Υγεία
Το σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού είναι ο ξαφνικός θάνατος βρέφους μικρότερου του ενός έτους στον ύπνο του, ο οποίος παραμένει ανεξήγητος τόσο με βάση το ιστορικό του μωρού (απουσία σοβαρής ασθένειας), όσο και μετά από νεκροψία.
Κάθε χρόνο καταγράφονται περίπου 400 περιπτώσεις αιφνίδιων ανεξήγητων θανάτων νηπίων στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Νέα έρευνα, που βασίστηκε σε καταγραφές από κάμερες ασφαλείας, αποκαλύπτει μια αιτία για το σύνδρομο.
«Η μελέτη μας, αν και μικρή, προσφέρει τις πρώτες άμεσες αποδείξεις ότι οι επιληπτικές κρίσεις μπορεί να ευθύνονται για ορισμένους αιφνίδιους θανάτους σε παιδιά, οι οποίοι συνήθως δεν γίνονται αντιληπτοί κατά τη διάρκεια του ύπνου», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια Laura Gould, επίκουρη καθηγήτρια έρευνας στο NYU Langone.
Η Gould έχασε το 1997 την ηλικίας 15 μηνών κόρη της λόγω αιφνίδιου θανάτου στον ύπνο.
Η ίδια και οι συνεργάτες της μελέτησαν ιατρικά αρχεία, καθώς και βίντεο από οικιακά συστήματα ασφαλείας που τοποθετούνται στα υπνοδωμάτια των νηπίων, στην προσπάθειά τους να εντοπίσουν τους παράγοντες που οδηγούν σε σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου.
Τα δεδομένα αφορούσαν περισσότερες από 300 περιπτώσεις.
Διαπίστωσαν ότι τουλάχιστον μία στις τρεις περιπτώσεις συνδρόμου αιφνίδιου βρεφικού θανάτου ενδεχομένως να προκλήθηκε από επιληπτικές κρίσεις.
Αυτό επιβεβαιώνει προηγούμενες έρευνες, οι οποίες είχαν διαπιστώσει ότι τα παιδιά που πέθαναν ξαφνικά και απροσδόκητα είχαν 10 φορές περισσότερες πιθανότητες να έχουν ιστορικό επιληπτικών κρίσεων που σχετίζονται με πυρετό (εμπύρετο), σε σύγκριση με τα παιδιά που δεν πέθαναν ξαφνικά.
Ομάδα οκτώ γιατρών εξέτασε τις σπάνιες εκείνες περιπτώσεις συνδρόμου αιφνίδιου βρεφικού θανάτου στις οποίες υπήρχε διαθέσιμο οπτικό υλικό του παιδιού τη στιγμή του θανάτου του.
Σε πέντε από τα επτά βίντεο που εξετάστηκαν, ο ήχος και το οπτικό υλικό αποκάλυπταν σημάδια επιληπτικής κρίσης. Σε ένα έκτο βίντεο, παρατηρήθηκαν επίσης σημάδια μυϊκού σπασμού.
Οι σπασμοί διαρκούσαν συνήθως μόνο ένα λεπτό και εκδηλώνονταν περίπου 30 λεπτά πριν από τον θάνατο.
Οι ερευνητές σημείωσαν ότι μόνο ένα από τα νήπια είχε προηγούμενο ιστορικό εμπύρετων επιληπτικών κρίσεων. Κατά τη νεκροψία, δεν είχε προσδιοριστεί οριστική αιτία θανάτου για κανένα από τα παιδιά.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής της έρευνας, καθηγητή νευρολογίας, νευροχειρουργικής και ψυχιατρικής στο NYU Langone, Owen Devinsky, «τα ευρήματα της μελέτης δείχνουν ότι οι επιληπτικές κρίσεις είναι πολύ πιο συχνές από ό,τι υποδηλώνουν τα ιατρικά ιστορικά των ασθενών και ότι απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να προσδιοριστεί εάν οι επιληπτικές κρίσεις είναι συχνό φαινόμενο σε θανάτους που σχετίζονται με τον ύπνο σε νήπια, και ενδεχομένως σε βρέφη, μεγαλύτερα παιδιά και ενήλικες».
Πρόσθεσε ότι δεν είναι ακόμη σαφές πώς μια σύντομη κρίση μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο ενός παιδιού και ότι χρειάζονται περισσότερες έρευνες.
Με βάση προηγούμενες έρευνες σε άτομα με επιληψία, είναι γνωστό ότι οι επιληπτικές κρίσεις μπορεί να οδηγήσουν σε επακόλουθες διακοπές της αναπνοής και να επέλθει θάνατος – ειδικά αν το άτομο είναι ξαπλωμένο μπρούμυτα ενώ κοιμάται.
