Έρευνα: Τα άτομα με διπολική διαταραχή ή σχιζοφρένεια είναι πιο επιρρεπή σε καρδιακές παθήσεις

Σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο American Heart Association Journal, οι άνθρωποι που διαγιγνώσκονται με διπολική διαταραχή, σχιζοφρένεια ή σχιζοσυναισθηματική διαταραχή μπορεί να είναι πιο επιρρεπείς σε καρδιακές διαταραχές υψηλού κινδύνου σε νεότερη ηλικία.

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στις 9 Μαρτίου, πραγματοποιήθηκε από τη Δρ. Rebecca C. Rossom, ανώτερη ερευνητική ερευνήτρια στη συμπεριφορική υγεία στο Κέντρο Καινοτομίας Χρόνιας Φροντίδας στο Ινστιτούτο HealthPartners στη Μινεάπολη της Μινεσότα. Η ερευνητική ομάδα εξέτασε τον εκτιμώμενο καρδιαγγειακό κίνδυνο 10 και 30 ετών (CVD) σε ασθενείς πρωτοβάθμιας περίθαλψης με και χωρίς σοβαρή ψυχική ασθένεια (SMI).

Σχεδόν 600.000 ενήλικες στις ΗΠΑ μεταξύ 18-75 ετών συμπεριλήφθηκαν στο αρχικό στάδιο της μελέτης, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Μινεσότα και το Ουισκόνσιν από τον Ιανουάριο του 2016 έως τον Σεπτέμβριο του 2018. Αναλύοντας τα άτομα κατά τη διάρκεια των επισκέψεών τους στην πρωτοβάθμια περίθαλψη, οι ερευνητές τα τοποθέτησαν σε ομάδες ανάλογα με το αν είχαν διαγνωστεί με SMI ή όχι.

Στη συνέχεια, ο 10ετής καρδιαγγειακός κίνδυνος σε άτομα χωρίς προϋπάρχουσες καρδιακές παθήσεις υπολογίστηκε χρησιμοποιώντας ένα συνδυασμό των βαθμολογιών αθηροσκληρωτικής καρδιαγγειακής νόσου (ASCVD) και ο κίνδυνος 30 ετών υπολογίστηκε χρησιμοποιώντας βαθμολογίες κινδύνου Framingham (σ.σ. η μελέτη Framingham αποτελεί μοναδικό παράδειγμα στα ιατρικά χρονικά και έχει συντελέσει στην κατανόηση κυρίως των καρδιαγγειακών νοσημάτων).

Η βαθμολογία κινδύνου ASCVD είναι μια εθνική κατευθυντήρια γραμμή που αναπτύχθηκε από το Αμερικανικό Κολλέγιο Καρδιολογίας και χρησιμοποιείται για τον υπολογισμό του 10ετούς κινδύνου ενός ασθενούς που έχει καρδιαγγειακό πρόβλημα, όπως καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό επεισόδιο.

Η βαθμολογία κινδύνου Framingham είναι παρόμοια, αν και χρησιμοποιεί έναν αλγόριθμο ειδικά για το φύλο για τον προσδιορισμό του καρδιαγγειακού κινδύνου σε ασθενείς.

Μόλις συλλέχθηκαν τα δεδομένα κινδύνου, οι ερευνητές προχώρησαν στη συλλογή περισσότερων πληροφοριών από τα αρχεία υγείας των ασθενών, συμπεριλαμβανομένων των δημογραφικών δεδομένων, των ζωτικών σημείων, της φαρμακευτικής αγωγής, της διάγνωσης και των δεδομένων ασφάλισης υγείας του ατόμου.

Οι αποκλίσεις μεταξύ ανεξάρτητων και εξαρτημένων μεταβλητών εξετάστηκαν στη συνέχεια μέσω περιγραφικών στατιστικών, μιας συνοπτικής στατιστικής που συνοψίζει χαρακτηριστικά από μια συλλογή πληροφοριών.

Αυτό περιλάμβανε δημογραφικά χαρακτηριστικά όπως η ηλικία, το φύλο, η φυλή, η εθνικότητα και η κάλυψη ασφάλισης υγείας. Λόγω του τρόπου με τον οποίο αυτά τα χαρακτηριστικά διέφεραν δραστικά από ασθενή σε ασθενή, τα μοντέλα της μελέτης προσαρμόστηκαν για να τα λάβουν υπόψη.

Τα αποτελέσματα

Από τους 591.257 ασθενείς που αξιολογήθηκαν, οι 11.333 (1,9%) θεωρήθηκαν ότι πάσχουν από σοβαρή ψυχική ασθένεια, ενώ οι υπόλοιποι 579.924 όχι.

Από εκείνους που διαγνώστηκαν με SMI, η πλειοψηφία είχε διπολική διαταραχή (70,6%), ακολουθούμενη από σχιζοσυναισθηματική διαταραχή (17,6%) και σχιζοφρένεια (11,7%), διαπίστωσαν οι ερευνητές.

Κατά μέσο όρο, οι ασθενείς με SMI έτειναν να είναι νεότεροι και ήταν πιο πιθανό να είναι γυναίκες, είπαν. Υπήρχε επίσης μεγαλύτερη πιθανότητα SMI σε μαύρους ή αυτόχθονες Αμερικανούς ασθενείς.

Ενώ οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο 10ετής κίνδυνος καρδιαγγειακών νοσημάτων (ΚΑΝ ) δεν ήταν σημαντικά διαφορετικός σε ασθενείς με SMI και σε εκείνους χωρίς, ο κίνδυνος 30 ετών ήταν σημαντικά υψηλότερος για τους ασθενείς με SMI.

Οι ασθενείς με SMI διέτρεχαν 10ετή καρδιαγγειακό κίνδυνο 9,5%, σε σύγκριση με 8% κίνδυνο για εκείνους χωρίς SMI.

Όσον αφορά τον κίνδυνο 30 ετών, το 25% των ασθενών με SMI ήταν στο υψηλότερο επίπεδο κινδύνου για καρδιακές παθήσεις, σε σύγκριση με το 11% των ασθενών χωρίς SMI.

Τι συμβάλλει στον υψηλότερο κίνδυνο καρδιακών παθήσεων;

Σε παρόμοιες μελέτες που διεξήχθησαν στο παρελθόν, ο αυξημένος κίνδυνος καρδιαγγειακών νοσημάτων (ΚΑΝ) αποδόθηκε σε μεγάλο βαθμό στη μειωμένη ή καθυστερημένη ιατρική θεραπεία για ασθενείς με SMI. Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μπορεί να υπάρχουν πολλοί άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν.

Αυτοί οι παράγοντες περιλαμβάνουν αυξημένη χρήση αλκοόλ, χαμηλότερη σωματική δραστηριότητα, φτωχότερη κοινωνικοοικονομική κατάσταση και διατροφή χαμηλότερης ποιότητας. Επιπλέον, πολλά από τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία διαφόρων ψυχικών ασθενειών έχουν παρενέργειες που αυξάνουν τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων.

Δύο συγκεκριμένοι παράγοντες επισημάνθηκαν ιδιαίτερα από τους συγγραφείς της μελέτης ήταν τα υψηλότερα ποσοστά καπνίσματος και τα υψηλότερα ποσοστά παχυσαρκίας σε νεαρούς ενήλικες με SMI.

Έως και το 50% των ασθενών με SMI πληρούσαν τα κριτήρια για παχυσαρκία, σε σύγκριση με το 36% των ασθενών χωρίς SMI. Ομοίως, το 36% των ασθενών με SMI ήταν τρέχοντες καπνιστές, σε σύγκριση με το 12% των ασθενών χωρίς SMI.

Μεταξύ των τριών συγκεκριμένων ψυχικών διαταραχών που εξετάστηκαν στη μελέτη, οι ασθενείς με διπολική διαταραχή είχαν τον υψηλότερο 10ετή κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου. Εκείνοι με σχιζοσυναισθηματική διαταραχή είχαν τον υψηλότερο 30ετή κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου.

Επιπλέον, λόγω της συμπερίληψης ασθενών με άλλες παθήσεις ψυχικής υγείας στην ομάδα «ασθενείς χωρίς SMI», οι εκτιμήσεις αυξημένου κινδύνου καρδιαγγειακών νοσημάτων (ΚΑΝ) για «ασθενείς με SMI» μπορεί ακόμη και να είναι συντηρητικές, διαπίστωσε η μελέτη.

«Δεδομένου ότι τα άτομα με SMI πεθαίνουν σημαντικά νωρίτερα από τους συνομηλίκους τους, ο αυξημένος χρόνος που δαπανάται για καλύτερη καρδιαγγειακή υγεία μέσης ζωής έχει σημαντικά οφέλη για καρδιαγγειακά αποτελέσματα αργότερα στη ζωή», έγραψε ο Rossom, προσθέτοντας ότι οι παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση και τη θεραπεία του κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου σε ασθενείς με SMI θα ήταν πιο σημαντικές εάν ξεκινούσαν νωρίτερα παρά αργότερα.

«Ενθαρρύνουμε τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης και τους κλινικούς γιατρούς να χρησιμοποιούν τις εκτιμήσεις καρδιαγγειακού κινδύνου 30 ετών για νεαρούς ενήλικες με σοβαρές ψυχικές ασθένειες, καθώς αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν από την ηλικία των 18 ετών», είπε.

«Αυτή τη στιγμή, οι εκτιμήσεις του 10ετούς κινδύνου καρδιακών παθήσεων χρησιμοποιούνται συχνότερα και δεν μπορούν να εφαρμοστούν έως ότου οι άνθρωποι είναι τουλάχιστον 40 ετών, κάτι που είναι πολύ αργά για να αρχίσει να αντιμετωπίζει τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων σε άτομα με σοβαρές ψυχικές ασθένειες».