Υγεία
Το λίγο παραπάνω βάρος, συνδέεται με τη συσσώρευση λίπους, και αυτό μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες στην υγεία, όπως καρδιακές παθήσεις, διαβήτη, αρθρίτιδα και μια σειρά από άλλες παθήσεις.
Από την άλλη, πολυάριθμες μελέτες δείχνουν ότι λίγο παραπάνω βάρος στους ηλικιωμένους, μπορεί μερικές φορές να είναι προστατευτικό, π.χ. για να αποφεύγονται κατάγματα σε άτομα που πέφτουν, ενώ σε άτομα που αρρωσταίνουν σοβαρά με παθήσεις όπως ο καρκίνος ή η προχωρημένη νεφρική νόσος, αυτό το στρώμα λίπους μπορεί να είναι πηγή ενέργειας, που τους βοηθά να ανεχθούν απαιτητικές θεραπείες.
Φυσικά, εξαρτάται από το πόσο παχύς είναι κάποιος εξ αρχής.
Οι άνθρωποι που είναι ήδη παχύσαρκοι (με δείκτη μάζας σώματος 30 και άνω) και βάζουν επιπλέον βάρος διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από εκείνους που είναι πιο αδύνατοι. Και η γρήγορη αύξηση βάρους με το πέρασμα του χρόνου, είναι πάντα λόγος ανησυχίας.
Ο ρόλος του λίπους
«Η κατανομή του λίπους παίζει σημαντικό ρόλο στον καθορισμό του πόσο επιβλαβές είναι το προστιθέμενο βάρος με τη μορφή λίπους», δήλωσε ο Μίτσελ Λάζαρ, διευθυντής του Ινστιτούτου για τον Διαβήτη, την Παχυσαρκία και τον Μεταβολισμό στην Ιατρική Σχολή Perelman του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια.
«Είναι το σπλαχνικό λίπος γύρω από τη μέση, παρά το περιφερικό λίπος στους γοφούς και τους γλουτούς για το οποίο πραγματικά ανησυχούμε». Τα επίπεδα δραστηριότητας μειώνονται με την ηλικία.
Επίσης, με την ηλικία, οι άνθρωποι τείνουν να γίνονται λιγότερο δραστήριοι. Όταν οι ηλικιωμένοι διατηρούν τις ίδιες διατροφικές συνήθειες (πρόσληψη ενέργειας), ενόσω περιορίζουν τη δραστηριότητα (κατανάλωση ενέργειας), θα πάρουν βάρος.
Σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, το 27% των ατόμων ηλικίας 65 έως 74 ετών είναι σωματικά ανενεργοί, ποσοστό που αυξάνεται στο 35% για άτομα 75 ετών και άνω.
Γι΄ αυτούς το CDC συνιστά τουλάχιστον 150 λεπτά την εβδομάδα μέτριας δραστηριότητας, όπως γρήγορο περπάτημα, καθώς και δραστηριότητες μυϊκής ενδυνάμωσης, όπως άρση βαρών τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα.
Μόνο το 27% έως 44% των ηλικιωμένων ακολουθεί αυτές τις οδηγίες, σύμφωνα με διάφορες έρευνες.
Βάρος και ηλικία
Επιδημιολογική έρευνα αναφέρει ότι ο ιδανικός δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) μπορεί να είναι υψηλότερος για τους ηλικιωμένους από τους νεότερους ενήλικες.
Μια εκτενής μελέτη διαπίστωσε ότι οι ηλικιωμένοι και στα δύο άκρα του φάσματος ΔΜΣ – αυτοί με χαμηλό ΔΜΣ (κάτω από 22) και εκείνοι με υψηλό ΔΜΣ (άνω του 33) – διέτρεχαν μεγαλύτερο κίνδυνο να πεθάνουν νωρίτερα από εκείνους με ΔΜΣ στο μεσαίο εύρος (22 έως 32,9).
Οι ηλικιωμένοι με τον χαμηλότερο κίνδυνο πρόωρων θανάτων είχαν ΔΜΣ από 27 έως 27,9. Σύμφωνα με τα πρότυπα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, αυτό εμπίπτει στο εύρος των «υπέρβαρων» (25 – 29,9) και πάνω από το εύρος ΔΜΣ «υγιούς βάρους» (18,5 – 24,9).
Επίσης, πολλοί ηλικιωμένοι για τους οποίους η μελέτη βρήκε ότι διατρέχουν τον υψηλότερο κίνδυνο θνησιμότητας – εκείνοι με ΔΜΣ κάτω του 22 – θα ταξινομηθούν ως έχοντες «υγιές βάρος» από τον ΠΟΥ.
Συμπέρασμα
«Το εύρος υγιούς βάρους του ΠΟΥ μπορεί να μην είναι κατάλληλο για ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας».
Αντίθετα, το υπερβολικό βάρος μπορεί να είναι ευεργετικό για τους ηλικιωμένους, ενώ το να είναι ιδιαίτερα αδύνατοι μπορεί να είναι προβληματικό, συμβάλλοντας στην πιθανότητα αδυναμίας.
Πράγματι, ο καλύτερος ΔΜΣ για ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας μπορεί να κυμαίνεται από 24 – 29, ανέφερε ο Καρλ Λαβί, γνωστός ερευνητής παχυσαρκίας, σε μια ξεχωριστή μελέτη που εξετάζει τα στοιχεία σχετικά με την παχυσαρκία σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας.
Ο Λαβί είναι ο ιατρικός διευθυντής καρδιακής αποκατάστασης και πρόληψης στο Ochsner Health, ένα μεγάλο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης με έδρα τη Νέα Ορλεάνη, και συγγραφέας του «The Obesity Paradox», ενός βιβλίου που διερευνά ζητήματα βάρους σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας.
