφρίτιδα έχει υποχωρήσει πλήρως.