Πολλοί συμπολίτες μας υποφέρουν στα ταξίδια με αυτοκίνητο από ζαλάδες και νιώθουν δυσφορία, που μπορεί να προκαλέσει ακόμη και εμετούς.
Η συγκεκριμένη προδιάθεση είναι εντονότερη στα παιδιά και στο αρχικό στάδιο εμφανίζει συμπτώματα, όπως κούραση, συχνά χασμουρητά, πολλά σάλια, εφίδρωση και πονοκεφάλους.
Αν χειροτερέψουν τα πράγματα, τότε γίνεται εντονότερη η δυσφορία μας, ζαλιζόμαστε, έχουμε τάση για εμετό, νιώθουμε φούσκωμα στο στομάχι, πέφτει η πίεσή μας και εμφανίζουμε ταχυπαλμίες, ενώ αρχίζουμε και αναπνέουμε γρηγορότερα.
Πιο ευάλωτες στη ναυτία στο αυτοκίνητο είναι επίσης οι έγκυες γυναίκες και όσες βρίσκονται σε έμμηνο ρύση.
Οι τρόποι αντιμετώπισης μιας τέτοιας κατάστασης είναι οι εξής:
Αν μπορούμε, οδηγούμε οι ίδιοι ή επιλέγουμε τη θέση του συνοδηγού. Αν πρέπει να καθίσουμε πίσω, προτιμούμε τη μεσαία θέση, ώστε να έχουμε μπροστά μας ανοιχτό ορίζοντα.
Αν ταξιδεύουμε με λεωφορείο, καθόμαστε όσο πιο μπροστά γίνεται και κοιτάμε συνέχεια έξω.
Κρατάμε σταθερό το κεφάλι (εδώ βοηθάει και ένα ειδικό μαξιλαράκι) και εστιάζουμε το βλέμμα μας μπροστά και μακριά στον ορίζοντα.
Εισπνέουμε και εκπνέουμε βαθιά και αργά.
Ρυθμίζουμε τον κλιματισμό, για να μπαίνει φρέσκος αέρας στην καμπίνα επιβατών.
Ζητάμε από τον οδηγό να αποφεύγει τους απότομους ελιγμούς και τις αυξομειώσεις ταχύτητας.
Στρέφουμε την προσοχή μας αλλού, συζητάμε με τους συνεπιβάτες μας, ακούμε μουσική, κλπ.
Αν σταματήσουμε για διάλειμμα επειδή νιώθουμε άσχημα, τότε ξαπλώνουμε και κλείνουμε τα μάτια.
Κάνουμε γενικότερα πιο συχνά διάλειμμα, βγαίνουμε από το αυτοκίνητο και χαλαρώνουμε τα πόδια και το σώμα.
Το διάβασμα του κινητού ή ενός βιβλίου, όταν ταξιδεύουμε με αυτοκίνητο, χειροτερεύει συνήθως τα συμπτώματα δυσφορίας και προκαλεί ζαλάδες.
Δεν πρέπει να ξεκινάμε το ταξίδι με άδειο ή εντελώς γεμάτο στομάχι. Στη διάρκεια της διαδρομής περιοριζόμαστε σε ελαφρά σνακ και φρούτα.
Συμβουλευόμαστε τον γιατρό μας, ο οποίος μπορεί να μας συστήσει τη λήψη φαρμάκων κατά της ναυτίας ή τη χρήση ειδικών εμπλάστρων.